مناظره حسین شریعتمداری و صادق خرازی در شبکه یک سیما بازتاب‌های فراوانی داشت. در آن مناظره، صادق خرازی، شریعتمداری را متهم به توهین به آیت الله سیستانی و برهم زدن روابط بزرگان عراق با ایران کرد. روزنامه کیهان بعد از چند روز از این ماجراف به بهانه ای، به صادق خرازی حمله کرد.
دیویدسن به لطف مساعدت‌های صادق خرازی، مشاور ارشد خاتمی (و مشاور [حسن روحانی]یکی از نامزد‌های سرشناس ریاست‌جمهوری ۱۳۹۲) توانسته بود روابط نزدیکی را با دفتر تازه تأسیس مؤسسه گفتگوی تمدن‌ها و فرهنگ‌ها در ژنو برقرار کند. خیلی از راز‌های «دفتر ژنو» بعد‌ها توسط محمدعلی ابطحی در «دادگاه کودتای مخملی» برملا گشت، ولی رئیس‌دفتر سابق خاتمی هیچ صحبتی از ارتباط رئیس جمهور سابق با این زن آمریکایی نکرد.
روابط دیویدسن با خاتمی تحت پوشش بنیاد بلوط سبز شکل گرفت. این بنیاد آمریکایی برای حمایت از «جامعة مدنی ایران» تأسیس شد و دیویدسن ریأست هیأت مدیرة آن را برعهده داشت، ولی جنس رابطه‌اش با خاتمی فقط سیاسی نبود. طبیعتاً به خوبی باید «حفظ ظاهر» می‌شد و یک توجیه خوب با عنوان «همکاری برای مطالعه سنت‌های بشری در تمدن‌های مدیترانه» (پروژة مشترک «دفترژنو» با بنیاد بلوط سبز) سوءظن‌ها را برنمی‌انگیخت.
خاتمی همراه صادق خرازی شام آخر را در آمریکا خورد و ۷۰ میهمان برجسته در «ضیافت بلوط سبز» با رئیس‌جمهور اصلاحات سر یک میز نشستند، اما دیویدسن فقط یک «میهمان ویژه» داشت: پیرمردی ۸۶ ساله، ولی سالم و سرحال که مثل خودش آمریکایی بود؛ یک زن و مرد با شباهت‌های شگفت‌انگیز بسیار. خاتمی نیز انتظار این ملاقات را می‌کشید، چون همان طور که انستیتو مطالعات خاورمیانه برای واشنگتن در گزارش خود تأیید کرده است، اساساً خاتمی صدور روادید سفرش به آمریکا را مدیون رایزنی‌های مؤثر چنین چهره‌هایی با کاخ سفید بود. این میهمان ویژه کسی جز پروفسور ریچارد فرای نبود که کمی بعد از سیدمحمد خاتمی وارد خانة الگا دیویدسن شد.
از آن دیدار صادق خرازی رابط و هماهنگ‌کنندة ملاقات‌های رئیس‌جمهور خاتمی با فرای بود و در آخرین سفر و شام آخر «ضیافت بلوط سبز» نیز، خرازی این‌بار با یک کروات مشکی کنار دست دیویدسن و فرای و خاتمی نشست...
