گمان میرود این سکهها و پرستشگاه به دوران «شاهنشاهی کوشانی» متعلق باشد که حکومتی عمدتاً بودایی بود و از حدود قرن دوم پیش از میلاد تا قرن سوم پس از میلاد بر منطقه حکومت میکرد.
کارتاژ مانند سایر شهرهای فنیقیه دارای یک توفت (Tophet) بود؛ یعنی محیط مقدسی که در آن قربانیها و تدفینها انجام میشد. کشفیات تازۀ باستانشناسی، برخی از این نذورات را از زیر خاک بیرون آورده است.
این پانزده سکۀ طلایی به صورت پراکنده در مزرعهای در شمال ولز پیدا شدند. نقش و نگار روی سکهها بسیار پیچیده و منحصر به فرد است.
به گفته کارشناسان، این سکههای طلا از ارزش بالایی برخوردار بوده و یک راهب آنها را در جریان یک موقعیت خطرناک با عجله پنهان کرده است.
کارشناسان تخمین زدهاند که این سکههای نادر ممکن است تا چند صد هزار دلار به فروش برسد.
رایان گاندر، اسم این پروژه خود را «فایند» به معنای «پیدا کن» گذاشته بود. تمام سکهها در مکانهای عمومی، اما مخفی کار گذاشته شده بودند تا تمام شهروندان بهنوعی مشغول پیدا کردن سکهها شده و در این پروژه شرکت کنند.
بزرگترین کلکسیونهای سکه در لهستان قبلاً در ورشو و کراکف کشف شده بودند، اما مکان این یافتۀ جدید حالا به مرکز تازهای برای علاقهمندان به تاریخ قرون وسطی تبدیل خواهد شد. با این حال، فعلاً مکان دقیق این اکتشاف علنی نشده است تا از ورود جویندگان آماتور گنج به منطقه جلوگیری شود.
قبرکنها هرکدام ۱۴۱ سکه سالم را برای خود برداشتند و سکههای خرد شده را نیز بین خودشان تقسیم کردند. سکهها از جنس نقره و متاسفانه بسیار آسیب دیدهاند. در نگاه نخست و بر اساس بررسیهای اولیه متوجه شدیم سکهها متعلق به دوره آل بویه است و موفق شدیم ۲ سکه رکنالدوله و معزالدوله را بخوانیم