فرارو- چه مقدار دارچین در رژیم غذایی روزانه شما وجود دارد؟ اگر به آرتریت روماتوئید (RA)، نوعی بیماری التهابی مزمن مفاصل مبتلا هستید، پاشیدن مقداری دارچین در نوشیدنی صبحگاهی‌تان ممکن است کمک کند احساس بهتری داشته باشید. بر اساس مطالعه تحلیلی منتشرشده در سپتامبر 2020، محققان دریافتند که مکمل دارچین نشانگرهای التهاب و استرس اکسیداتیو که هر دو در روماتیسم مفصلی بروز می‌کنند را کاهش می‌دهد.
به گزارش فرارو، مطالعه دیگری که در می 2018 در مجله کالج آمریکایی تغذیه منتشر شد، نشان داد که دارچین رژیمی ممکن است التهاب و فشارخون را کاهش دهد. همچنین طی یک متاآنالیز چینی که در سپتامبر ۲۰۲۰ منتشر شد، ۱۲ مطالعه جداگانه نتایج حاصل از مصرف دوزهای مختلف پودر دارچین از ۱.۵ تا ۴ گرم در روز را بررسی کردند. مصرف مکمل دارچین منجر به مواردی چون کاهش قابل‌توجه پروتئین CRP- پروتئین خون که در حضور التهاب افزایش می‌یابد- و مالون دی آلدئید (MDA)، نشانگر استرس اکسیداتیو، کاهش قابل‌توجه آماری در اینترلوکین-6 که در محل التهاب تولید می‌شود و افزایش ظرفیت آنتی‌اکسیدانی کل می‌گردد. نتیجه‌گیری نهایی تیم تحقیقاتی این بود که مکمل دارچین ممکن است کمکی برای کاهش التهاب و سطوح استرس اکسیداتیو در انسان باشد.
در مطالعه‌ای که سال 2018 انجام گردید و بر اساس یک کار آزمایی بالینی تصادفی، محققان موسسه مطالعات پیشرفته علوم پایه در ایران، 36 زن مبتلابه روماتیسم مفصلی را به دو گروه تقسیم کردند. گروه اول به مدت هشت هفته چهار کپسول 500 میلی‌گرمی پودر دارچین دریافت کردند و گروه دیگر طی همین مدت روزانه یک دارونما دریافت می‌کرد.
در ابتدا قند خون ناشتا، چربی، آنزیم‌های کبدی، سطح سرمی پروتئین C-reactive (که توسط بدن شما در پاسخ به التهاب تولید می‌شود)، فشارخون و فاکتور نکروز توموری آلفا (یک عامل پیش التهابی) در شرکت‌کنندگان اندازه‌گیری شد. این اقدامات در پایان هفته هشتم نیز مجدداً انجام گردید. یافته‌ها حاکی از کاهش معنی‌دار سطح سرمی پروتئین واکنش‌گر C، فاکتور نکروز توموری آلفا و فشارخون دیاستولیک در گروهی که مکمل دارچین مصرف کرده بودند در مقایسه با گروه مصرف‌کننده دارونما بود. در مقابل هیچ تغییر قابل‌توجهی در میزان قند خون ناشتا، چربی یا آنزیم‌های کبدی مشاهده نگردید.
نتایج یک مطالعه در سال‌های اخیر نشان می‌دهد که سینامالدئید، جزئی از دارچین، با سرکوب پروتئین‌های پیش التهابی، التهاب مفصلی را در موش‌ها کاهش می‌دهد.
این ادویه از پوست گونه‌های مختلف درخت دارچین به دست می‌آید و یکی از محبوب‌ترین ادویه‌ها در جهان است که سابقه طولانی استفاده در آشپزی و نیز به‌عنوان دارو در بسیاری از فرهنگ‌ها را دارد.
اما باوجود خواص ضدالتهابی دارچین بهتر است قبل از مصرف مکمل‌های آن با پزشک خود مشورت کنید. به‌طور مثال دارچین کاسیا حاوی یک ماده شیمیایی به نام کومارین است که اگر در مقادیر زیاد مصرف گردد، ممکن است تأثیر منفی روی کبد بگذارد به‌خصوص اگر فردی بیماری کبدی زمینه‌ای داشته باشد. بعلاوه ممکن است دارچین با داروهای رقیق‌کننده خون مانند کومادین (وارفارین) تداخل داشته باشد. دارچین باید به‌عنوان یک درمان کمکی استفاده گردد نه به‌عنوان جایگزین مراقبت‌های پزشکی تجویزشده.
برای تأثیرگذاری بیشتر و بهتر علاوه بر مصرف پوست آسیاب شده به‌عنوان ادویه باید مکمل دارچین نیز مصرف گردد. دو گرم در روز کمتر از مقداری است که روی نان تست، چای یا ماست خود می‌ریزیم یا به سس‌هایی مانند کاری و سایر سس‌ها اضافه می‌کنیم. نگرانی‌ها اغلب در مورد کیفیت مکمل‌ها و همچنین رسوب غلیظ آن‌ها در دیواره‌های داخلی روده است. خوردن ادویه آسیاب شده، ذرات را با سایر مواد غذایی پخش می‌کند که باعث می‌گردد در دستگاه گوارش بهتر هضم شود.
دو گرم دارچین در روز تقریباً نصف قاشق چای‌خوری است که به‌راحتی قابل‌مصرف است. خودتان را وادار به مصرف خالی دارچین به‌صورت خشک نکنید. به گفته متخصصان دلیلی برای ترجیح مکمل‌ها به ادویه حاصل از پوست آسیاب شده وجود ندارد چراکه در برخی موارد مکمل‌ها با دقت کمتری نسبت به داروها و حتی غذاها تنظیم می‌شوند. با آسیاب کردن پوست دارچین به‌راحتی می‌توانید دارچین پودر شده خود را درست کنید یا فقط دارچین آسیاب شده بخرید
همچنین اگر طعم دارچین برایتان خیلی تلخ است می‌توانید شکر دارچین تهیه کنید. به‌ندرت شکری در ترکیب شکر دارچین وجود دارد و طعم آن بسیار دلپذیر است. پنیر کوتیج، یک موز ورقه شده و مقداری شکر دارچین را روی یک وافل سبوس‌دار برشته‌شده امتحان کنید. این‌یک راه عالی برای شروع روز است!
در آخر ممکن است ویدیوهایی در اینترنت دیده باشید که در آن جوانانی سعی می‌کنند «چالش دارچین» را امتحان کنند که شامل خوردن یک قاشق پر از ادویه است. شاید متوجه شده باشید که چنین چالش‌هایی هرگز به‌خوبی ختم نمی‌شوند. طبق یک مطالعه خوردن ادویه خطرات واقعی تنفسی، واکنش‌های آلرژیک، التهاب ریوی و در موارد شدید ذات‌الریه می‌تواند به همراه داشته باشد.
منبع: everyday health
