فرارو- مرداد ۱۳۶۷؛ چند روز از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ توسط ایران گذشت که سازمان مجاهدین خلق، سومین عملیات نظامی خود علیه کشور را آغاز کرد. آن‌ها پیش از این عملیات آفتاب را در فکه و چلچراغ را در مهران انجام داده بودند و این بار در فروغ جاویدان، قصد داشتند ظرف ۳۳ ساعت خود را به تهران برسانند.
وانت‌های تویوتا با نفربر‌های کاسکاول چرخدار برزیلی از مرز قصر شیرین به ایران وارد شدند. نیرو‌های نظامی سازمان در مسیر خود به تهران، سرپل ذهاب، کرند و اسلام‌آباد را اشغال کردند و همانطور که چند روز قبل‌تر در پادگان اشرف شعار «امروز مهران، فردا تهران» را سر می‌دادند، سودای رسیدن به میدان آزادی پایتخت را داشتند.
آن روز‌ها اوضاع جبهه خیلی مطلوب نبود. خستگی مردم از جنگ، کمبود نیرو‌های داوطلب و پذیرش قطعنامه، رجوی و صدام را قانع کرد که ایران در موضع ضعف قرار دارد و آن‌ها می‌توانند عملیاتی که برای مهرماه ۶۷ برنامه‌ریزی کرده بودند را، در مردادماه اجرا کنند. ارتش آزادیبخش منافقین با پشتیبانی هوایی عراق در غرب و عملیات فریب آن‌ها در جبهه جنوب توانست پیشروی‌هایی کند، اما رویای رجوی در تنگه چارزبر سوخت.
با صدور فرمان امام خمینی، مردم بار دیگر به جبهه‌ها ریختند. تصاویر مرصاد نشان می‌دهد که بسیاری با لباس‌های شخصی در منطقه حاضر شدند. راه ستون منافقین در تنگه چارزبر که حالا نامش مرصاد شده است، بسته شد و نیروهایشان کشته شدند. تیمسار صیاد شیرازی، فرمانده نیرو‌های ایرانی در مرصاد بود.
با حضور رزمنده‌ها و هلی‌کوپتر‌های هوانیروز و فرماندهی صیاد برای مقابله با حمله سازمان، از سازوبرگ و ستون پر زرق و برق سازمان، مشتی آهن‌پاره، جنازه‌های کشته‌شدگان و ستون‌های دود باقی ماند که به آسمان می‌رفت. اما آن‌ها هیچ وقت نقش صیاد را در شکست خود فراموش نکردند. فقط ۹ سال طول کشید تا علی صیادشیرازی به ضرب گلوله‌ای مقابل منزلش در تهران، به شهادت برسد. ارتش منافقین در ۸ مرداد ۶۷ به پایان رسید و علی صیادشیرازی ۲۱ فروردین ۱۳۷۸ توسط سازمان ترور شد.
