به بهانه درگذشت نویسندهای که در کنار شخصیتهای آثارش تا ابدالآباد زنده است
نه شخصیتهای داستانهای یارعلی پورمقدم ماندهاند، نه نویسنده؛ اما هم آنان ماندهاند، هم نویسنده؛ در داستانهایش، و البته در فضا، به شکل صدا. اگر روزی روزگاری دستگاهی اختراع شود که اصوات خیابان گاندی را در سه دهه اخیر کشف و ضبط کند، بیشک بیشترش صدای یارعلی پورمقدم است که دارد داستانی طنز را به شکل تکگویی بیرونی شفاهی تعریف میکند. او حتی این توانایی را دارد که در پاسخ به «اسمع افهم!» داستانی را تعریف کند و همهچیز را به تعویق بیندازد.