حسن روحانی و آیت‌الله آملی‌لاریجانی روز گذشته هم نیامدند. رئیس‌جمهوری و رئیس قوه قضائیه همچنان جزء غایبان بزرگ جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام هستند؛ مجمعی که بعد از 27 سال، به‌جای کاخ مرمر در مجلس سنای سابق برگزار می‌شود و ریاستش با آیت‌الله هاشمی‌شاهرودی است.
روز گذشته محمود احمدی‌نژاد نیز نیامده بود. ایلنا گزارش داده حضور رئیس مجلس بعد از مدت‌ها در جلسه مجمع تشخیص مصلحت نظام این شایعه را که غیبت رؤسای دو قوه دیگر به دلیل حضور احمدی‌نژاد در جلسات مجمع است، تقویت کرده است؛ شایعه‌ای که مدتی است طرح شده، اما هیچ‌کس آن را به‌طور رسمی نه تکذیب کرده و نه تأیید.
البته رئیس سابق دولت، یعنی همان کسی که گفته می‌شود حضور او علت غیبت روحانی و آملی‌لاریجانی است نیز چندان منظم در جلسات شرکت نمی‌کند؛ از هر دو یا سه جلسه، در یک جلسه دیده می‌شود. او دو هفته پیش آمد، اما دیروز نیامده بود.
در میان سران سه قوه، علی لاریجانی بیش از دو نفر دیگر در جلسات مجمع شرکت می‌کند؛ اگرچه حضور او هم چندان مرتب نیست. دو نفر دیگر، یعنی حسن روحانی و آیت‌الله آملی‌لاریجانی، ماه‌هاست در جلسات مجمع دیده نمی‌شوند و این غیبت به‌شدت در مرکز توجه رسانه‌ها قرار گرفته است؛ جلساتی که هر دو هفته یک بار تشکیل می‌شود.
در مدتی که احمدی‌نژاد به عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام منصوب شده، نه مرتب ولی تقریبا از هر دو یا سه جلسه، یکی را در مجمع حاضر بوده است. او در آخرین جلسه مجمع تشخیص مصلحت نظام در سال 96 که 19 اسفند برگزار شده بود نیز حاضر بود و تا جایی که اخبار می‌گوید، در سال جاری هم حداقل در دو جلسه حاضر شده است. جلسه 19 اسفند 96 مجمع، همان جلسه‌ای بود که پشت‌بندش شایع شد علت حضورنداشتن رؤسای سه قوه در جلسات، به نشانه اعتراض به حضور احمدی‌نژاد است.
احمدی‌نژاد در یکی از همان جلسات پاییزی یا زمستانی که به مجمع رفته بود، به‌شدت از سوی احمد توکلی برای گفته‌ها و رفتار اخیرش شماتت شد و آن‌طور که در اخبار بعدی درز کرد، واکنش او به اعتراض توکلی صرفا یک لبخند یا تلخند بوده است. علی احمدی، رئیس کمیسیون مشترک مجمع تشخیص مصلحت نظام، گفته بود: «توکلی انتظار داشت دیگر اعضای مجمع این موضع‌گیری را پیگیری کنند، اما با وجودی که مواضع بیرونی آقای احمدی‌نژاد مورد تأیید کلیت مجمع تشخیص و اکثریت اعضای آن نیست، شاید بنا بر مصلحتی این مسئله پیگیری نشد».
حضور احمدی‌نژاد در جلسات مجمع تشخیص مصحلت از این نظر جلب‌توجه می‌کند که رئیس سابق دولت از یک‌سو در جلسات مجمع در کنار سایر چهره‌های سیاسی و مسئولان می‌نشیند و از سویی دیگر، در حال انتشار نامه‌ها یا ویدئوهای تند و آتشین و حمله به مسئولان رده اول کشور به‌ویژه مسئولان قوه قضائیه است. او در نامه‌ای که در روزهای ۳۰ بهمن و ۲۲ اسفند سال گذشته نوشته شده، خواستار اصلاح ساختار برخی از نهادها، تعیین‌تکلیف نهادهای موازی، تأسیس دادگاه قانون اساسی و... شده بود.
احمدی‌نژاد به‌تازگی نیز در مصاحبه با نشریه «بهار جاودانه»، همان سخنان پیشین خود را تکرار کرده است. او در 22 فروردین نیز نامه‌ای خطاب به مسئولان کشور و 45 مرجع تقلید نوشته و گفته بود: «این همه فساد را نمی‌بینید؟».
مجید انصاری، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام پیش‌تر در پاسخ به این پرسش که آیا سران سه قوه به دلیل حضور محمود احمدی‌نژاد در جلسات اخیر مجمع شرکت نکرده‌اند؟ گفته بود: «خود سران سه قوه یا دفاتر آنها باید پاسخ‌گوی این موضوع باشند، اما پیش از این هم پیش آمده که به دلیل مشغله کاری نتوانسته‌اند منظم در جلسات مجمع شرکت کنند. این را که علت حضورنداشتن سران سه قوه در چند جلسه اخیر مجمع به دلیل حضور آقای احمدی‌نژاد است یا خیر، نمی‌دانم.
این موضوعی است که خود سران سه قوه یا دفاتر آنها باید درباره‌اش اظهارنظر کنند که من چنین چیزی از آنها نشنیده‌ام یا در رسانه‌ای چنین اظهارنظرهایی منصوب به آنها منتشر نشده است. این موضوع بیشتر حدس و گمان رسانه‌ای است و برای صحت و سقم آن حتما باید خود سران محترم سه قوه یا دفتر آنها اعلام‌نظر کنند. من نفیا یا اثباتا در ارتباط با این مسئله نمی‌توانم اظهارنظر کنم».
برخی برخوردها با احمدی‌نژاد در مجمع مانند اعتراض چند ماه پیش احمد توکلی به رفتار و گفتار رئیس سابق دولت در جلسه عمومی مجمع، به این شایعه دامن زده بود که احتمال تعلیق یا اخراج احمدی‌نژاد از مجمع تشخیص مصلحت نظام وجود دارد. روزنامه جمهوری اسلامی نیز مدتی پیش نوشته بود: «اعتراض به سخنان و مواضع محمود احمدی‌نژاد، به جلسه مجمع تشخیص مصلحت نظام هم کشیده شد تا جایی که چندین نفر از اعضای این مجمع در جلسه رسمی، در سخنانی مطالب مطرح‌شده در نامه احمدی‌نژاد به رهبری را خلاف دانستند و خواستار برخورد قانونی با او شدند.
در این جلسه بعضی از اعضا به این جمع‌بندی رسیدند که وی صلاحیت عضویت در مجمع را ندارد»، اما این شایعه تکذیب شد و مدیر روابط‌عمومی مجمع تشخیص مصلحت نظام درباره آن گفت: «حکم آقای احمدی‌نژاد از سوی مقام معظم رهبری برای وی ابلاغ شده است و هرگونه تصمیم‌گیری در رابطه با تعلیق عضویت وی در مجمع، باید از طرف دفتر ایشان اعلام شود. هیچ‌یک از اعضای مجمع نمی‌توانند در این رابطه تصمیم‌گیری کنند».
او در ادامه گفته بود: «درصورتی‌که خبری یا تصمیم‌گیری‌ای دراین‌باره گرفته شود، روابط‌عمومی دفتر مقام معظم رهبری اعلام خواهند کرد». بااین‌حال جلسات مجمع تشکیل می‌شود و گویا مشکل چندانی با غیبت رؤسای دو قوه مجریه و قضائیه و حضور نامنظم رئیس سابق دولت ندارد.
بازهم تکلیف سپنتا مشخص نشد
قرار بود مجمع تشخیص مصلحت نظام روز گذشته بخشی از طرح دوفوریتی مجلس برای اصلاح قانون تشکیلات، وظایف و انتخابات شوراهای اسلامی کشور و انتخاب شهرداران را بررسی و تعیین‌تکلیف کند. مهم‌ترین بخش این طرح مربوط به حضور اقلیت‌ها در شوراهای شهر و روستاست که می‌توانست وضعیت «سپنتا نیکنام»، منتخب زرتشتی شورای شهر یزد را مشخص کند، اما یک عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام که به نام او اشاره نشده، به اعتمادآنلاین گفت: «زمان به بررسی این موضوع نرسید و مباحث مهم‌تری به جلسه آمد که طرح آنها در اولویت قرار داشت. مباحثی مانند لایحه پالرمو، برخی مباحث سیاسی و اقتصادی دیگر و تأخیر در جذب اعتبارات عمرانی و موضوعاتی مانند این در جلسه امروز بررسی شد».
به گفته این عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، طرح موضوع حضور اقلیت‌ها در شوراهای شهر و روستا و تعیین‌تکلیف وضعیت سپنتا نیکنام در جلسه بعدی مجمع بررسی خواهد شد.
نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی 24 دی‌ماه سال گذشته و در جریان بررسی بخشی از طرح دوفوریتی اصلاح قانون تشکیلات، وظایف و انتخابات شوراهای اسلامی کشور و انتخاب شهرداران که از سوی شورای نگهبان اعاده شده بود، بر مصوبه قبلی خود مبنی بر حضور اقلیت‌های دینی در انتخابات شورای اسلامی شهر و روستا اصرار کردند.
طبق آیین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی، وقتی نمایندگان بر مصوبه قبلی خود اصرار کنند، موضوع برای تعیین‌تکلیف نهایی به مجمع تشخیص مصلحت نظام ارجاع داده می‌شود که بر همین اساس، طرح اصلاح تشکیلات، وظایف و انتخابات شوراهای اسلامی کشور و انتخاب شهرداران نیز به مجمع تشخیص مصلحت نظام ارجاع داده شده است.
در بخشی از اصلاحیه طرح قانون تشکیلات و انتخابات شوراهای اسلامی کشور آمده است: اقلیت‌های دینی شناخته‌شده در قانون اساسی به‌جای اسلام باید به اصول دین خود اعتقاد و التزام عملی داشته باشند.
