نامه نیوز نوشت: فعلا وقت خداحافظی فرارسیده است؛ با الله‌کرم‌ها. آیا این تصمیم قطعی راست گرایان است؟ آیا باید باور کرد که آنها دیگر رجعتی به نمادهای راستگرایی در نیمه دوم دهه هشتاد و نیمه اول دهه نود نخواهند داشت؟ باورش سخت است.
آیا اصولگرایان تغییر کرده‌اند که حاضر نیستند از امثال حسین الله کرم دفاع کنند؟ این سوال بسیار مهمی است، آن هم در روزهای بعد از انتخابات اردیبهشت ماه که یک شکست دیگر در کارنامه راستگرایان ثبت شده است.
در زمانه بسیار مهمی به سر می‌بریم؛ دوره‌ای که اصولگرایان باید برای آینده سیاسی خود تصمیمات مهمی بگیرند ؛ برای بقا و ماندگاری در عالم سیاست رسمی . شاید در همین بافت و موقعیت بتوان دلیلی یافت برای تنها ماندن حسین الله کرم؛ افتخار سال های قبل راست گرایان.
شیفت به گفتمان تازه
وقتی اصولگرایان آماده ورود به انتخابات مجلس دهم می شدند این جلسات خانه حداد عادل بود که حرف آخر را در مصادیق و گفتمان می زد. جلساتی که از محمد رضا باهنر تا حسین فدایی را همنشین کرده بود. آنجا حرف های زیادی زده می شد. همان جا بود که برای گفتمان آن انتخابات و شعارهایش هم تصمیم گیری کردند؛ هر چند که بعد از آن شکست تاریخی هر کدامشان خواستند هزینه آن حرف های کذایی، از ماجرای لیست انگلیسی گرفته تا افشاگری های اقتصادی را به گردن دیگری بیاندازند.
انتخابات را که واگذار کردند از تغییرات مهمی در سطح اجتماعی با خبر شدند ؛ از بی اثر شدن جذابیت های پیشین تا فاصله گرفتن های مردم با آنها در سطوح مختلف.
آن ها خیلی زود فراموش کردند که چرا مردم از آن ها در انتخابات مجلس رویگردان شدند ؛ باز با همان دیالوگ های سابق با همان گفتمان دور مانده از مردم به رسم سیاست ورزی همیشگی شان بازگشتند. محمود احمدی نژاد را در کالبد محمدباقر قالیباف زنده کردند و ابراهیم رییسی را نمادی از بازگشت پایداری ها ساختند و درست در راستای همین دستور العمل بود که شهردار تهران و نامزد همیشگی ادوار انتخابات را به قاب رسانه ملی آوردند تا به مانند همقطار سابقش برگه ای را رو به روی مردم بگیرد و همان کند که احمدی نژاد کرد و دقیقا در همین راستا بود که وعده های اغواگرایانه دادند برای جذب رای های معیشتی.
خانه به خانه در محله های محروم رفتند و فیلم ها ساختند و چهره های مظلومان و محرومان زمانه را پوستر تبلیغاتی شان کردند ؛ مثل همیشه؛ مثل هر بار. آنها خیلی زود یادشان رفته بود که چرا انتخابات مجلس را باختند و اصلا یادشان رفت که چگونه مسابقه گذاشته بودند برای اینکه بگویند شعارهایی که باعث باخت در انتخابات مجلس شد را چه کسی تئوریزه کرد.
هفته آخر که فرا رسید همه چیز تغییر کرد؛ نظرسنجی ها بدترین خبرهای ممکن را برای آن ها داشتند. خلبان اصولگرایان توانایی بلند کردن هواپیمای سیاست ورزی آنها را نداشت. آن هواپیما در باتلاقی فرود آمده بود که راستگرایان زمینه های پیدایش‌اش را فراهم کرده بودند. او که رفت انگار که احمدی نژاد بود که می رود. حالا آنها مانده بودند و ابراهیم رییسی . فردی که تا دیروز نماد راستگرایی از نوع پایداری چی بود و حالا باید به یکباره رخ عوض می کرد.
تلفن ها از ظهر روز چهارشنبه یک پیغام مهم و فوری را منتقل می کرد؛ «تتل را پیدا کنید !»
عجب پدیده ای؛ لغو کنندگان کنسرت حالا به دنبال خاص ترین خواننده زیرزمینی دوران بودند. این یک دستور فوری بود؛ حسن روحانی مشغول مهیا کردن بزرگ ترین کمپین انتخاباتی اش در مشهد و پایگاه ابراهیم رییسی بود و هنرمندان مشهور را با خود به آنجا برده بود و وعده برگزاری کنسرت داده بود و اینجا در تهران باید پاتکی مناسب طراحی می شد و این چنین تتلو به ناگهان مهمترین متغییر تاثیر گذار در روزچهارشنبه آخر انتخابات شد.
کنار هم نشستند، با هم لبخند زدند و از روزهای خوب پیش رو گفتند . این نه تنها نمادی از یک شیفت تاریخی بلکه اعترافی بزرگ به شکست بزرگ تر دیگری بود که دو روز قبل از انتخابات می‌شد آن را به خوبی حدس زد و پیش بینی کرد .
اصولگرایان یک بار دیگر متوجه چرایی دور شدن جامعه از خود شدند اما باز دیر فهمیده بودند .
حالا اما اتفاقات تازه رخ داده است . برخی می گویند این نشانه ها حاکی از آن است که اصولگرایان از شکست های تاریخی و بزرگشان درس هایی گرفته اند. اکنون آنها حسین الله کرم را تنها گذاشته اند در میدانی که شاید خود الله کرم هم فکر نمی کرد یکه و تنها بماند . او و دوستانش عادت داشتند که سیاست را در خیابان دنبال کنند . بدنه سیاسی و اجتماعی راستگرایان دقیقا از همین جا تغذیه می شد . این بدنه اما نه تنها سطح تاثیر گذاری اش را در انتخابات از دست داده است بلکه به عاملی برای شکست های سیاسی تبدیل شده است .
فصل خداحافظی رسید؟
پس فعلا وقت خداحافظی فرا رسیده است؛ با الله کرم ها. آیا این تصمیم قطعی راست گرایان است؟ آیا باید باور کرد که آنها دیگر رجعتی به نمادهای راستگرایی در نیمه دوم دهه هشتاد و نیمه اول دهه نود نخواهند داشت؟ باورش سخت است ؛ پیش بینی اولیه این است ؛ آنها باز می گردند؛ خیلی زود ؛ فقط کافی است چند ماهی زاویه نشینی و تنهایی را تحمل کنند . این پدیده یک دلیل بیشتر ندارد ؛ «ناب سازی و جداسازی راستگرایان و اصولگرایان واقعی . پروژه ای که بعد از ظهور احمدی نژاد و مولود سیاسی اش یعنی جبهه پایداری اجرا شد.» و این به ما می گوید امثال الله‌کرم به راستگرایان عصر ما الصاق شده اند .
