زیدآبادی پس از سالها زندان و تبعید و تهدید به فحاشان دموکراسیخواه رسید
تداوم نقشآفرینی و عدم کنارهگیری زیدآبادی و زیدآبادیها یک الزام است. الزام از این حیث، که بودن و ماندن آنها در صحنه، کورسوهای امید به آینده را روشن نگه خواهد داشت. آنها باور عمیقی به تغییر و گذار به وضعیت بهتر دارند، اما از مسیر مشروع، معقول و قانونی، نه خشونت و افراطگرایی. وجودشان نماد حضور نیروهای میانجی میان جامعه و سیاست است و حذفشان معادل از میان رفتن صدای عقلانیت میان مردم و نهادهای رسمی؛ بنابراین باید نهادهای رسمی و البته بخشهای از جامعه با رفتارهای رادیکال و نامعمول، یاد بگیرند با «زیدآبادیها» تعامل کنند، تا صدا و فضای گفتگو و تعامل در کشور زنده نگه داشته شود.
در میان اسامی جانباختگان نام "ریرا اسماعیلیون" و "پریسا اقبالیان" فرزند و همسر حامد اسماعیلیون (نویسنده) دیده میشود.