درپی خبرساز شدن کوروش کمپانی این بخش از فیلم برادران لیلا در شبکههای اجتماعی پربازدید شده است.
برای توقف پخش یک سریال محبوبِ صداوسیما درخواست فوری شد.
مراسم ختم مادر مجید مجیدی، کارگردان سینما در مسجد جامع شهرک غرب تهران برگزار شد که حضور سعید روستایی، کارگردان « برادران لیلا » که به تازگی به شش ماه حبس محکوم شده از دید عکاسان خبری دور نماند.
در تازهترین مورد قاچاق فیلم، تهیهکننده «بیرویا» (سعید سعدی) اعلام کرد که قرار بوده این فیلم از طریق پلتفرم فیلیمو به صورت آنلاین اکران شود، ولی قرارداد فیلم از دو ماه قبل معطل مانده است. پیگیری از این پلتفرم حاکی از آن است که تا چند روز آینده این فیلم که مشکلی هم برای نمایش نداشت، اکران آنلاین خواهد شد.
کانون کارگردانان سینمای ایران معتقد است حکمی که برای سعید روستایی کارگردان فیلم " برادران لیلا " از سوی قوه قضاییه صادر شده عجیبترین حکم قضائی در تاریخ سینمای ایران است.
روزنامه جوان با انتقاد از حجم بالای سهل انگاری درباره حفظ حرمت پدران ایرانی که در فیلمهای مختلف و از قصرشیرین و عنکبوت تا برادران لیلا ، زیر سوال رفته، خواستار راه اندازی یک جشنواره شد!
درباره « برادران لیلا » باید گفت که دچار ابتذال نشانهشناختی و نمادگرایی شده و آنقدر هرکس هر جزء فیلم را به کلی نمادین بیرون از متن اثر ارجاع داده، که یک روز کارگردان باید بیاید و اعلام کند که هیچکدام از این نمادها و نمادپردازیها مقصود او نبوده است!
صاحب یک ملک در لوکشین فیلم برادران لیلا که دختر مورد علاقه علیرضا با بازی نوید محمدزاده در آن زندگی میکرد، بعد از اتمام پروژه خانه را کوبیده و آپارتمانی ۶ طبقه ساخته است.
آنچه که از نظر فراستی "توهین" است، احتمالا از نظر سعید روستایی "نقد" است؛ نقدی برای برونرفت از باتلاق فعلی و رسیدن به فردایی بهتر؛ فردایی که در آن پیرسالاری و سنن قدمایی و رسوم ناموجه، کنار رفته باشند و دیگر نتوانند دمار از روزگار خانواده برآورند.
اگر این نوشته دربارۀ فیلم نیست پس چیست؟ به قصد طرح این پرسش است که چرا حق تماشای فیلم در سالن سینما را از ما سلب میکنید؟ نه تنها فیلم روز خارجی که فیلم روز ایرانی را هم باید پای کامپیوتر و قاچاقی ببینیم؟ انحطاط اخلاقی فقط آن نیست که در فیلم میبینیم. این است که استفاده از پیامرسان های محبوب دنیا بی فیلترشکن میسور نباشد و فیلمی را که میتوانستیم در سالن سینما بینیم و پول آن را هم پرداخته باشیم در خانه ببینیم. فیلمی که نه هیچیک از ارکان عرش را میلرزاند و نه صحنۀ روابط تنانه دارد نه همآغوشی جانانه. نه خشونت عریان و نه خدا و پیامبر را نعوذبالله انکار میکند.
دوستان خوب منتقد سینمایی به این فیلم و فضای کاذب اطراف فیلم وقعی ننهادند و به راه خودشان رفتند. محکم ایستادند و بیاعتنا به آنچه در فضای مجازی میگذرد فیلم را بیحب و بغض نقد کردند. درود خدا بر آنان باد. این مقهور نشدن فضای غالب و این جسارت و انصاف ستودنی بود. این باج ندادن به مخاطب شعار زدهای که دوست دارد فقط حرفهای دلخواه خودش را از زبان دیگران بشنود خیر و برکتهای بسیاری در پی دارد.
پناهیان که در برنامه «ماه من» سخن میگفت و در حال توصیف محبت والدین و فرزندان بود، گفت: شنیدهام فیلمی ساخته شده که در صحنه اوج آن دختر به صورت پدرش سیلی میزند. امیدوارم شایعه باشد، ولی اصلا چنین چیزی وجود ندارد...
پیمان معادی در برادران لیلا شخصیتی متفاوت را به تصویر کشیده که با انتخاب استایلهایی شاخص و تلاش برای بهکارگیری رنگهای خاص و برندهای فیکی با لوگوهای بزرگ میخواهد از آنچه جامعه و طبقه اقتصادیاش به او تحمیل کرده، دور شود.
برادران لیلا قطعا فیلم سرگرم کنندهای است که مخاطبین را در مدت زمان طولانی پخش آن خسته نمیکند. روستایی در این فیلم هم مانند سایر ساختههایش به خوبی توانسته است کشش ایجاد کند.
صحنههای دسته جمعی فیلم اصلا خوب نیست. یکی یکی صف کشیده اند تا نوبتشان شود و حرفشان را بزنند و بعد نفر بعدی. درست مثل یک اجرای رادیویی میماند. تدوین این صحنهها هم آن قدر آشکارا عیب و ایراد دارد که یک بیننده نه چندان حرفهای هم متوجه مشکل فیلم خواهد شد و این برای سعید روستایی که در فیلم اولش دست کم خوش درخشیده بود و چنین مشکلاتی نداشت یک پسرفت محسوب میشود.
کیهان نوشت: گویی پس از ۳۴ سال مجددا نسخه بسیار دمدستی و دست چندمی از فیلم «عروسی خوبان» را شاهدیم که این بار قضایا در میان بدها اتفاق میافتد و با تصویر نازلی از همان شعارهای گل درشت و «حروم خوری خوشمزه است»! ادامه مییابد.
تصاویری از پشتصحنه براداران لیلا منتشر شده است. از بازیگران این فیلم میتوان به سعید پورصمیمی، نوید محمدزاده، ترانه علیدوستی، پیمان معادی، فرهاد اصلانی، محمد علیمحمدی، نیره فراهانی و مهدی حسینی نیا اشاره کرد.
این روزنامه با تیتر خود به ضدیت فیلم با شخصیتهای پدر و مادر در اثر جدید سعید روستایی کنایه زده است.
گسترش خانواده جورابلو
در وضعیتی که از سطل ماست تا سیزده بهدر بهواسطه میدان نیروها سیاسی میشود، اگر چنین فیلمی که خود سوژه منقاد وضعیت سیاستزدگی است مورد اقبال قرار نمیگرفت، تعجب داشت. فیلمی که با ارجاعات بسیار زیاد و ساده از اقتصاد، خانواده و جامعه که همه ذیل سیاست شکل گرفتهاند، تلاش داشت بازنمایی طبقه محروم باشد. حال در وضعیتی هستیم که با امتداد همان میدان نیروی سیاسی به تعبیر فوکویی، جمعیت طبقه بازنماییشده مدام افزایش یافته است و مردمان بیشتری را در بر میگیرد.