به مناسبت ۱۱ نوامبر ۱۸۲۱ میلادی سالگرد تولد "فیودور داستایفسکی" نویسنده تاثیرگذار روس
داستایفسکی صراحتا به پیچیدگیهای مرتبط با ایمان به خدای قادر مطلق و دلسوز میپردازد خدایی که با این وجود اجازه میدهد انسان متحمل رنج شود. داستایفسکی که زندگی شخصی اش مملو از درد و رنج بود موضوع مورد بحث را با صراحت بیان کرده اند. به عنوان شاهدی بر این مدعا باید به انبوه فیلسوفان و نویسندگانی اشاره کرد که چه در زمان حیات داستایفسکی و چه پس از فوت او شیفته آثارش بودند از جمله نیچه، فروید، کی یرکگور، اینشتین، سارتر و کامو. علیرغم این شک و تردیدها داستایفسکی نمیتواند مفهومی از زندگی که در آن خدا طرد شده و وجود آن انکار میشود را بپذیرد. کریلوف با تکرار ذهنیت داستایفسکی در کتاب با تعجب میپرسد:" من نمیتوانم درک کنم که چگونه یک ملحد میتواند بداند خدایی وجود ندارد و همان لحظه خودکشی نکند"؟
داستایوفسکی هر موقع کلافه بود و سراسیمه، گوشت میخورد و چای و نوشیدنی و هر زمان سرحال بود پنیر میخورد و آجیل و پرتقال و لیمو و قارچ و خاویار. در کل داستایوفسکی به غذا اهمیت زیادی میداد. صبحانه یک تکه نان میخورد و یک جرعه نوشیدنی هم سر میکشید و میگفت این سالمترین شیوه نوشیدن است او همچنین دیوانهوار به میوه و شیرینی علاقه داشت.
گفتگو با دکتر مجتهدی در باب معنای زندگی در آثار داستایفسکی
9 فوریه سالگرد درگذشت فیودور داستایفسکی ؛ خالق آثاری چون جنایات و مکافات، برادران کارامازوف، ابله، تسخیر شدگان و ... است. بی تردید در تمام آثار داستایفسکی جدالی بین شک و ایمان، خیرو شر و نیز گرفتار شدن در ورطه رنج ها و آلام بشری دیده می شود که از مضامین محوری در باب معنای زندگی هستند.