به گزارش سرویس بین الملل فرارو، «فارين پاليسي» در گزارشی حمله معترضان مصری به سفارت اسرائیل را مورد بررسی قرار داده است.
فارن پالیسی در این مطلب آورده است:
بحث این نیست که اگر مصری ها از اسرائیل خشمگین بودند، نباید علیه اين رژیم اعتراض می کردند یا اینکه چنین اقدامی می تواند در نهایت منجر به تشدید تنش ها و بروز جنگ شود؛ بحث اینجا است که چنین اتفاقی به راحتی می تواند بهانه ای برای شواری عالی نیروهای مسلح شود که انتخابات را به تعویق بیاندازد، قدرت قوانین اضطراری را به جای محدود کردن، گسترش دهد و از انتقال قدرت به یک دولت مشروع غیرنظامی جلوگیری کند.
به علاوه، ممکن است چنین اقداماتی در شرایط فعلی به جای محکوم شدن، با تحسین و تشویق از سوی حوزه های اصلی از جمله انقلابیونی که تاکنون در مورد برگزاری انتخابات تردید داشتند، لیبرال هایی که نگران پیروزی اسلام گرایان بوده اند و آمریکا و دیگر مقامات برون مرزی که نگران مفاهیم دموکراسی مصر برای اسرائیل بودند، روبرو شود.
چنین امری، یک اشتباه وحشتناک است. عدم وجود نهاد های سیاسی مشروع با گذشت هفت ماه از سرنگونی مبارک و قوانین خودسرانه و بی حد شورای عالی نیروهای مسلح، همان مواردی هستند که منجر به شکل گیری خلاء سیاسی شدند که مصر را به این مرحله رسانده است.
ناآرامی ها و آشوب های روز جمعه نباید بهانه ای برای به تعویق انداختن انتقال دموکراتیک قدرت شوند بلکه باید تاکیدی جدی بر ضرورت پایبندی به زمانبندی انتخابات و هم راستا شدن با روند ساختن دموکراسی مصری باشند. کسانی که به موضوع به سرانجام رساندن انقلاب مصر اهمیت می دهند باید فوریت انتقال دموکراتیک در این کشور را تقویت کنند، نه اینکه به شرایط دور شدن از آن دامن بزنند.
تحلیل گران معتقدند گذر از آنچه جمعه شب در مصر اتفاق افتاد و یا عواملی که این کشور را به چنین نقطه ای رسانده، چندان آسان نیست. اعتراضات جمعه هیچ تاثیری بر مشکلات استراتژیکی که جنبش معترضان را به دو گروه انقلابیون و لیبرال ها تقسیم کرده، نداشته و راه حلی را برای چالش ارتباط با ملت بی تاب و سرخورده مصری ارائه نداد.
تظاهرات نهم سپتامبر میدان التحریر بدان معنا است که مسیر این انقلاب پس از کشمکش های تابستان جاری باید تصحیح شود. فعالان سیاسی و شاهدان ماجرا به طور غیرمعمولی در مورد حمله به سفارت اسرائیل اختلاف نظر دارند. واکنش بین المللی به این امر تقریباً منفی بوده؛ رسانه های غربی مکرراً تصاویری از اوباش خشمگین را نشان می دهند و به بی راهه رفتن یک انقلاب اشاره دارند. افراد خوشبین در مورد انقلاب های عربی توجیهاتی را مطرح می کنند، بسیاری از لیبرال های مصری متقاعد شده اند که انقلابیون مصری با چنین اقدامی تمام بهانه هایی که برای شکست هر چه بیشتر شورای عالی نیروهای مسلح لازم بود را به وجود آوردند.
به اعتقاد آنها ناآرامی های جمعه اقدام خطرناکی بود که انقلابیون را از مسیر دموکراسی خواهی و اصلاحات دموکراتیک دور می کند. بسیاری از مردم مصر گمان دارند که اتفاق سفارت اسرائیل باید برنامه ای باشد که از سوی شورای عالی نیروهای مسلح (به دلیل عدم محافظت کامل از این سفارت) یا اسلام گرایان برای بی اعتبار کردن این انقلاب (حتی اگر اسلام گرایان به هیچ وجه در صحنه این حادثه حضور نداشتند) صورت گرفته باشد.
بزرگترین تراژدی بحران سفارت این است که ضروری و فوری ترین مطالبات نهم سپتامبر کاملاً فراموش شدند. خواسته های اصلی هفته گذشته فوری و قانع کننده بودند: پایان دادن به محاکمه نظامی غیرنظامیان، اصلاحات قضایی و پلیس، و تنظیم زمانبندی برای بازگشت به قوانین مدنی.
امروز دیگر سخنی در مورد این مسائل به گوش نمی رسد؛ در عوض تمام صحبت ها از حمله به سفارت اسراييل و ناآرامی ها و پیامدهای ناشی از آن است. فاصله میان لایه های مختلف ائتلاف 25 ژانویه هرگز تا بدین حد گسترده نبوده است. افرادی که امیدوار به تغییرات سریع و اساسی سیاسی در جهت دموکراسی بودند، در موضع دفاعی قرار گرفته اند و اقدام علیه سفارت اسرائیل به طرز ناامیدکننده ای آشنا به نظر می رسد. فعالان سیاسی که مبارزات خود را 10 سال پیش با تظاهرات در میدان التحریر در حمایت از انتفاضه فلسطین آغاز کردند، چگونه می توانند از یاد ببرند که حسنی مبارک برای منحرف کردن اذهان عمومی از مسائل داخلی، با شادی تمام به معترضان اجازه داد علیه اسرائیل تظاهرات کنند؟
اینها مسائلی است که مصری ها باید برای حل کردن شان اقدام کنند. حمله به سفارت اسرائیل نباید بهانه ای برای دور شدن از مطالبات دموکراتیک مردم مصر شود. اجازه دادن به شورای عالی نیروهای مسلح برای کنار گذاشتن اصلاحات نهادی و زمانبندی برای انتخابات می تواند تمام امیدهای رسیدن به دموکراسی را از میان بردارد و بار دیگر مردم را مجبور به حضور در خیابان ها به دلیل عدم وجود جایگزینی برای مطالبات شان کند. چنین اقدامی تنها می تواند تضمینی برای بدتر شدن بحران موجود باشد.
