فرارو- مهدی نصیری مدیر سابق روزنامه کیهان که یکی از نیرو‌های تند جناح راست در دهه هفتاد به شمار می‌رفت به مناسبت سی دی ماه سالروز درگذشت مهندس بازرگان توئیت کرد: «اکنون که مهندس بازرگان را در بافت و سیاق عصر حیرت بازخوانی و تحلیل می‌کنم احساس می‌کنم در تمام این سال‌ها درنقد نظری و معرفتی او جانب انصاف را رعایت نکرده‌ایم.»
به گزارش فرارو، نصیری چهره مقبول و محبوب حزب‌اللهی‌های دهه هفتاد بود. کسی که شاید روزنامه کیهان امروز میراث خور تفکر آن روز‌های اوست.
این نصیری بود که سکان روزنامه کیهان را در سال ۱۳۶۷ به دست گرفت و آن را از یک روزنامه با موضعی چپ‌گرایانه به انتهایی‌ترین طیف راست سوق داد.
حالا، اما مهدی نصیری دیگر آن قدر محبوب نیرو‌های حزب اللهی و تندرو نیست.
اما مهدی نصیری کیست؟
نصیری متولد ۱۳۴۲ در شهر دامغان است. تحصیلات حوزوی‌اش را از سال ۱۳۵۴ در حوزه دامغان و نزد پدرش آغاز کرد. در سال ۱۳۵۸ به حوزه قم رفت و تا سال ۱۳۵۶ به تحصیل حوزوی پرداخت. در همین سال در مؤسسه کیهان در قم مشغول به کار شد.
وی در سال ۱۳۶۶ به عنوان دبیر سرویس مقالات روزنامه کیهان، کار مطبوعاتی خود را در تهران ادامه داد. در سال ۱۳۶۷ سید محمد اصغری سرپرست وقت مؤسسه کیهان با موافقت سید محمد خاتمی نماینده وقت امام خمینی در مؤسسه کیهان او را به سردبیری روزنامه کیهان انتخاب کرد. در سال ۱۳۷۰ نصیری با دستور آیت‌الله خامنه‌ای رهبر انقلاب به عنوان مدیر مسئول روزنامه کیهان منصوب شد.
نصیری تا اواسط سال ۱۳۷۴ در این سمت باقی ماند، اما به دلیل اختلافات پیش آمده از همکاری با کیهان سرباز زد و در اسفند همان سال نیز نشریه سیاسی فرهنگی صبح را منتشر نمود. نشریه‌ای که تا سال ۱۳۷۸ ادامه داشت.
در این نشریه بود که چهره رادیکال و تندروی نصیری تثبیت شد.
اما این پایان راه او نبود. او پس از تقریباً یک دهه فعالیت مطبوعاتی در دهه هشتاد به حوزه علمیه قم برگشت تا به گفته خودش کار در مطبوعات را که مثال کف روی آب است با تحقیق و پژوهش بشوید.
هر چند در قم نیز مجله سمات را حول نقد مدرنیته و مبارزه علیه فلسفه منتشر کرد که انتشار آن تا کنون جسته و گریخته، اما ادامه دارد.
اظهار نظر‌های جدید مهدی نصیری همچون توئیتش درباره مهندس بازرگان را باید به تحولات فکری او در طی تقریباً بیست سال گذشته مرتبط دانست.
به گزارش دین آنلاین و به نقل از رضا تاران، خود او در این باره می‌گوید ظرف بیست سال اخیر به تدریج دچار تحولات و تغییراتی در فهم از غرب و مدرنیته و مسائل دینی و کلامی شده است که در مورد مسائل سیاسی هم بی‌تأثیر نبوده است.
او که روزگاری در دهه هفتاد با روش‌های افشاگرانه و حمله به رقبا کار را پیش می‌برد این روز‌ها از تغییر جهت گیری سیاسی خود می‌گوید. چیزی که عیان است و حاجتی به بیان او ندارد.
نصیری امروز بر این نظر است که «بیست سال پیش می‌توانستیم به برخی از حذف کردن‌ها و ایزوله کردن‌ها در عرصه فکر و فرهنگ بیاندیشیم و می‌توانست نتایج مثبتی داشته باشد» آنچه از منظر او با «گسترش ابزار‌های ارتباطی» بی معنا شده و اندیشیدن به شیوه‌های دیگر را ضروری می‌کند.
