فرزانه محمدی؛ پس از انتشار تصاویر بی‌حجاب آزاده نامداری در سفر خانوادگی وی به کشور سوییس نقد‌ها و واکنش‌های زیادی مطرح شد تا جایی که وی را به واکنش وادار کرد.
نامداری در ویدئویی که رسانه فضای مجازی خبرگزاری فارس آن را منتشر کرده مدعی است با آبرویش بازی شده چرا که وی در محیط سرسبزی در حضور محارم خود بوده و لحظه‌ای روسری از سرش افتاده است. او همچنین گفته گناه منتشر کننده آن تصاویر از گناه وی بیشتر است.
در این جملات چند تناقض وجود دارد: نامداری توضیح نداده که در حضور محارم چه نیازی به روسری داشته که افتادن چند لحظه‌ای آن مشکل ساز شود؟
اگر در آن جمع همگی محارم و نزدیکان وی بوده‌اند چگونه نزدیکان و محارم یک بانوی محجبه که از اتفاق چهره سر‌شناسی هم هست حاضر به انتشار فیلم و تصاویر بی‌حجاب وی شده‌اند؟ و آیا گله‌های ابتدایی وی از تجسس گران مربوط به یکی از اعضای خانوده و نزدیکانش می‌باشد؟
بعید است اینگونه باشد. جمله آخر او که معتقد است گناه منتشر کننده تصاویر از گناه وی بیشتر است نیز جای سوال دارد.
قطعا افرادی که حتی آشنایی کمی با احکام دینی دارند نیز می‌دانند هرگز به دلیل سهو در رعایت نکردن احکام گناهی برای فرد منظور نمی‌شود.
حالا چرا اگر کل ماجرا یک سهو ساده بوده ایشان معتقد است که گناهی مرتکب شده است؟
اگر معتقد است گناهی مرتکب شده و یا در جمعی بوده که باید روسری می‌داشته پس لابد آن جمع خصوصی نبوده و امکان حضور همه افراد در آن وجود داشته است. آن چنان که تصاویر نشان می‌دهد محیط شبیه پارکی عمومی است و افراد زیادی در گوشه و کنار به تفریح می‌پردازند.
بنابراین انتشار تصاویر او در آن فضا نمی‌تواند آنچنان که نامداری جلوه می‌دهد تا بتواند از قبل آن برای خود همدردی و حق به جانبی بخرد، مصداق «سرک کشیدن در خصوصی‌ترین بخش‌های زندگی افراد» باشد. به نظر می‌رسد واکنش شتابزه نامداری بیشتر از روی غافلگیری است تا اینکه توضیح آنچه واقعا روی داده است باشد.
نامداری سعی کرده از فرصتی که خبرگزاری فارس در اختیارش قرار داده برای نوعی فرار به جلو استفاده کند و با جلوه دادن موضوع به شکلی از تجسس در زندگی خصوصی خویش صورت مساله را تغییر دهد. او سعی کرده با تحت تاثیر قرار دادن احساسات جامعه از خود یک قربانی بسازد و توپ را در زمین «تجسس گران» بیندازد. اما بر خلاف انتظارش آنچه که در این ترازو بیشتر از کفه «تجسس در زندگی دیگران» سنگینی میکند کفه «دورویی و ریاکاری» اوست.
آنچه ماجرای نامداری را از موارد مشابه متمایز کرده نه کشف حجابش است و نه حتی معروفیتش؛ بلکه جایگاهی است که او به واسطه نوع پوشش خاص خود به تدریج در رسانه کسب کرده است. نامداری که در سالهای گذشته همواره از رضایت قلبی خود از پوشش چادر سخن گفته، به تدریج و با تبدیل شدن به الگوی یک مجری زن جوان موفق چادری و یک مبلغ پوشش چادر توانسته از مزایای معنوی و مادی این نقش و جایگاه بهره‌مند شود و نان چادرش را بخورد. پس بدیهیست امروز که کشف حجابش علنی شده اعتماد مردم و جایگاهش را از دست بدهد.
شاید بهتر بود او در این شرایط به جای توجیهات متناقض و شتابزده تا آرام‌تر شدن اوضاع سکوت کند. اما اظهارات اخیرش نشان داد قصدی برای پذیرفتن خطای خود ندارد و ارزش و احترامی هم برای مردم قائل نیست. بهتر است حالا که پرده‌ها افتاده و افکار عمومی به حق او را به شکلی صریح قضاوت کرده حداقل در بازگشت به ایران آزاده باشد و چادرش را کنار بگذارد.
