«دلبسته» همسر باشید نه «وابسته»

یک روانشناس درباره تفاوت میان دلبستگی و وابستگی در روابط زوجین، گفت: معمولا دیده می‌شود در روابط عاشقانه زوجین مرز میان دلبستگی و وابستگی مشخص نیست، در حالی که عاشق باید دلبسته و نه وابسته همسر خود باشد؛ چراکه دلبستگی منجر به سازندگی و رشد رابطه می‌شود، اما وابستگی آفتی است که رابطه را تهدید به شکست می‌کند.

به گزارش ایسنا، شبنم طلوعی با بیان اینکه رابطه زناشویی که به وابستگی و تجاوز به حریم زوجین آلوده شود؛ به سرعت فرسوده شده و از بین می‌رود، اظهار کرد: دلبستگی رابطه‌ای خاص و پایدار بین دو نفر است که با خواست و تمایل هر دو نفر شکل می‌گیرد؛ اما وابستگی به رابطه‌ای اشاره دارد که در آن وجود یک فرد به طرف مقابلش بستگی پیدا می‌کند. به طوری که بعضا از زوجین این جمله را می‌شنویم که می‌گویند "اگر همسرم نباشد من مرده‌ام"، درواقع دلبستگی ساز و کار طبیعی برای بقا و وابستگی مکانیسمی مرض گونه است.

این روانشناس صمیمیت در رابطه زوجیت را ترکیبی از عناصر عاطفه، بیانگری، سازگاری، همبستگی، رابطه زناشویی، حل تعارض، خودمختاری و هویت دانست و تصریح کرد: درواقع زوجین باید عواطف، عقاید و نگرش خود را به راحتی با یکدیگر در میان گذاشته و اختلاف نظر‌ها را با یکدیگر حل کنند و در عین حالی که میزان همکاری صمیمانه زوجین با یکدیگر و میزان تعهد آن‌ها به یکدیگر مهم است، اما میزان عزت نفس و استقلال هر یک از آن‌ها نیز اهمیت دارد.

به گفته وی، دلبستگی عشق غیر مشروط و دگرخواهانه و وابستگی عشق مشروط و خودخواهانه است، به طوری که زوجین در دلبستگی مشتاق رشد یکدیگرند؛ اما در وابستگی مانع رشد همدیگر هستند.

طلوعی نتیجه دلبستگی را آرامش و نتیجه وابستگی را شکست عنوان کرد و افزود: دلبستگی از احساس امنیت و صمیمت و وابستگی از احساس ناامنی شکل می‌گیرد. به طوری که دلبستگی به شخص استقلال داده و وابستگی آزادی را از شخص می‌گیرد. از سوی دیگر نیز زوجین در دلبستگی همسر را آنگونه که هست می‌خواهند؛ اما در وابستگی سعی دارند همسر را آنچنان که می‌خواهند تغییر دهند.

این روانشناس معتقد است که در دلبستگی شدت احساسات مثبت و منفی نسبت به معشوق متعادل است، اما در وابستگی احساسات مثبت نسبت به همسر به طور غیر قابل کنترلی دیده می‌شود.

وی با تاکید بر اینکه تعادل، عشق، احترام و امنیت در کنار حفظ استقلال و فردیت زوجین مهم محسوب می‌شود، خاطر نشان کرد: اگر زوجین آنقدر به هم وابسته باشند که بخش‌ها و نقش‌های دیگر زندگی خود را فراموش کرده و کنار بگذارند، به تدریج رابطه‌شان آسیب دیده و حتی ممکن است از بین برود، چراکه موفق‌ترین روابط عاطفی دسته‌ای هستند که در آن‌ها استقلال و فردیت افراد حفظ می‌شود.

طلوعی در عین حال یادآور شد: از سوی دیگر نیز اگر این استقلال از حد خود فراتر رود و به جایی برسد که دو نفر نتوانند با یکدیگر احساس صمیمیت سالم داشته و به وحدت و یگانگی برسند، به احتمال زیاد رابطه بین زوجین آسیب دیده و از بین می‌رود.

این روانشناس در پایان سخنان خود خطاب به زوجین تاکید کرد که هرگز با حرف‌های خود حس استقلال همسر را از بین نبرند تا رابطه زناشویی آن‌ها خدشه‌دار نشود.