فرارو- امیر هاشمیمقدم؛ برخلاف
همه فرودگاههای بزرگ در دنیا که سیستم دسترسی به آنها شامل مترو، اتوبوس و
یا ترکیبی از هر دو میشود، فرودگاه امام خمینی ایران از سال 1383 که
گشایش یافت تاکنون تنها در اختیار تاکسیداران بوده و قول مسئولین برای
راهاندازی اتوبوس شهری و مترو به مقصد این فرودگاه، با گذشت دوازده سال،
همچنان عملی نشده است.
اصولاً در کشور ما تعجیل در گشایش و افتتاح
پروژههای عمرانی از یکسو، و نادیده گرفتن و نسنجیدن بسیاری از زوایا و
ابعاد از سوی دیگر باعث میشود که یک طرح و پروژه، تا چندین دهه پس از
گشایش، همچنان با کمبودهای اساسی روبرو باشد.
کافی
است بدانیم فرودگاه آتلانتا در امریکا به عنوان پر رفت و آمدترین فرودگاه
دنیا، مسافران را با اتوبوس شهری از ساعت 5 بامداد تا 1 نیمه شب و با مترو
از ساعت 5 بامداد تا 1:30 نیمهشب جابجا میکند.
هیتروی لندن به
عنوان یکی دیگر از پر رفت و آمدترین فرودگاههای دنبا، با مترو تا مرکز شهر
لندن وصل میشود و بقیه فرودگاههای این شهر (گاتویک، استانستد، لوتون و
ساوثاند) با اتوبوس مسافران را به مرکز شهر میبرند.
همچنین
فرودگاه دوبی در همین بیخ گوش خودمان هم به عنوان یکی از پر رفت و آمدترین
فرودگاههای دنیا است که هم با مترو و هم با اتوبوس، مسافران را تا شهر
جابجا میکند. البته اتوبوسهای فرودگاه دوبی به جز اینکه 24 ساعته مسافران
را جابجا میکنند، کاملا رایگان نیز هستند.
در دیگر کشور
همسایهمان، ترکیه، هر دو فرودگاه آتاتورک و صبیحا در استانبول و فرودگاه
آنکارا نیز مسافران را با اتوبوسهای شهری به نقاط مختلف شهر (از جمله میدان
تقسیم استانبول) میرسانند. بسیاری از ایرانیها دستکم سابقه سفر به دوبی
و استانبول و استفاده از اتوبوس و متروی فرودگاههای این شهرها را دارند.
البته
کرایه تاکسیهای فرودگاه هم خود داستانی دارد. مسیری که تاکسی تلفنیهای
شهر تهران عموماً با چهل هزار تومان طی میکنند، تاکسیهای ویژه فرودگاه
دستکم هفتاد هزار تومان دریافت میکنند. البته هفتاد هزار تومان ویژه
تاکسیهای سمند است که در بیشتر مواقع، اپراتورها با بیان اینکه «فعلا سمند
نداریم»، مسافر را به سمت تاکسیهای تویوتا (هفتاد و پنج هزار تومانی)
راهنمایی میکنند. رفتار برخی از رانندگان تاکسیهای ویژه فرودگاه (همچون
درخواست انعام اضافه از مسافر) را نیز باید به این داستان افزود.
ممکن
است اینگونه استدلال شود که فرودگاه امام خمینی ویژه پروازهای خارجی است و
اصولا کسی که به خارج از کشور سفر میکند، این مبالغ برایش ناچیز است.
نخست باید در برابر چنین ادعایی گفت میزان مال و ثروت یک شخص توجیهی
نمیشود برای محروم کردن وی از خدمات عمومیای همچون اتوبوس و متروی شهری
که در همه جای دنیا رایج است. دوم اینکه بسیاری از مسافران پروازهای خارجی
را دانشجویان دانشگاههای دیگر کشورها (همچون خود نگارنده)، بیمارانی که
برای درمان به خارج میروند، زائران و... تشکیل میدهند که عموماٌ جزو قشر
کم در آمد به حساب میآیند.
نکته پایانی اینکه گران بودن کرایه
تاکسیهای ویژه فرودگاه و نبود سرویسهای حمل و نقل عمومی برای این نقطه
باعث شده بسیاری از مسافران، در دام خلافکارانی بیفتند که به نام مسافرکش،
اقدام به سوار کردن مسافران فرودگاه و ربودن اموال ایشان در میانه راه
میکنند.