بانک‌مرکزی به‌عنوان سیاستگذار پولی در کنترل تورم و رشد نقدینگی نقش کلیدی دارد. استقلال بانک‌مرکزی از دولت اهمیت ویژه‌ای دارد؛ زیرا این استقلال، سیاست‌های پولی را از سیاست‌های مالی جدا می‌کند و مانع استقراض دولت از بانک‌مرکزی به هر مقدار دلخواه می‌شود و این جداسازی باعث می‌شود که بانک‌مرکزی بتواند با تورم مبارزه کرده و ارزش داخلی پول را حفظ کند.
به گزارش دنیای اقتصاد، از طرف دیگر، باعث می‌شود سیاست‌های پولی را بر مبنای علم اقتصاد و نه سیاست‌های دولت یا خواسته‌های سیاستمداران تنظیم کند. سیاستمداران گاهی برای نمایش موفقیت اقتصادی، جبران خسارت‌ها یا نشان ندادن کسری‌ها، بر بانک‌مرکزی فشار می‌آورند تا برای جبران ناترازی‌ها نقدینگی را افزایش دهد؛ حتی اگر در بلندمدت به ضرر اقتصاد تمام شود.
سوءاستفاده دولت‌ها از سیاست پولی، به‌ویژه در کشورهای در حال توسعه، می‌تواند تعادل اقتصادی را برهم زده و نوسانات اقتصادی ایجاد کند. بنابراین، عدم‌استقلال بانک‌مرکزی مانع دستیابی به اهداف اقتصادی نظیر سرمایه‌گذاری و رشد اقتصادی می‌شود.
بسیاری از اقتصاددانان معتقدند که دولت‌ها نباید عرضه‌کننده پول باشند؛ زیرا به افزایش نقدینگی و چاپ پول تمایل دارند که موجب مشکلات اقتصادی متعدد و مهم‌ترین آنها، تورم، می‌شود.
