جعفر تشکری‌هاشمی، رئیس کمیسیون عمران و حمل‌ونقل شورای شهر تهران، درباره اینکه چرا پس از سه سال هنوز آمار دقیق و واحدی درباره اتوبوس‌های فعال تهران وجود ندارد، می‌گوید رسیدن به آمار اتوبوس‌های فعال آسان است، اتوبوس‌های تهران مجهز به جی‌پی‌اس هستند و می‌توان اتوبوس‌هایی را که روزانه در سطح شهر خدمات‌رسانی می‌کنند، مشخص کرد.
به گزارش شرق، سوده نجفی، عضو هیئت‌رئیسه شورای شهر تهران نیز گفت: هنوز درصد زیادی از وعده‌های شهردار تهران با توجه به تصویب بودجه حداکثری شورا در بحث حمل‌ونقل محقق نشده است. مردم تهران به دلیل وعده‌هایی که در این سه سال در حوزه حمل‌ونقل دادیم و محقق نشده، دیگر به حرف‌های ما اعتماد ندارند. مردم باید نتیجه اقدامات ما را با چشم مشاهده کنند.
نرجس سلیمانی، رئیس کمیسیون نظارت و حقوقی شورا هم گفت: براساس گزارش‌های مدیریت شهری، تعداد کل اتوبوس‌های شهری بیش از پنج‌هزارو ۳۰۰ دستگاه اتوبوس شامل فعال، متوقف و اسقاطی بوده است و از سال ۱۴۰۰ تاکنون کماکان تعداد کل اتوبوس‌ها به همان میزان پنج‌هزارو اندی دستگاه باقی مانده و تعداد ناوگان فعال نیز مطابق آمار‌ها هزارو ۹۳۰ دستگاه اتوبوس فعال است و چند دستگاه اتوبوس برقی در حال تست و سه عدد مترو باس و تعدادی اتوبوس در حال شماره‌گذاری وجود دارد که در روز‌های آینده وارد ناوگان می‌شوند. تعداد هزارو ۷۴۰ دستگاه اتوبوس متوقف‌شده نیز وجود دارد که حتی‌المقدور باید بازسازی و وارد ناوگان شود. الباقی، اتوبوس‌هایی هستند که ظاهرا در شهر حضور دارند، ولی از نوع کاغذی. یعنی سند وجود دارد؛ دارای پلاک هم هستند، اما در عمل، رها شده‌اند و قابل استفاده نیستند و توجیه بازسازی نداشته و اصطلاحا اسقاطی هستند.
رئیس کمیسیون نظارت و حقوقی شورا با بیان اینکه براساس گزارش معاونت حمل‌ونقل و ترافیک شهرداری تهران تعداد کل اتوبوس‌های فعال در شهر تهران، سه‌هزارو ۱۷۴ اتوبوس است که مطابق برنامه تنظیم‌شده در مدیریت شهری جاری، همان برنامه چهارم توسعه است و در صحن شورا نیز مصوب شده، بیان کرد: تهران باید هفت‌هزارو ۵۰۰ دستگاه اتوبوس فعال برای خدمات‌رسانی متناسب با جمعیت تا پایان این دوره در اختیار داشته باشد. براساس مصاحبه‌هایی که مسئولان ذی‌ربط دراین‌باره انجام داده‌اند، گفته شده در مدت این چهار سال برای رسیدن به این موضوع دوهزارو ۵۰۰ دستگاه اتوبوس از طریق تعامل با طرف چینی از نوع برقی وارداتی و دوهزارو ۵۰۹ دستگاه از نوع دیزلی از محل خرید داخل و واردات و دوهزارو ۵۴۰ دستگاه اتوبوس برقی در شرایط امکان تأمین و تولید داخل کشور است که قریب به ۴۰۰ دستگاه از محل تعهدات کشور برنامه‌ریزی شده که در مجموع بیش از هشت‌هزارو ۴۰۰ دستگاه اتوبوس است که حتی از میزان تعیین‌شده در برنامه چهارم خود شهرداری نیز عبور می‌کند. اما در عمل از دوهزارو ۵۰۰ دستگاه برقی مورد ادعای تولید داخل، جمع کل تولید برای اتوبوس برقی در تمام کارخانجات تولیدی داخلی به چند صد دستگاه هم براساس اعلام خود کارخانه‌ها نمی‌رسد.
ناصر امانی، عضو کمیسیون برنامه و بودجه شورا هم معتقد بود اشکال این نیست که نتوانستیم به اعداد وعده داده‌شده برسیم بلکه اشکال، دادن وعده‌هایی بود که عملیاتی نمی‌شد. در مصاحبه‌ها و در شورا وعده‌هایی مطرح می‌شد که عملیاتی نبود، البته قبول داریم امور در این بخش با دیگر بخش‌ها مقایسه‌کردنی نیست. او ادامه داد: شهرداری تهران ویژه‌نامه‌ای منتشر و ادعا کرد ۷۵ درصد برنامه چهارم را محقق کرده و این سؤال را داریم که در بخش حمل‌ونقل عمومی تا چه میزان توانسته برنامه را تحقق بخشد؟
امانی با بیان اینکه خطوط ۶ و ۷ مشکل بودجه دارند، گفت: دو سال است بالاترین میزان بودجه را برای حمل‌ونقل عمومی اختصاص داده‌ایم، اما این موضوع مطرح می‌شود که باید متمم بودجه برای دو خط پیش‌بینی شود. ما مشکل تصویب و اعتبار نداریم و مشکل تأمین نقدینگی است.
او اضافه کرد: شهرداری بگوید به اولویت اول مدیریت شهری در چهار ماه اخیر، چه میزان اعتبار تخصیص داده شده است؟ ما بار‌ها پرسیدیم که دولت سهم خود را پرداخت کرده که امروز می‌بینیم دولت سهم خود را نداده و همان ۱۰ درصد را هم شهرداری پرداخت کرده است.
امانی گفت: ما از ورود هزار دستگاه اتوبوس تقدیر می‌کنیم و باعث خوشحالی ماست. سیاه‌نمایی نمی‌کنیم، اما باید پاسخ‌گوی سؤالات اذهان عمومی باشیم. امروز می‌بینیم دولت رقمی پرداخت نکرده و شهرداری ۱۰ درصد را پرداخت کرده و می‌گوید برای پنج درصد باقی‌مانده دولت باید کمک کند.
وی ادامه داد: قرار بود ۵۰ درصد هزینه تاکسی‌های برقی از مسیر ماده ۱۲ از دولت دریافت شود و عملا شاهد بی‌رغبتی از سوی رانندگان بودیم و تنها ۱۵۰ دستگاه خریداری شده و ۱۰۸ دستگاه به رانندگان ارائه شده است. ۵۰ هزار تاکسی فرسوده داریم و علی‌رغم ثبت‌نام ۳۰۰ دستگاه تاکسی با شرکت کرمان‌موتور، ۱۵۰ دستگاه تحویل گرفته شده و با این اعداد نمی‌توان پاسخ‌گوی نیاز‌ها بود. اگر روند به این شکل باشد، تاکسی‌های برقی روی دست شهرداری می‌ماند.
جعفر تشکری‌هاشمی، رئیس کمیسیون عمران و حمل‌ونقل شورای شهر تهران نیز درباره قرارداد اتوبوسرانی با شرکت‌های داخلی گفت: شهرداری تهران با شرکت عقاب‌افشان قرارداد هزار دستگاه اتوبوس داشته است و درحالی‌که باید تاکنون ۷۱۰ دستگاه از آن به شهرداری تحویل داده می‌شد، تنها ۳۱۵ دستگاه یعنی نصف تعداد تعهدشده تحویل داده شده است. همچنین طبق قرارداد با شرکت اسنا، باید تاکنون ۵۰۰ دستگاه اتوبوس به مردم تهران داده می‌شد؛ درحالی‌که ۱۱۶ دستگاه تحویل داده شده است. همچنین هنوز هیچ اتوبوسی از سمت شرکت پارسان به شهرداری تحویل داده نشده است. درخصوص وضعیت قرارداد مینی‌بوس‌ها نیز شرکت مایوان موظف بود ۴۰۰ دستگاه مینی‌بوس تحویل دهد، اما عدد تحویلی ۲۰ دستگاه بوده است. درباره ون جانبازان نیز باید ۴۰ دستگاه تحویل داده می‌شد، اما عدد تحویلی تنها ۱۰ دستگاه ون است.
عدم تأمین نقدینگی توسط شهرداری تهران مهم‌ترین دلیلی است که مدیران شرکت‌های داخلی از آن درباره چرایی واگذارنشدن اتوبوس‌ها صحبت کرده‌اند. سیستم‌های هوشمند این شهر همگی خوابیده و خاموش هستند. مایه خجالت است که از ۴۸۰ دوربین کنترل سرعت، تنها کمتر از ۱۰ عدد آن‌ها فعال هستند؛ باید مشخص شود چه عاملی وجود دارد که با وجود پول، سازوکار و تجهیزات همه چیز تعطیل شده است؟ به نظر بنده اتفاقاتی پشت پرده وجود دارد که از ید معاونت حمل‌ونقل خارج است. هنوز یک ریال هم از بودجه‌ای که برای تجهیزات و پشتیبانی در نظر گرفته بوده‌ایم، خرج نشده است. باید بدون رودروایسی گفته شود چرا هنوز این سیستم‌های هوشمند نوسازی و فعال نشده‌اند.
به گفته تشکری اگر دوربین‌های ثبت کنترل ترافیک کار می‌کردند، روزی ۳۰۰ هزار خودروی غیرمجاز وارد طرح نمی‌شدند و اگر قرار بود آن‌ها جریمه شوند، در این سه سال که سیستم‌ها خاموش شده‌اند، می‌توانستیم بیش از ۲۰ هزار میلیارد تومان از محل این تخلفات درآمد کسب کنیم؛ اما اکنون، هم از این درآمد محروم شده‌ایم و هم انبوه خودرو‌های غیرمجاز وارد طرح شده‌اند و هم مردم می‌دانند که همه دوربین‌ها خاموش هستند و بی‌اعتماد و بی‌خیال از هر چیزی وارد طرح می‌شوند.
