در مورد وارفارین در فرارو بیشتر بخوانید

ما یک فهرست به نام «فهرست دارویی کشور» داریم که تعدادی دارو‌های وارداتی را شامل می‌شود که مجاز به تولید و واردات هستند و می‌توان برای تامین آن‌ها در کشور اقدام به دریافت مجوز و پروانه کرد. اگر یک دارو در این فهرست نباشد، واردات یا تولید آن امکان پذیر نیست. چند سالی است که سازمان غذا و دارو، ورود دارو‌های جدید به فهرست دارویی کشور را محدود کرده و بسیار گزیده و حداقلی این کار را می‌کند. علت این حرکت اقتصادی است، چرا که دارو‌های جدید، دارو‌های گرانقیمتی هستند و اضافه شدن این دارو‌ها به لیست، باعث افزایش بار مالی بودجه دارویی کشور می‌شود. بازار دارویی کشور در سال ۱۴۰۲ حدود ۱۶۰ هزار میلیارد تومان بود. امسال با هزینه‌هایی که داریم و رشد قیمت ها، که حدود ۳۰ الی ۴۰ درصدی است، حداقل ۲۰ الی ۲۵ درصد افزایش قیمت دارو را خواهیم داشت. با این شرایط یعنی بازار حدود ۲۰۰ همت خواهد شد. اخیرا رئیس مجلس به رئیس سازمان برنامه معترض شد که چرا تنها ۴۰ همت برای بخش دارو تامین شد؟ این در حالی است که ۴۰ همت مابه التفاوت هدفمندی و ۴۰ همت بودجه بیمه‌ها روی هم می‌شود ۸۰ همت و از این ۸۰ همت تا ۴۰ همت فاصله بسیار است.

در کنار بار فیزیکی که کمبود وارفارین به بیماران تحمیل می‌کند، بار روانی بالایی نیز به آنان تحمیل می‌شود. این که فرد به یک دارو محتاج باشد و برای پیدا کردن دارو مجبور باشد به ده‌ها بیمارستان و هلال احمر مراجعه کند، خود می‌تواند شرایطی استرس زا باشد و کاملا اعصاب فرد را به هم بریزد. اتفاقا همین وضعیت پر از استرس، حال بیماران را بدتر می‌کند. عوارض عدم مصرف دارو در هر سن و سالی خطرناک است