زبان دین کاربست دین در زبانهای طبیعی است؛ بهنحویکه گزارهها ربطی مستقیم به ساحت الوهی و الاهیاتی داشته باشد و البته لزومی ندارد که مستخرج از متن مقدس باشد.
رییس سابق مرکز اسلامی هامبورگ در نشست «آسیبشناسی زبان دین در جهان معاصر»، اظهار کرد: زبان دین با زبان دین ی خلط شده و همین منشا آسیبهای دینی است، «زبان قرآن» حاکم بر «زبان قرآنی» است.