روزنامه ایران در ضمیمه شماره شنبه نوشت: محمدرضا باهنر، یکی از معدود اصولگرایانی است که در سه سال گذشته نسبت به دولت روحانی مواضع حمایتی داشته است
محمد رضا باهنر در گفتگوی خود با این روزنامه می‌گوید: «اصولاً حکومت ها در اقصی نقاط جهان همچنین در ادوار مختلف تاریخی، به چند شاخص حساس هستند و وظیفه شان است که این شاخص ها را بهبود ببخشند. حتی حکومت های دیکتاتور هم به این شاخص های روشن پایبند هستند. این شاخص ها در دوران فعلی در 5 سرفصل رشد اقتصادی، ضریب جینی، اشتغال، تورم و توسعه انسانی قابل احصا هستند.»
وی در همین رابطه می‌گوید: « حدیثی داریم مبنی بر اینکه «النعمتان مجهولتان؛ الصحه و الامان.» با اینکه همه علمای علم جامعه شناسی معتقدند امنیت، نخستین مطالبه مردم در تمام طول تاریخ است، اما اگر همین الان به عنوان خبرنگار بین مردم برویم یا پرسشنامه های توزیع شده و از 100 نفر بپرسیم مهم ترین خواسته ات چیست، دو نفر هم نمی گویند: «امنیت»؛ چون هست.با اینکه در اطراف کشور ما بحران های زیادی وجود دارد.»
وی درباره عملکرد احمدی نژاد نسبت به این شاخص‌ها می‌گوید:« ما رسماً تورم 45 درصدی داشتیم و در این خصوص رکورد زده بودیم. این در حالی بود که بعد از انقلاب تنها در دوره کوتاهی در دولت سازندگی، تورم نزدیک 50 درصد داشتیم. تورم 45 درصدی در دولت قبل، وحشتناک بود.رشد اقتصادی ما کاملاً منفی بود. البته ارقام ارائه شده متفاوت بود، بعضی ها می گفتند رشد اقتصادی منفی 5% است یا منفی 4% یا منفی 3%؛ اما به هر حال منفی بودنش قطعی بود.
وی افزود: «یکی از معدود شاخص ها که بهبود یافت، ضریب جینی بود که به دلیل پرداخت یارانه ها یا مسکن مهر رشد کرده بود؛ اگر چه موقت شد و شاید هم مسکن بوده اما بالاخره احساس رضایت عمومی ـ بویژه در محرومین ـ جامعه ایجاد شده بود و فکر می کردند که حق و حقوقشان را دریافت کردند.»
مشاور علی لاریجانی در مجلس ادامه می‌دهد:«توسعه انسانی در پایان دولت دهم و آغاز دولت یازدهم وضعیت خوبی داشت. سطح آموزش در کشور - حداقل از نظر کمی- بسرعت رشد کرده بود؛ تولید علم افزایش پیدا کرده بود، دانش هسته ای از نظر فنی رشد داشت؛ در بیوتکنولوژی و نانو تکنولوژی رشد خوبی داشتیم؛در IT و ICT هم مرزهای فناوری را گسترش داده بودیم.به طور کلی برخی بخش ها خوب بود و برخی مشکلات هم جدی بود.»
در برجام به دولت نمره 16 می‌دهم
وی درباره عملکرد روحانی در این باره می‌گوید:«دولت آقای روحانی در ابتدای فعالیت به صورت کلان چند برنامه اعلام کرد؛ یکی اصلاح شاخص ها مانند کاهش نرخ تورم، رشد اقتصادی و موضوع هسته ای بود.توافق هسته ای و برجام یکی از کارهای سنگین و کارستان دولت بود.البته آن هایی که می گویند نمره دولت در برجام 20 است، افراط می‌کنند؛ آن هایی هم که می خواهند نمره رد بدهند هم مقداری بغض و کینه دارند. دولت در جنگ جدی دیپلماتیک وارد شد؛ هدف و ایده آل ما این بود دولت برود و 10 تا گل بزند و هیچ نخورد.در کشاکش زد و خوردها، گردن کلفتی ها و قدرتمندی ها عوض اینکه 10 گل بزند، 8 تا زد، عوض اینکه هیچ گلی نخورد هم سه تا خورد. زمانی است که می گوییم خط قرمز ما این بود که 10 به هیچ باشد که این خط قرمز، یک خط قرمز غیرواقعی است؛ ایده آلی فکر کردن است. زد و خورد هم زدن دارد، هم خوردن. 20 نمی دهم؛ 16 می دهم. البته خیلی نمره خوبی است.»
در مذاکرات قطعنامه 598 کلاه سرمان رفت
وی در همین رابطه می‌گوید:«برخی معتقدند مذاکره کنندگان ما اوایل انقلاب در جریان مذاکرات لاهه سر قطعنامه 598 و دعوایی که با امریکا داشتیم، خیانت کردند. بنده این اعتقاد را ندارم؛ واقعاً مذاکرات حقوقی بین المللی را بلد نبودند وکلاه سرمان رفت.»
طرف خارجی فکر می‌کرد آدم مذاکره نداریم
محمدرضا باهنر درباره برجام نیز می‌گوید:« تا قبل از برجام تصور عمومی آنها این بود که ما آدم های قدرتمند مذاکره کننده نداریم تا بتوانند از همه ظرفیت بهره بگیرند. دولت روحانی در مذاکرات هسته ای و برجام ثابت کرد داریم و می توانیم و خوب هم می توانیم. این از آن مدال‌هایی است که باید به دولت روحانی بدهیم. تکرار می‌کنم سرداران دیپلماسی کشور صددرصد نبردند؛ چیزهایی هم واگذار کردند؛ اما در مجموع مشخص شد ما تیم های قدرتمند و متعهدی داریم که می توانند از پس 1+5 و یک گروه مذاکره کننده قلدر، بدعهد و خشن بر بیایند. برجام را این گونه تعریف می کنم و فکر می کنم قدم بسیار خوبی برداشته شد.»
در مهار تورم به دولت نمره 20 می‌دهم
وی درباره عملکرد تورم نسبت به مهار تورم می‌گوید: «در رابطه با شاخص تورمی که قرار بود کنترل شود، خیلی خوب عمل شد و می‌توانیم نمره 20 بدهیم. اما در اینجا یک نمره منفی کارشناسی هم می‌دهیم. بنده مدعی هستم ما در یک تورم رکودی یا رکود تورمی هستیم که خوب نیست. به اعتقاد من درست نبود زمانی که تورم 45 درصدی داشتیم برای تورم یک رقمی تصمیم می گرفتیم؛ زیرا تصمیم عالمانه‌ای نیست. من اگر قرار بود تصمیم بگیرم، تصمیم می گرفتم 45 درصد به 20 درصد برسد تا رکود این قدر سنگین نشود.»
وی با پذیرفتن رشد اقتصادی در سالهای اخیر می‌گوید:« قبول دارم از رشد اقتصادی منفی 4 و 5 درصد به صفر آمدیم و از آن عبور کردیم؛ اما انجماد وجود دارد.ما نیاز به رشد8- 7درصدی داریم.الان برای رشد 8-7 درصدی روزنه های امیدوار کننده ای نمی بینم. تکرار می کنم از 4- به 2+ رسیده ایم؛ دستشان درد نکند؛ اما انتظارات ما از دولت یازدهم بیشتر از این ها بود. »
امکان بازگشت به پیش از برجام را داریم
وی درباره نحوه مواجهه ما با بدعهدی آمریکا می‌گوید:« برخی‌ها معتقدند اگر امریکا به تعهداتش عمل نکرد ما باید زیر برجام بزنیم؛ در حالی که اصلاً قرار ما این نیست. ما وارد بازی برد - برد شده ایم. الان دشمن بدعهدی می کند و ما همچنان بازگشت به شرایط پیش از برجام را روی میز خود داریم. ممکن است در نقطه حساس به این نتیجه برسیم طرف مقابل ما از بازی برد- برد خارج می شود؛ می خواهد تبدیلش کند به برد-باخت که ما هم بلدیم و برمی گردیم به پیش از برجام»
دولت باید رکود را برطرف کند
وی همچنین درباره اقدامات ضروری دولت در چند ماه آینده می‌گوید:« اگر دولت در 8-7 ماه آینده در جهت خروج از رکود چند قدم ملموس و قابل حس برای مردم برندارد، در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده دچار مشکل خواهد شد. یکی از این گام‌ها می تواند چند قرارداد سرمایه گذاری بزرگ در حوزه نفت و گاز باشد. گام دوم می تواند در حوزه مسکن باشد. الان بازار مسکن دچار رکود سنگینی است، مسکن باید از رکود خارج شود؛ زیرا مسکن 150 رشته صنعتی را راه می اندازد.
وی در همین رابطه افزود:«اگر ساخت و ساز راه بیفتد، فولاد، سیمان، برق و.. راه می افتد. طرح های عمرانی نیمه تمام هم که روی دست دولت مانده، باید زودتر تعیین تکلیف شود. دو سال پیش به دولت اجازه دادیم و مکلف کردیم طرح های نیمه تمام را واگذار کند. دولت یازدهم خوب می فهمد، خردورزی هم دارد؛ اما به نتیجه عملیاتی نمی رسد. چون شجاعت حرکتی ندارد. »
وی در نهایت درباره حمایتش از روحانی می‌گوید:«رأی آوری یا رأی نیاوری حتماً یکی از پارامترهای اصلی ماست. این همواره شعار من بوده است که صالح مقبول را به اصلح غیر مقبول ترجیح می دهم؛ بنابراین رأی آوری یا رأی نیاوری یکی از اصلی ترین پارامترهایی است که ما را در تصمیم گیری به نتیجه می رساند.»
سالهای سال بگذرد تا ظریفی دیگر بیاید بدبختیتان این بوده که هیچگاه نخواستید از شایسته ها کار بکشید و اموراتتان در دست دوروبری هایتان و دوستانتان قرار گرفته که خوب آنهم معلومه دیگه جای بحث نداره
مگر ایشان را مردم قبول دارند