ببر بنگال بزرگترین ببر بعد از ببر سیبری است. اندازه بالغین به ۲۶۵ سانتیمتر میرسد و وزنی بالغ بر ۲۷۵ کیلوگرم برای نرها و ۱۵۰ کیلوگرم برای مادهها دم آنها در حدود ۱۱۰ سانتیمتر است. گرچه گزارشهایی مبنی بر وجود ببرهای بنگالی با ۴ مترطول و ۵۰۰ کیلوگرم وزن وجود دارد. ولی شواهد علمی از چنین گزارشهایی پشتیبانی نمیکند.
قبل از استقلال هندوستان ببرها به عنوان یک عامل تهدید و نیز برای ورزش شکار میشدند. شکار ورزشی ببرها بیشتر توسط مهاراجههای هند و یا لردهای انگلیسی انجام میشد. آنها سوار بر فیل شده و این در حالی بود که صدها مرد پیاده همراه آنها، با آتش زدن بوتهها ببرها را به سوی نقطه خاصی فراری میدادند و وقتی که آنها در تیررس قرار میگرفتند، توسط مهاراجهها و لردها شکار میشدند.
پس از شکار، ببر به دام افتاده مورد اندازهگیری قرار میگرفت که در بعضی موارد نتایج اعلام شده بیش از چیزی بود که مورد اندازهگیری قرار میگرفت. از آب گذشته، ببری که توسط یک اشرافزاده شکار میشد، باید اندازههایی در شأن آن اشرافزاده میداشت و مسلما ببری که توسط یک اشرافزاده انگلیسی شکار میشد، میبایست حتما از ببری که مهاراجه شکار میکرد بزرگتر باشد.
از اینها که بگذریم، یافتههای علمی ببر بنگال را بعد از ببر سیبری بزرگترین ببر میداند و آنرا در بین دیگر ببرها دومین ببر بزرگ معرفی میکند. ببر بنگال تصویری است که مردم با شنیدن نام ببر برای خود تصور میکنند. این ببرن نسر و پنجههای بزرگی دارد.
خز آن نارنجی رنگ است که الگوهایی از نوارهای سیاه باریک دارد. موهای به نسبت کوتاهی دارد و دارای ریش زبر و افتادهای است. ببر بنگال را با اسمی دیگری مثل ببر هندی، ببر سلطنتی و ببر بنگال سلطنتی نیز میخوانند. وقتی مردم ببر بنگال را به ذهن میآورند، جانور وحشی ترسناکی را تصور میکنند که برای مدتی رفتار کلیشهای یکسانی دارد.
ببر بنگال ببر منزوی، صبور و با احتیاطی است که از پوشش جنگلی اطراف خود برای تعقیب و شکار طعمه استفاده میکند. وقتی طعمه در دسترس قرار گرفت. ببر به سوی گلوی آن خیز برمیدارد و با یک گاز محکم گردنش را میشکند و با فشردن مجرای تنفسی باعث خفگی طعمه میشود. بعضی از ببرهای بنگال بدین طریق انسانهایی را از پا در آوردهاند.
در اینجا باید متذکر شده که ببرها اصولا از نزدیکی به انسان پرهیز میکنند و ترجیح میدهند که در فواصل دور از انسان باقی بمانند. مسئله شکار انسان توسط ببرها ممکن است از آنجا ناشی شود که انسانها ببرها را در درون زیستگاههایشان تحت فشار قرار دادهاند و ببرها محلی را برای فعالیت نیافتهاند.