خودروهای آمریکایی در ایران همیشه شبیه به یک رویا یا آرزوی دست‌نیافتنی بوده‌اند. برای همین هم خودروهای قدیمی دهه هشتاد میلادی طوری بین این مشتری و آن مشتری دست به دست می‌شوند که انگار خودرویی جدید با امکانات به روز است. در گزارش زیر نگاهی مختصر به چهار خودروی کلاسیک بازار می‌اندازیم.
شورلت
شاید فکر کنیم که شورلت در ایران نمایندگی ندارد اما خیابان‌های کشور ما نه تنها خالی از محصولات این شرکت آمریکایی نیست بلکه اگر همین الان سایت دیوار را باز و نام شورلت را تایپ کنیم انواع مختلفی از شورلت بلیزر، کاپریس، نوا و ... را می‌بینیم.
کامارو یک موتور 3.5 لیتری داشت و بر پلتفرم ارتقا یافته کامپکت نوا ساخته شد. این خودرو در واقع رقیبی برای فورد موستانگ بود که هر دو با بدنی عضلانی به بازار آمده بودند. سال 1978 یک ورودی هوا روی کاپوت کامارو درست شد که آن را به پونتیاک ترانس ام شبیه می‌کرد. از روی طراحی شورلت نوا، بدنه کادیلاک سویل هم طراحی شده که بازار گسترده‌تری برای خرید و فروش دارد.
پونتیاک
پلتفرم پونتیاک فایر برد و شورلت در کارخانه جنرال موتور از ابتدا یکی بود اما فایربرد با کمی وقفه بعد از شورلت به بازار آمد. قدرتمندترین فایربرد آن زمان یک نسخه 6.6 لیتری از همه دو مدل دیگر قدرتمندتر بود اما در دهه هفتاد پونتیاک ترانس ام می‌توانست 360 اسب بخار تولید کند. این مدل، در واقع بهترین ورژن از فایربرد بود که نامش را از یک نوع مسابقات رالی در آمریکا گرفته است.
فورد موستانگ
این مدل از خودروی فورت را باید الهام بخش همه غول‌های آمریکایی بدانیم. فروش پونتیاک و شورلت در جنرال موتور از ابتدا با دو سال تاخیر در دهه 60 میلادی آغاز شد. موستانگ در واقع سمبل صنعت خودروسازی آمریکا است. طوری که 17 اپریل را به نام آن نامگذاری کرده‌اند. زمان تولید این خودرو شبیه به یک اسب وحشی و مناسب مسابات فرمول یک بود. کارول شلبی، راننده مسابقه و نابغه خودروساز، یکی از اولین نسخه‌های خودروی خود را با پیشرانه‌ی ۴.۷ لیتری قدرتی در حدود ۲۷۵ تا ۳۱۰ اسب بخار تولید می‌کرد. سپس روی نسخه‌های بعدی یک موتور 6.5 لیتری به کار گرفته شد که در 7 ثانیه 112 کیلومتر را می‌پیمود. شلبی در مجموع همواره قوی‌ترین نسخه فورد بوده است.
کادیلاک
کادیلاک در کشور ما بیشتر از همه خودروهای نام‌برده در کشور ما نقش داشته است. این ماشین با پیشرانه 5.8 لیتری یکی از سدان‌های لوکس و محبوب آمریکایی در دهه پنجاه شمسی بود. با این پیشرانه می185 اسب بخار در 4400 دور در دقیقه تولید کرد و در 10 ثانیه 100 کیلومتر را پیمود. با اینکه عمر این خودرو به نزدیک نیم قرن می‌رسد اما از همان هنگام هم با صندلی‌های برقی به بازار می‌آمدند. کادیلاک هم مانند خودروهای نام‌برده دارای سیستم تهویه خودکار بود، سانروف برقی داشت و در صندوق عقب هم با نیروی برق باز می‌شد. کروز کنترل و فرمان هیدرولیک هم از امکانات دیگر این خودرو محبوب آمریکایی بودند. به همین دلایل پیدا کردن یک کادیلاک سویل در شهرهای ایران از همه خودروهای دیگر کار آسوده‌تری است. با این حال برای پیدا کردن این چهار خودروی آنتیک راهی جز جست و جو کردن مداوم سایت دیوار وجود ندارد.
