آلفردو دی استفانو در حالی رئال مادرید را پس از ۱۱ سال ترک کرد که دوست نداشت از این تیم جدا شود.
به گزارش ایسنا، پس از ۱۱ سال حضور و فتح پنج جام اروپایی و یک جام بین قاره‌ای آلفردو دی استفانو روز‌های خوبی را در مادرید سپری نمی‌کرد. سفیدپوشان در سال ۱۹۶۴ مجبور شدند پنج هفته لالیگا را پیش از زمان موعد بگذرانند و این تیم فینال جام قهرمانان اروپا را در بیست و هفتم می‌در وین برگزار کرد. با این حال آخرین بازی دی استفانو با مادرید بود. او تاکتیک مونیوس را دوست نداشت. سرمربی سفیدپوشان می‌خواست ایسیدرو را در پست خود نگه دارد که در سمت راست خط دفاعی بود و به میانه میدان برای حمایت از کورسو نفرستد. مونیوس می‌ترسید فاکتی مدافع را جلوتر بفرستد. دی استفانو معتقد بود از دست دادن میانه میدان به معنای از دست دادن بازی است.
در نهایت مادرید ۳ بر یک شکست خورد. مادرید به اسپانیا بازگشت تا در کوپا دل ری به رقابتش ادامه دهد. این تیم از اتلتیکو مادرید در مرحله یک چهارم نهایی زخم خورده بود. بازی رفت سه روز پیش از فینال برگزار شد. به همین خاطر سفیدپوشان با ۱۱ بازیکن ذخیره خود به میدان رفتند و به تساوی ۲ بر ۲ دست یافتند. بازی برگشت باید سی و یکم ژوئن در متروپولیتانو برگزار می‌شد. تصور می‌شد بازیکنان اصلی وارد زمین شوند (به جز آسیب دیدگان). زمانی که مونیوس در روز سی‌ام فهرست را روی تخته نوشت نام دی استفانو وجود نداشت. همه فکر کردند این موضوع جنجالی خواهد شد. زمانی که دی استفانو فهرست را دید از مونیوس پرسید چرا نامش در آن نیست. مونیوس به او گفت: در دفترش این موضوع را توضیح خواهد داد.
مهاجم اسپانیایی به دفتر مونیوس رفت و در آن جا کالدرون و ساپورتا را دید. آن‌ها به او گفتند که به ۳۸ سالگی رسیده است و باید تیم با بازیکنان جدیدی قرارداد امضا کند. دستمزدش پرداخت می‌شد، اما خیلی کم بود. با این حال دی استفانو احساس فوتبالیست بودن می‌کرد. او تصور می‌کرد که مادرید می‌تواند اتلتیکو را شکست دهد و تا فینال صعود کند. او دوست داشت دوباره فاتح عنوانی شود که در این ۱۱ سال تنها یک بار به دست آورده بود. بازی برگشت با نتیجه یک بر یک به پایان رسید و باید دیدار تکراری برگزار می‌شد. قرعه‌کشی شد و متروپولیتانو میزبان بازی سوم شد.
دی استفانو هنوز امیدوار بود مونیوس او را دعوت می‌کند، اما باز هم بیرون از فهرست قرار گرفت. مادرید روز سی‌ام ژوئن بازی کرد و ۲ بر یک شکست خورد. سفیدپوشان از کوپا حذف شدند. بازی دیگری برای برگزاری نبود. در باشگاه اصرار داشتند که دی استفانو به عنوان مشاور فنی قرارداد امضا کند، اما این بدان معنی بود که او باید فوتبال را کنار می‌گذاشت. از تیم‌های سلتیک و اسپانیول پیشنهاد داشت. دی استفانو در نهایت تصمیم گرفت به فوتبال خود ادامه دهد و آن را به باشگاه اطلاع داد.
او در بیست و سوم جولای یک تلگرام برای سانتیاگو برنابئو فرستاد که همیشه در یاد‌ها ماند. متن تلگرام بدین شرح بود: "جناب سانتیاگو می‌خواهم سرزمینم را ترک کنم. نمی‌دانم به زودی برخواهم گشت یا هرگز این اتفاق رخ نخواهد داد. در این سال‌ها درباره ما خیلی صحبت شد. من همیشه بدترین بخش را در نظر می‌گرفتم. یک پدیده یا یک هولیگان بودم. اگر بیش از این به شما نزدیک نبودم به این خاطر بود که تصور نکنید خواهان جایگاه هستم. من نمی‌توانم جای کسی را بگیرم. چیز‌هایی که به دست آوردم با تلاشم بود. می‌دانستم برای داشتن یک رابطه خوب با شما باید واقعی نبود. نارضایتی‌های زیادی داشتم و کسی به من اهمیت نداد. شما نسبت به من مانند یک پدر رفتار نکردید. در این جا ندیدم فرزندی وجود داشته باشد، چون پدران همیشه می‌بخشند. "
