اگر چه ممکن است سردار قاآنی بنا به وظایف ذاتی خود به عنوان یک مقام نظامی، در عراق تحرکاتی غیرسیاسی انجام داده باشد، اما در شرایط فعلی که تاخیر در تشکیل دولت عراق به مراحل بحرانی و خطرناکی رسیده، احتمالا تحرکات نظامی در اولویت سفر وی به عراق نبوده است. با این حال، مقامات آمریکایی رایزنیهای سیاسی سردار قاآنی را نادیده گرفته و بُعد نظامی فعالیتهای وی را برجسته کرده اند. این در حالی است که ایران حتی در پیگیری طرح اخراج نیروهای آمریکایی از عراق، سازوکارهای سیاسی و حقوقی را در اولویت قرار داده است.
محمد علاوی، که قبل از الزرفی مامور تشکیل کابینه شده بود، با وجود موافقت و همراهی نسبی گروههای شیعی، در مرحله انتخاب وزرا نتوانست موفق شود. علاوی بعد از شکست در تشکیل کابینه، سهم خواهیهای احزاب را علت شکست خود دانست. وی گفته الزرفی در صورت انتخاب وزرای پاکدست با طبقه سیاسی درگیر خواهد شد. بنابراین، الزرفی، در هر حالت امکان موفقیت کمی دارد؛ حتی اگر صدر و عبادی با حمایت سنیها و کردها او را سرکار بیاورند، گروههای ناراضی دیگر، ممکن است از طریق پارلمان دولت او را به شکست بکشانند.
با این حال، صدر بعید است که با تمدید نخست وزیری عبدالمهدی موافقت کند و احتمالا شخص جدیدی برای نخست وزیری معرفی خواهد کرد؛ که البته در چنین حالتی، تکرار سرنوشت دولت علاوی دور از انتظار نیست. به هر حال، عراق بعد از تظاهرات اخیر وارد مرحله جدیدی شد که در آن، تشکیل دولت مستقل از احزاب اولویت پیدا کرد. اما با توجه به اینکه تشکیل دولت جدید باید از کانال احزاب عبور کند، چارهای جز سهم دهی به این احزاب نیست. مگر اینکه انتخابات جدیدی برگزار شود و چهرههای جدیدی سرکار بیایند. اما همین انتخابات هم باید توسط دولت برآمده از احزاب برگزار شود.
شهرهای جنوبی، شرقی و مرکزی عراق از شنبه دیروز همچنان شاهد برنامههای اعتراضی علیه معرفی «محمد کریم علاوی» به عنوان نخست وزیر جدید این کشور است.
اعتراضات لبنان در شرایطی تشدید شد که سیاستمداران این کشور هنوز نتوانستهاند دولت جدیدی به جای دولت نخست وزیر مستعفی انتخاب کنند. حسان دیاب، از سوی رئیس جمهور لبنان مامور تشکیل کابینه جدید شده، اما به دلیل اختلافات فرقهای هنوز نتوانسته وزرای کابینه خود را معرفی کند.
به خاطر همین سوالات، بسیاری از گروههای سیاسی تمایلی به تشکیل دولت ندارند، ولی در عین حال رغبتی به خالی کردن میدان برای دیگران ندارند. برخی معتقدند دلیل عدم تمایل گروههای سیاسی به معرفی نخست وزیر، این است که میدانند نخست وزیر جدید احتمالا فقط شش ماه (تا زمان برگزاری انتخابات زودهنگام) در قدرت خواهد بود.
پستهای اجرایی نباید براساس سهمیهبندی فرقهای یا حزبی و نژادی باشد بلکه باید براساس سیستمی قاطع باشد که در آن فقط افراد تکنوکرات، مستقل و متخصص روی کار بیایند. به موجب این سند، باید امتیازات و حقوق مقامات کاهش یابد و "قانون از کجا آوردهای" به جریان بیفتند.