از زمان فتح اورست در سال ۱۹۵۳ توسط ادموند هیلاری و تنزینگ نورگای، این کوه به نماد نهایی چالش کوهنوردی تبدیل شده است. اما با نزدیک شدن تحقق رویای ادامه حیات بشر در منظومه شمسی، کوهنوردان آینده ممکن است با چالش‌های به مراتب دشوارتری روبرو شوند.
به گزارش روزیاتو، نقشه تعاملی جدیدی از بلندترین کوه‌های منظومه شمسی پرده برداشت که در مقایسه با آنها، قله‌های زمین بسیار کوتاه به نظر میرسند.
بر خلاف تصور عموم، بلندترین قله منظومه شمسی نه بر زمین و نه بر مریخ، بلکه بر فراز سیارکی به نام وستا قرار دارد. این سیارک عظیم ۹ درصد از جرم کل سیارک‌های شناخته شده را تشکیل می‌دهد. کوه ریاسیلویا با ارتفاع خیره کننده ۲۲،۵۰۰ متر، تقریباً سه برابر اورست است. این کوه از دهانه برخوردی عظیمی شکل گرفته که ۹۰ درصد سطح این سیارک را پوشانده است.
در جایگاه دوم بلندترین کوه‌های منظومه شمسی، المپوس مونس در مریخ قرار دارد. با ارتفاع ۲۱،۹۴۵ متر از سطح مبنای جهانی مریخ (معادل سطح دریا)، این کوه بلندترین آتشفشان منظومه شمسی محسوب می‌شود. المپوس مونس نه تنها فوقالعاده مرتفع است، بلکه به عنوان یک «آتشفشان سپری» گستره‌ای به وسعت کشور فرانسه را اشغال کرده است. این آتشفشان حداقل در ۲۵ میلیون سال گذشته خاموش بوده است.
المپوس مونس در سال ۱۹۷۱ توسط فضاپیمای مارینر ۹ ناسا کشف شد و نام آن از خانه اساطیری خدایان یونان گرفته شد. این کوه بخشی از رشته کوه تارسیس در نزدیکی خط استوای مریخ است. برخلاف آتشفشان‌های زمینی که بر اثر حرکت صفحات تکتونیکی شکل می‌گیرند، المپوس مونس روی یک نقطه داغ ماگمایی قرار دارد. این ویژگی باعث شد که این آتشفشان طی میلیون‌ها سال فعالیت، به ابعاد عظیم کنونی برسد.
اخیراً دانشمندان به تشکیل یخ بر قله المپوس مونس، پی بردند. هر روز لایه‌ای از یخ به ضخامت یک تار موی انسان بر فراز این کوه می‌نشیند. میزان این یخ به قدری است که می‌تواند ۶۰ استخر المپیک را پر کند. این کشف جدید می‌تواند درک ما از شرایط اقلیمی مریخ را دگرگون سازد.
این اکتشافات حیرت انگیز نشان می‌دهد که کاوش‌های فضایی آینده می‌تواند چالش‌های جدید و هیجان انگیزی را پیش روی بشر قرار دهد. مقایسه کوه‌های زمین با غول‌های منظومه شمسی، عظمت و تنوع شگفتانگیز جهان اطراف ما را آشکار می‌سازد. با پیشرفت فناوری‌های فضایی، ممکن است روزی شاهد کوهنوردانی باشیم که به جای فتح اورست، رویای صعود به قله‌های مریخ یا حتی سیارک‌های دوردست را در سر می‌پرورانند.
