در گفتگو با نویسنده کتاب «صدای محمود یا رادیوی یکنفره» مطرح شد؛
«آن زمان (اوایل انقلاب) روزنامه اطلاعات به لحاظ خبری روزنامه چندان مطرحی نبود؛ اما کانون کسانی بود که از فضای رسمی رانده شده بودند. درواقع راندهشدگان فضای رسمی شامل دانشمندان و متفکران و اهالی فرهنگ و حتی بعضی از سیاسیون به معنای انقلابیون سال ۵۷، کانونشان روزنامه اطلاعات بود. بعضاً مطلب مینوشتند، پاورقی مینوشتند، یادداشتهایی داشتند یا جایی در روزنامه به احترامشان داده بودند یا کتاب و یادداشتهایی از آنها و یا در مورد آنها منتشر میشد. خود ایشان شخصاً با آنها ارتباط داشت و احترام میگذاشت به افرادی که از دانشگاه راندهشده یا چهرههای هنری و... بودند. ایشان واقعاً انسانگرا و انساندوست بودند. اگر شما به دنبال ویژگی ممتازی در این ایشان هستید این ویژگی ممتاز بود.»