بر اساس یک تفسیر جدید از غارنگارههای پارینهسنگی، ممکن است برخی مردان و زنان آن دوره «عمداً» در برخی مراسم خاص آیینی انگشتان خود را قطع کرده باشند.
در طول تاریخ بشر، شاخههای مختلفی از شجره خانواده ما درگیر آمیختگی و تبادل ژن بوده است. پدیدهای که از آن به عنوان «تداخل ژنها» نام برده میشود، بارها در موقعیتهای متعدد رخ داده است.
نخستین داستانهای بشر حاوی موجودات «کیمارا» یا «آمیژه» ـ انسانهایی با ابعاد حیوانی ـ بودند. مینوتور، پری دریایی، هارپر و وندیگو را داریم. معابد هندو و مصر باستان پر است از خدایان کیمارایی. این داستانها اغلب درگیری و تنش بین بعد منطقی و امیال حیوانی ما را بازنمایی میکند. اینها همچنین داستانهای ترسناک بودند که آدمها دور آتش تعریف میکردند.
حکاکیهای کشف شده در یکی از غارهای شناخته شده در فرانسه احتمال میدهد که قدمت آنها حداقل به ۵۷۰۰۰ سال پیش و به عصر نئاندرتالها میرسد.
از زمانی که داروین مسئله دمداشتن ما را مطرح کرد، دیرینهشناسان فسیلهایی را پیدا کردهاند که این گذار از موجود دمدار به بیدم را روشنتری کرده است. قدیمیترین نخستیهای شناختهشده که قدمتشان به ۶۶ میلیون سال قبل باز میگردد، دمهای کاملی داشتند که احتمالاً به حفظ تعادلشان روی درختها کمک میکرد.
مطالعات قبلی نشان میداد که انسانهای باستانی در عصر یخبندان با پای پیاده به این جزایر میرفتهاند. هنگامیکه جهان در مقیاسی به عظمت عصر یخبندان یخ میزند، سطح دریاها پایین میآید و انسانها میتوانند گذرگاههایی را ایجاد کنند. این گذرگاهها با اینکه در دوران عصر یخبندان کارایی خودشان را حفظ میکنند، در زمانهای معتدلتر به زیر آب میروند.
برخلاف تمام شانسهای تکاملی، انسانها پیرتر و پیرتر میشوند، اما چرا؟ اگر به طبیعت نگاه کنیم پیری فرآیند بسیار متنوعی است. به نظر میرسد برخی از موجودات به هیچ وجه پیر نمیشوند.
دانشمندان میگویند بررسیهای عمیق فسیلی که در جنوب چین کشف شده، به گونهای شگفت انگیز خاستگاه اولیه نخستین ساکنان آمریکا را آشکار میسازد.
دیرینه شناسان در غارهای دورافتاده کشور لائوس در جنوب آسیا، دندان دختر بچهای با قدمت حدود ۱۶۰۰۰۰ سال را یافته اند که میتواند ارتباط نسل کنونی بشر با دیگر گونههای مشابه را آشکار سازد.
به دنبال یافتههای جدید باستان شناسی، دانشمندان به این نتیجه رسیده اند که انسانها در واقع برای ۲ میلیون سال است که در رأس زنجیره شکار قرار دارند.
یک کشف غیر منتظره از بقایای انسانهای نخستین در غاری در بلغارستان بار دیگر نظریه مهاجرت انسانهای اولیه از آفریقا به سایر نقاط جهان را دچار تغییر کرد.
یافته جدید باستان شناسان؛
دیرینه شناسان اخیراً با در کنار هم قرار دادن یافتههای دو مطالعه مجزا دریافتند که انسان سانان عصر حجر از حدود ۱۰۰۰۰۰ سال پیش شروع به خلاقیت فرهنگی کردند و با همین خلاقیت بود که توانستند خود را با محیطهای جدید در قارههای دیگر تطبیق دهند.
یافته جدید دانشمندان؛
دانشمندان با بررسی فسیلهای مشهور Omo I یافت شده در اتیوپی، دریافتند که بیش از ۲۳۰۰۰۰ سال قدمت دارد و این بدان معناست که به عمر بشر حداقل باید ۳۰۰۰۰ سال دیگر افزود.
دانشمندان در مطالعهای که اخیراً منتشر شده موفق شدند مجموعهای از ردپاهای فسیلی را که پیش از این به عنوان ردپای خرس تصور میشد، به عنوان قدیمیترین شواهد از حرکت انسانهای اولیه بر روی دو پا شناسایی کنند.
حدود شش سال پیش نیز اعلام شد که رد پایی از انسان اولیه در قشم، جزیرهای دیگر در خلیج فارس شناسایی شده است.
غار هوتو در بهشهر مازندران بعد از گذشتِ ۷۰ سال از حضور باستانشناسِ آمریکایی، توسط تیم کاوشِ دانشگاه تهران بار دیگر احیا شده است تا با بررسی و مطالعهی باستانشناسانِ ایرانی، اطلاعات جدیدی از انسان دوره گذار از غارنشینی به یکجا نشینی ارائه کند. تا کنون باستانشناسان به جز یافتههای به دست آمده، دو اسکلت کودک را نیز به دست آوردهاند و تلاش دارند تا در روزهای پایانی کاوش خود به اطلاعات و آثار جدیدتری از انسانهای ۱۲ هزار سال قبل و شاید متاخرتر از آن نیز برسند.
انسانهای نخستین ممکن است در زمستانهای سخت با خواب زمستانی زنده مانده باشند!
شواهد موجود از استخوانهای یافتشده در یکی از پایگاههای مهم فسیلی جهان حاکی از آن است که پیشینیان ما ممکن است صدها هزار سال پیش با خوابیدن در زمستان، سرمای شدید را تاب آورده باشند!
۲۲۰ هزار سال پیش اولین انسانهای اولیه Homo sapiens در جنوب رودخانه «زامبزی» ظاهر شدند که این منطقه از شمال بوتسوانا تا نامیبیا به سمت غرب و زیمبابوه در شرق کشیده شده بود.
گیدو میگوید من به افراد نشان میدهم که نئاندرتالها چگونه زندگی میکردند، چه میخوردند چگونه آتش روشن میکردند و نیزه میساختند.
آنالیز ها نشان داد که این جمجمه متعلق به یک مرد می باشد، اما با وجود تحقیقات بسیار دقیقی که انجام شد علت مرگ این مرد در ابهام باقی مانده است.