یک فعال سیاسی می گوید: به جز دوره آقای لاریجانی آن هم به خاطر توانمندی، نفوذ شخصی و اعتباری که در نزد کانون های تصمیم گیری قدرت داشت، در دوره های بعد حوزه های سیاسی و کانون های اصلی خبر خارج از اراده معاونت سیاسی یا شخص رئیس سازمان بود. بین آقای لاریجانی و روسای بعدی فاصله معناداری وجود دارد. هرچند که بخش قابل توجهی از ساختار کنونی در دوره علی لاریجانی شکل گرفت. البته خود روسای سازمان هم از نظر فکری کاملا با مواضع سیاسی موجود همراه و هم عقیده هستند. اما امروز در توان آقای علیعسگری نیست که درباره آقای رنجبران، خبر 20:30 و یا بعضی دیگر از کارهای سازمان تصمیمگیری کند. اخبار 20:30 فقط یک بخش خبری نیست بلکه اکنون نهادی است که گفتمان خاصی را در حوزه خبری صدا و سیما دنبال می کند. موقع تاسیس هم نیروهایی خارج از سازمان، آن را شکل داده اند. ممکن است چند کارمند صدا و سیما در آن فعال باشند اما چارچوبهای گفتمانی آن کاملا توسط افراد دیگر و کانون های دیگر تعریف شده است.
عبدالله ناصری، فعال سیاسی اصلاحطلب در گفتگو با فرارو میگوید: ممکن است جغرافیایی که این تصمیمات سیاسی در آن اتخاذ می شود در خود سازمان صدا و سیما قرار داشته باشد اما مانیفستها در جاهای دیگر نوشته میشوند و خیلی در اراده سیاستهای کلی سازمان نیست. بگذارید عزل خود آقای لاریجانی از دبیری شورای عالی امنیت ملی را مثال بزنم. او بعد از صدا و سیما تا سال 86 دبیر شورای عالی امنیت ملی بود. توسط احمدی نژاد عزل شد. آقای ضرغامی، رئیس وقت صدا و سیما دستور داده بود جدایی آقای لاریجانی در خبر ساعت 9 شب استعفا عنوان شود. من، آقایان مرعشی و بیطرف ناهار میهمان ایشان بودیم. ایشان از تصمیمشان گفتند که من گفتم در راه که میآمدم آقای الهام، سخنگوی دولت وقت در شبکه پیام خبر به صورت زنده خبر عزل آقای لاریجانی را اعلام کرد، این را که شنید سراسیمه از اتاق بیرون رفت و بعد از یک ربع با چهره عبوس برگشت. آنجا به او گفتیم حدس ما اصلاحطلبان درست است؛ شما در بعضی از تصمیم گیری های سازمان و مدیریت سیاسی و خبری نقش چندانی ندارید.
عبدالله ناصری در پاسخ به اینکه "آیا رئیس صدا رو سیما در جریانسازیهای سازمان متبوعش بیتقصیر است؟" می گوید: رئیس این سازمان هم مثل هر نهاد دیگری باید مسئولیتش را بپذیرد. باید رسما با مردم صحبت کند و بگوید درباره درباره برنامه های تندی که علیه دولت ساخته می شود نقشی ندارد.