مطبوعات دنیا برای شکسته‌شدن رکورد گل‌های ملی علی دایی لحظه‌شماری می‌کنند؛ نه اینکه با اسطوره فوتبال ایران مشکل داشته باشند بلکه دلیل بی‌قراری‌شان فوق‌ستاره‌ای به اسم کریستیانو رونالدو است. این بازیکن پرتغالی به همراه تیم ملی کشورش تا الان ۱۰۳ گل زده دارد و شش گل دیگر می‌خواهد تا به رکورد علی دایی که روزگاری دست‌نیافتنی بود، برسد. تیم ملی پرتغال در همین خرداد‌ماه چندبازی دارد و بسیاری منتظر هستند تا رونالدو نه‌تن‌ها به علی دایی برسد بلکه از او هم عبور کند. علی دایی، فوق‌ستاره سال‌های دور فوتبال ایران در طول دوران بازی‌اش با پیراهن تیم ملی ایران ۱۰۹ گل زد و همچنان بعد از سال‌های زیادی که او فوتبال را کنار گذاشته به‌عنوان برترین گلزن تاریخ بازی‌های ملی محسوب می‌شود. رکوردی بی‌نظیر که حالا ممکن است به‌زودی از چنگش درآید.
کار علی دایی زمانی برجسته‌تر می‌شود که بدانیم ستاره‌های زیادی در دنیای فوتبال تلاش کرده‌اند به رکورد او برسند، ولی تا الان در این امر موفق نبوده‌اند. البته علی دایی هم در این مسیر از ستاره‌های تکرار‌نشدنی دنیای فوتبال عبور کرده است؛ پله و فرانس پوشکاش، دو تا از همین هیولا‌های دنیای فوتبال بوده‌اند که علی دایی از تعداد گل‌های ملی که آن‌ها زده‌اند، عبور کرده است. حالا که صحبت از فرانس پوشکاش شد، بد نیست به اختلافات موجود درباره برترین گلزن‌های ملی تاریخ فوتبال اشاره شود.
در‌واقع اگرچه رکورد علی دایی منحصر‌به‌فرد است و کسی در تعداد گل‌های زده او با پیراهن ایران شک و تردیدی ندارد، ولی در بقیه رده‌ها، خاصه از رده سوم به بعد اختلاف‌نظر وجود دارد. در بیشتر آمار‌های رسمی پشت سر علی دایی و کریستیانو رونالدو، فرانس پوشکاش مجارستانی با ۸۴ گل زده به‌عنوان سومین گلزن برتر تاریخ نامش آمده است. به‌عنوان مثال، نشریه معتبر فورفورتو، در این رده‌بندی فرانس پوشکاش را به‌عنوان سومین گلزن برتر بازی‌های ملی معرفی کرده است.
عجیب اینکه در این میان، بسیاری از رسانه‌های دنیا سعی کرده‌اند مختار داهاری را فراموش کنند؛ اسطوره فوتبال مالزی که در بعضی از آمار‌ها تعداد گل‌هایش از فرانس پوشکاش بیشتر است و با ۸۹ گل ملی در رده سوم و پشت‌سر علی دایی و کریس رونالدو ایستاده است. با‌این‌حال عجیب است که گل‌های او نادیده گرفته شده و همان‌طور‌که در بالا عنوان شد، اسمش هم در برخی از منابع اصلا به‌عنوان برترین گلزن‌های ملی گنجانده نشده است.
با وجود چنین امری، مختار، اما برای فوتبال مالزی فراتر از یک اسطوره است. او که بیشتر دوران فوتبالش را در باشگاه سلانگور مالزی سپری کرد، می‌گفت فقط برای این تیم می‌میرد. علاقه‌اش به این تیم و البته حس میهن‌پرستی‌اش آن‌قدر زیاد بود که شایعه شد پیشنهاد دو غول دنیای فوتبال را هم رد کرده است. آن‌طور‌که درباره مختار روایت‌شده او در ترکیب تیم ملی مالزی در یک دیدار تدارکاتی دو بار دروازه آرسنال را باز می‌کند و بعد از بازی با پیشنهاد این تیم انگلیسی مواجه می‌شود. با‌این‌وجود، اما منابع موثق‌تر درباره‌اش می‌گویند که او پیشنهادی رسمی از رئال مادرید داشته، ولی به دلیل حس میهن‌پرستی‌اش حاضر نشده باشگاه سلانگور و کشورش را ترک کند.
افسانه مختار هم مثل بسیاری از ستاره‌های دنیای فوتبال با فقر گره خورده، به‌طوری‌که شغل پدر کفاف زندگی‌شان را نمی‌داده و خانواده مختار مجبور به مهاجرت به کوالالامپور شده‌اند؛ جایی که استعداد فوتبالی‌اش در ۱۱سالگی شکوفا شده است. در مالزی مختار را با باشگاه سلانگور می‌شناسند؛ او آمار عجیب‌و‌غریب ۱۷۷ گل زده برای این باشگاه در سال‌های ۱۹۷۲ تا ۱۹۸۷ را دارد. فوتبال را آن‌قدر باهوش و چشم‌نواز بازی کرده که لقب «سوپرمخ» را از روی اسمش برایش ساخته بودند.
سوپرمخ علاوه بر درخشش در عرصه باشگاهی، در تیم ملی هم درخشش بی‌نظیری داشته است. او برای اولین بار در ۱۹ سالگی برای تیم ملی مالزی به میدان می‌رود و در همان دیدار، دروازه سریلانکا را باز می‌کند تا افسانه‌اش را با مالزی بنویسد. بازی‌های بی‌نظیر او در تیم مالزی، باعث شد تا تیم ملی این کشور درخشان‌ترین دوران فوتبالی‌اش را تجربه کند. مختار برای مالزی، مدال برنز بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ را به دست آورد. بازی‌های بی‌نقصش برای مالزی دو مدال طلای بازی‌های جنوب آسیا در سال‌های ۱۹۷۷ و ۱۹۷۹ را هم در پی داشت. سرعت بی‌نظیر و دقت در تمام‌کنندگی باعث شد تا در ۲۳سالگی از سوی مجله معتبر ورلد ساکر به‌عنوان بهترین مهاجم آسیا معرفی شود.
پرونده «سوپرمخ» سال ۱۹۸۵ در تیم ملی مالزی بسته شد و او با ۱۴۲ بازی و ۸۹ گل زده از تیم ملی خداحافظی کرد. زندگی افسانه‌ای مختار هم، اما در‌نهایت روز ۱۱ جولای ۱۹۹۱ با قصه‌ای دراماتیک به پایان رسید.
او چندسال قبل از مرگ ناباورانه‌اش، به دلیل احساس درد گلو به بیمارستان مراجعه می‌کند و آنجاست که پزشکان به بیماری وخیمش پی می‌برند. به‌جای اینکه به خود مختار بگویند، پزشکان همسرش را کنار می‌کشند و به او می‌گویند «سوپرمخ» دچار بیماری نرون حرکتی شده است. خانواده مختار برای زنده نگه‌داشتنش، به لندن سفر می‌کنند به این امید که او درمان شود، ولی نهایتا کاری از پیش نمی‌برند و مختار به دلیل بیماری عضلانی در سال ۱۹۹۱ می‌میرد.
قریب به ۱۹ سال بعد از مرگ مختار، شبکه مطرح نشنال ژئوگرافیک با ساخت مستندی به اسم «واقعیت ناگفته درباره سوپرمخ» علت واقعی مرگ او را بیان کرد. مختار داهاری با وجود آنکه زندگی عجیب‌و‌غریبی داشته و به نظر برای مطبوعات و رسانه‌ها جذاب می‌آمده، اما در بسیاری از منابع نامش به‌عنوان یکی از برترین گلزنان ملی حذف شده و اشاره‌ای به آن نشده است. موردی که البته برای یکی، دو اسطوره دیگر هم رخ داده و نام آن‌ها در فهرست‌های مختلف وجود ندارد یا اینکه به‌ندرت از آن‌ها یاد شده است.
