در سدههای نخست اسلامی، بازی و استفاده از اسبابِ مربوط به آن، با مخالفتهایی روبهرو بود چراکه تصور میشد انسان را از رسالت اصلی خود دور میکند و از این رو برخی از علما، بازی و سرگرم شدن به ابزارهای مرتبط با آن را تقبیح کردند؛ هرچند از سویی دیگر، آراء متفاوتی برای ساخت و کاربرد اسبابِ بازی وجود داشت.
تاثیر اسباببازی بر رشد فردی و اجتماعی کودکان موضوعی انکارناپذیر است که از گذشتههای بسیار دور مورد توجه قرار داشته است؛ چنانچه وجود اسباببازی های باستانی کشفشده بیانگر این اهمیت بوده و نشان میدهد بخشی از روند رشد کودک حتی در دوران پیشینیان، وابسته به اسباببازی بوده است.