رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین معتقد است امروز اقتصاد ایران با خطری جدی مواجه است که هرگونه تصمیم غلطی در این زمینه می‌تواند کشور را به مسیری دشوار وارد کند.
به گزارش ایسنا، براساس گزارش‌های مرکز آمار و بانک مرکزی نرخ تورم در ماه‌های گذشته همواره بالاتر از ۴۰ درصد بوده و روند افزایش آن هنوز متوقف نشده است. برخی تحلیل‌ها از این می‌گویند که در صورت تداوم روند فعلی، امکان رسیدن تورم حتی به نرخ ۶۰ درصد نیز وجود خواهد داشت.
مجیدرضا حریری، رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین می‌گوید درحالی‌که امروز تقریبا تمامی کارشناسان و فعالان اقتصادی به این جمع‌بندی رسیده‌اند که تداوم تخصیص ارز دولتی به زیان کشور است، درعین‌حال باید توجه شود که هرگونه تصمیم غلطی که منجر به شوک جدید اقتصادی به کشور شود، می‌تواند به افزایش دوباره تورم و از کنترل خارج‌شدن آن منجر شود و این خطر بزرگی است که از تمامی دستگاه‌های حاکمیتی تا مردم در بنگاه‌های اقتصادی باید به طور جدی مراقب آن باشند. مسئله مهم دیگر این روز‌ها تورم است و با توجه به فشار بالای تورم بر اقشار کم‌درآمد، آیا این خطر وجود ندارد که با حذف ارز دولتی، یک شوک تورمی جدید به جامعه وارد شود؟
این کارشناس اقتصادی دراین‌باره می‌گوید: پیش از پرداختن به این موضوع باید ابتدا شرایط تورمی اقتصاد ایران را بررسی کرد. نرخ تورم ما در سال‌های گذشته همواره دورقمی بوده و امروز به بالاترین حد خود رسیده است. برخی ارزیابی‌ها از این حکایت دارد که در صورت تداوم شرایط فعلی، امکان رسیدن تورم ایران به نرخ ۶۰ درصد نیز وجود دارد. این نرخ بسیار خطرناک و یک مرز بسیار مهم برای اقتصاد کشور است. در چنین شرایطی هر تصمیمی که از سوی هر نهادی گرفته شود و نتیجه آن واردکردن یک شوک جدید به اقتصاد کشور و افزایش سرعت رشد تورم باشد، قطعا باید متوقف شود، زیرا بسیار خطرناک است. در رابطه با ارز چهارهزارو ۲۰۰ تومانی نیز همین شرایط حاکم است.
هرچند بخش مهمی از کارشناسان از لزوم حذف آن صحبت می‌کنند، اما نحوه برنامه‌ریزی برای این حذف، طرح جایگزین برای حمایت از مردم و دادن این اطمینان به اقتصاد که شوک جدیدی در راه نخواهد بود، اهمیت بسیار زیادی دارد. اما در سال‌های گذشته ایران و چین ارتباطات سیاسی خوبی با یکدیگر داشته‌اند، اما سؤالی برای مردم به وجود آمده که چرا چین برای دورزدن تحریم‌های آمریکا به ایران کمک نکرد. آیا چنین اتفاقی رخ داد؟
حریری در پاسخ به این پرسش هم می‌گوید: برای تحلیل این موضوع باید دو سطح سیاسی و اقتصادی را از یکدیگر جدا کنیم. در سطح سیاسی مقامات چین از رئیس‌جمهوری این کشور تا وزیر امور خارجه و سایر مقامات بار‌ها اعلام کردند که تحریم‌های آمریکا علیه ایران را نمی‌پذیرند و آن را اجرا نمی‌کنند، ازاین‌رو در سطح سیاسی چنین موضوعی رخ نداده است؛ اما در سطح اقتصادی دیگر موضوع دولت‌ها نیستند و صحبت از بنگاه‌های اقتصادی است. همان‌طور که یک شرکت اروپایی از ترس تحریم آمریکا با ایران معامله نمی‌کند، احتمال دارد که یک شرکت چینی نیز همین تصمیم را بگیرد.
در دنیای امروز بسیاری از شرکت‌های چینی حضوری گسترده دارند؛ برای مثال شرکتی که اپراتور بندر شانگ‌های است، در ۱۸ نقطه دیگر دنیا نیز بنادری را در اختیار دارد، اگر این شرکت تحریم شود، تمام بنادرش تحریم خواهد شد. اگر کشتی‌ای که با ایران معامله کرده به این بندر وارد شود، شرکت و کشتی تحریم خواهند شد و تحریم‌های هوشمند به همین شکل عمل می‌کنند.
ازاین‌رو چین در این سال‌ها تلاش کرده رابطه خود با ایران را حفظ کند، اما باید توجه داشت که وقتی بحث منافع بنگاه اقتصادی مطرح می‌شود، یک شرکت چینی نیز براساس اولویت‌های خود عمل می‌کند و ما باید برای عبور از این شرایط تلاش کنیم.
