ناسا تصویری از نیمه تاریک سیاره پلوتو، شش سال پس از ثبت آن توسط فضاپیمای «نیوهورایزنز» (New Horizons) منتشر کرده است.
به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، این تصویر در ژوئیه سال ۲۰۱۵ زمانی که پلوتو سه میلیارد مایل از زمین فاصله داشت، ثبت شده است و منطقه‌ای از این سیاره کوتوله را نشان می‌دهد که مستقیما توسط نور خورشید روشن نشده است.
محققان با استفاده از ۳۶۰ تصویر ثبت شده توسط نیوهورایزنز توانستند این تصویر را ایجاد کنند. این فضاپیما هنگام گذر از کنار این سیاره، نیمکره‌ی جنوبی پلوتو را رصد کرده است.
این تصویر شامل نوری است که از بزرگ‌ترین قمر پلوتو یعنی شارون (Charon) منعکس می‌شود.
این تصویر منطقه‌ای بزرگ و نورانی را در میان قطب جنوب و خط استوای پلوتو نشان می‌دهد که می‌تواند بقایای یخ نیتروژن یا متان باشد که مشابه «قلب یخی» پلوتو در نیمه‌ی دیگر است.
«تاد لاور» (Tod Lauer)، ستاره‌شناس رصدخانه ملی تحقیقات نجوم مادون قرمز بنیاد ملی علوم در توسان، آریزونا می‌گوید: میزان نوری که از قمر چارون به پلوتو می‌رسد تقریبا مشابه میزانی است که ماه به زمین می‌رساند.
پلوتو که از قمر زمین کوچک‌تر است جهانی پیچیده از زمین‌ها و کوه‌های یخی است.
این سیاره که زمانی سیاره نهم احتساب می‌شد در کمربند کویپر و در دسته‌ی جدید سیارات جهان به نام کوتوله قرار دارد. کاوشگر نیوهورایزنز ناسا در ژانویه سال ۲۰۰۶ به فضا ارسال شد و با ارسال اولین تصاویر از نمای نزدیک از پلوتو و قمرهایش تاریخ‌ساز شد.
این کاوشگر با گذر از فاصله‌ی ۱۲ هزار و ۵۵۰ کیلومتری از سطح یخی پلوتو در ماه ژوئیه به مسیر خود با سرعت ۹ مایل بر ثانیه در کمربند کویپر ادامه داد و با گذر از پلوتو تصاویری از نیمه‌تاریک این سیاره ثبت کرد.
اگرچه جو مه‌آلود پلوتو به عنوان حلقه‌ای از نور قابل رویت بود، اما نیمه تاریک آن پنهان بود.
خوشبختانه، بخشی از نیمه تاریک نیمکره جنوبی پلوتو توسط نور کم بازتاب شده از سطح یخی بزرگ‌ترین قمر این سیاره روشن شده بود. این نور کم از قمر شارون کافی بود تا محققان بتوانند جزئیات نیمکره جنوبی این سیاره را مشاهده کنند.
بازسازی جزئیات سطح پلوتو در این نور کم کار آسانی نبود به همین دلیل این تصویر پس از شش سال منتشر شد.
برای ایجاد تصویر نهایی، ۳۶۰ تصویر ثبت شده از نیمه تاریک پلوتو و ۳۶۰ تصویر بدون حضور پلوتو ترکیب شد.
در این تصویر به نظر می‌رسد قطب جنوب سیاره پلوتو و مناطق اطراف آن با ماده‌ای تاریک پوشانده شده باشند. محققان معتقدند تفاوت‌های موجود ناشی از کامل شدن تابستان جنوبی است که ۱۵ سال قبل از گذر کاوشگر به اتمام رسید.
۲۴۸ سال زمینی طول می‌کشد تا پلوتو به دور خورشید بچرخد بنابراین فصل‌های آن برای دهه‌ها باقی می‌مانند. این سیاره جوی رقیق از نیتروژن، متان و مونوکسید کربن دارد.
در طول تابستان، یخ‌های نیتروژن و متان در جنوب به طور مستقیم از حالت جامد به حالت بخار در می‌آیند.
«کارلی هووت» (Carly Howett) از موسسه تحقیقاتی «Southwest» که در تیم محققان کاوشگر هورایزنز بوده، اما در این تحقیقات شرکت نداشته به ساینس‌نیوز گفت که این تصویر به درک بهتر تغییرات جوی سیاره پلوتو در طول فصول مختلف کمک می‌کند.
با افزایش بخار نیتروژن در جو، اتمسفر سیاره پلوتو رقیق‌تر می‌شود.
تاسیسات زمینی در نهایت قادرند این تصویر را تایید کنند، اما برای قرار گرفتن نیمکره جنوبی پلوتو در نور خورشید حدود ۱۰۰ سال باید صبر کنیم.
