سیدجمال ساداتیان گفت: به نظرم سینما در حال حاضر به یک تعارض رسیده، در حالی که باید تنوع موضوع داشته باشد تا مخاطبی که این تنوع را دوست دارد به سینما بیاید. آن نوع فیلمی که خود من دوست دارم بسازم در دسته فیلمهای اجتماعی است که حتماً تمایل دارم رگههایی از نقد اجتماعی و معضلات موجود در جامعه را هم در آن داشته باشم تا تلنگری زده شود چرا که سینما میتواند آینه جامعه باشد، ولی الان حس میکنم ممیزیها و نگاهی که به این جنس کارها وارد میشود اجازه نمیدهد به راحتی فیلمی ساخته شود.
فیلم متری شش و نیم که در فرانسه با عنوان قانون تهران شناخته میشود، در کنار دیگر شاهکارهای سینمایی، چون سرزمین آوارهها از کلویی ژائو، ماشینم را بران ساخته ریوسوکه هاماگوچی، توهمات از دست رفته به کارگردانی خاویر جیانولی، آخرین دوئل ساخته ریدلی اسکات، الین از والری لمرسیه و گریه کن ماچو از کلینت ایستوود قرار گرفت.
ما پلیسی را میبینیم که با اغلب پلیسهایی که قبلن در فیلمها و سریالهای ایرانی دیدم، لااقل در این سالهای اخیر متفاوت است (فقط پلیس خاکستری و خشن و پلیس ناپاک "گناهکاران" فرامرز قریبیان در این بین مستثنا است). صمد به عنوان فرمانده پلیس هر تلاشی برای رسیدن به هدفش میکند. از بد دهنی و کتک زدن مجرمان تا تهدیدهای پر و خالی.
متری شش و نیم دومین ساخته کارگردان جوان و آینده دار سینمای ایران، سعید روستایی، پس از عبور از حاشیه هایی، برای اکران نوروزی آماده می شود. تیزر این فیلم را این جا تماشا کنید.
خبر خوش اکران قریبالوقوع فیلم میتوانست کامم را شیرینتر کند اگر کلیگویی، مرا با تنگنای دلخور کردن کسانی که دوستانه همراهمان بودند، مواجه نمیساخت. درست است که از «سخن راست» نباید رنجید، ولی «سخن تلخ» گفتن با حافظان امنیت کشور، به آن شکل کلی رسم دوستی نبود.