تاریخ بشر نشان می‌دهد که ایجاد نوعی تعادل میان رشد وشکوفایی اقتصادی و سیاسی در اروپا سبب رشد جمعیت از قرن هجدهم به بعد شده است. اما تاریخ باستان نشان می‌دهد که رشد جمعیت سبب کاهش منابع طبیعی و درنتیجه کاهش جمعیت است.
به گزارش میراث فرهنگی، تاریخ بشر نشان می‌دهد که ایجاد نوعی تعادل میان رشد وشکوفایی اقتصادی و سیاسی به ویژه پس از انقلاب صنعتی در اروپا سبب رشد جمعیت جهان از قرن هجدهم به بعد شده است. اما تاریخ باستان نشان می‌دهد که رشد کشاورزی و امکانات تغذیه سبب رشد جمعیت بشر شده اما این رشد جمعیت خود سبب فشار بر منابع طبیعی وکاهش آن و درنتیجه کاهش جمعیت بشربوده است.
رشد جمعیت انسانی در قرن های هجدهم و نوزدهم ایجاد نوعی تعامل میان فاکتور رقابت اجتماعی و سازمان اجتماعی بود که در فاصله سال‌های 1500 تا 2000 سال پیش به نقطه تعیین کننده‌ای رسید و این خود نقش مهمی در ایجاد تعادل سیاسی و اقتصادی داشته است.
طبق بررسی‌های انجام شده از سوی ارون استاتوس اموری از دانشگاه کالج آکسفورد، تجزیه و تحلیل های مردم شناسی و داده‌های باستان شناسی حاکی از آن است که دلیل این تعادل سیاسی و اقتصادی به تعداد بیشتری از گروه‌های جمعیتی امکان داد تا کنترل بیشتری بر امور مختلف زندگی و نیز تولید درآمد و سرمایه مالی بدست آورند. این موفقیت در مقیاس کوچک در نهایت به اشکال پیچیده تری از توسعه منجر شده و خود سبب ایجاد منابع بیشتر و امکان مراقبت بیشتر وبهتر از فرزندان و مقاومت بیشتر در برابر عوامل بیماری زا و مرگ ومیر شده است. این توسعه سلامت و بهداشت عمومی نیز از زمان انقلاب صنعتی به بعد خود سبب افزایش طول عمر مردم شده است.
از دیگر سو شکل گیری سازمان‌های پیچیده تر و غیر متمرکز اقتصادی و سیاسی در سراسرجهان که از آغاز 1500 در تقویم CE (تقویم مسیحی) رخ داد فرصت های مناسبی برای افراد، دولت‌ها و قدرت‌های بزرگ همانند انگلستان، فرانسه و چین فراهم کرد تا از توان بالقوه سیاسی خود برای توسعه فعالیت های اقتصادی بهره برداری کنند.
پیش‌تر نیز باستان شناس دیگر ی به نام استفن شننان از دانشگاه کالج لندن درباره رشد ناگهانی جمعیت در اوایل دوران نوسنگی با استفاده از اطلاعات بدست آمده از طریق آزمایش رادیو کربن برروی آثار 8000 ساله از سایت‌های مختلفی در سراسر اروپا موفق شده بودند نحوه افزایش و کاهش جمعیت انسانی را پیش و پس از آغاز عصر کشاورزی بررسی و محاسبه کنند. آنان دریافتند که دو دوره رشد ناگهانی جمعیت درپی دوره‌هایی از کاهش درحدود 30 تا 60 درصدی جمعیت وجود داشته است.
نخستین دوره رشد جمعیت حدود 7500 سال پیش رخ داده که همزمان است با اوایل شکل گیری عصر کشاورزی در اروپا و دوره دوم رشد جمعیت مصادف با 6000 سال پیش بود که شاید براثر افزایش سهم محصولات دامی و حیوانات اهلی درمعیشت انسان‌ها رخ داده باشد.
اما رشد کشاورزی درعین حال سبب کاهش مساحت جنگل ها و کاهش میزان دسترسی به منابع و ذخایر چوب و دیگر تولیدات طبیعی شده است. "شون دونوی "از استادان و محققان دانشگاه مریلند معتقد است که کاهش منابع طبیعی با توجه به افزایش فعالیت‌های کشاورزی ممکن است تا حدی عامل رکود جمعیت باشد.
