رئیس مجلس شورای اسلامی از آمادگی و همکاری مجلس شورای اسلامی و فضای مثبت شکلگرفته در آن برای بررسی کابینه پیشنهادی رئیسجمهور منتخب خبر داد.
به گزارش رسانه KHAMENEI.IR، محمدباقر قالیباف در گفت وگویی از آمادگی و همکاری مجلس شورای اسلامی و فضای مثبت شکلگرفته در آن برای بررسی کابینه پیشنهادی رئیسجمهور منتخب خبر داد. در ادامه گزیده این گفتگو را میخوانید:
رهبر انقلاب در دیدار اخیر با نمایندگان، یک بار دیگر از قانون «اقدام راهبردی» نام بردند و آن را مجدّداً تأیید کردند. لطفاً دربارهی چگونگی، چرایی و اثرات این قانون یک مقدار توضیح بفرمایید، زیرا در مجلس قبل و دورهی شما بود که این قانون طرّاحی و تصویب شد.
قالیباف: بله، یک توضیح دقیق میدهم. اوّلاً در شورای عالی امنیّت ملّی چند جلسه در رابطه با مسائل مربوط به برجام و مسائل هستهای صحبت شد و این شورا یک مصوّبهای داشت که این مصوّبه چند بند داشت؛ بند هفتم آن مصوّبه این بود که مجلس شورای اسلامی قانونی را در حوزهی مسائل هستهای تصویب بکند که به همان تعبیر رهبر انقلاب، دست دولت را در این زمینه پُر کند تا در میز مذاکرات و بحثهایی که دارند، بتوانند با قدرت بیشتری پیش بروند.
شما نگاه کنید، همین الان هیئتهایی که میآیند در همین نشستهای پنج به علاوهی یک و چندجانبه صحبت میکنند، موضوعات که به جای مشخّصی میرسد، آنها میگویند این مصوّبهی کنگرهی ما است، ما اختیار نداریم خلاف مصوّبهی کنگره عمل کنیم، نمیتوانیم تغییر بدهیم، در اختیار ما نیست، ما اینجا به شما قول هم نمیتوانیم بدهیم که آیا کنگره این را بپذیرد یا نپذیرد. خب این یک فرصتی است برای طرف مقابل و همهی دنیا از این استفاده میکنند. در حقیقت، قانون «اقدام راهبردی» همین ریلگذاری را کرد و دست مذاکرهکنندگان را پُر کرد.
این جنبه عمومی بحث بود؛ ولی به صورت خاص، اگر شما یادتان باشد، در دورهی قبلی که ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برنده شد و آمد دولت را به دست گرفت، از برجام خارج شد. خب عکسالعمل دولت ما در آن مقطع چه بود؟ همان لحظهی اوّل خارج نشد، یک هفته فرصت داد، گفت بعد از یک هفته تصمیم میگیریم و اعلام میکنیم.
خب یک هفته بعد دیدیم تصمیم نگرفت، دو هفته بعد هم تصمیم نگرفت، دو ماه بعد هم تصمیم نگرفت؛ یعنی آمریکا یکطرفه از برجام خارج شد و به هیچ تعهّد خودش عمل نکرد، درحالیکه ما همهی تعهّدات خودمان را اجرا کرده بودیم؛ لذا دولت در یک وضع انفعالی به سر میبرد.
این قانون که در نُه بند تصویب شد، وظایفی را برای دولت مشخّص کرد؛ مشخّص کرد که اگر آنها برنگردند، ما پروتکلهای الحاقی را که داوطلبانه اجرا کرده بودیم اجرا نمیکنیم. ضوابطی گذاشتیم که در نُه بند، مرحلهبهمرحله مشخّص شد و دولت مکلّف شد اینها را اجرا کند و اجرا کرد و شما دیدید که هم دولت از انفعال بیرون آمد، هم اینکه بقیّهی کشورها در رابطه با بحث هستهای و برجام پای کار آمدند و اصلاً از حالت انفعال به حالت فعّال برگشتیم و مسیر کار خودمان را انجام دادیم.
آن زمان هم یک بحثهایی میشد؛ میگفتند که اگر از پروتکل الحاقی بیرون بیاییم، فردا جنگ میشود، فردا فلان اتّفاق میافتد!
خب دیدید که هیچ کدام از این اتّفاقات نیفتاد؛ اینها تحلیلهای غلط و اطّلاعات ناقصی بود که داده میشد. همهی اینها برای ما تولیدِ قدرت کرد، همهی اینها به ما فرصتهای جدیدی داد که ما نمونههای آن را دیدیم. لذا همانطور که رهبر انقلاب باز هم تأکید فرمودند، قانون «اقدام راهبردی» واقعاً یک قانون اساسی و یک قانون قدرتمند است که دست دولت را برای مذاکرات پُر کرده. طبیعتاً همین الان هم اگر بنایی بر گفتوگو باشد، مطمئن باشید که ما با قدرت بیشتر این کار را انجام میدهیم.
البتّه ما بارها گفتهایم که ما برای مذاکرهای که منجر به انتفاع اقتصادی ملّت ایران بشود کاملاً آمادهایم، این کار را انجام میدهیم و این قانون دارد کمک میکند که در مذاکرات، انتفاع اقتصادی و بهرهمندی اقتصادی به طور کامل برای کشور و مردم ما فراهم بشود.
آقای قالیباف! در آن دیدار، حضرت آقا باز هم دربارهی ورود مجلس به مسائل بینالمللی صحبت کردند و فرمودند که مجلس و نمایندگان مجلس میتوانند در مسائل بینالمللی و در زمینهی دیپلماسی فعّال باشند؛ میخواهم یک مقدار در مورد این موضوع صحبت بکنید. بهخصوص، شما اخیراً سفری به روسیه داشتید و با مقامات ارشد روسیه دیدارهایی داشتید؛ در مورد این دیپلماسی پارلمانی و اثری که مجلس و نمایندگان مجلس میتوانند در این زمینه داشته باشند، یک مقداری توضیح بفرمایید.
قالیباف: بههرحال، در حوزهی سیاست خارجی، رابطهی بین دولتها یک بحث است، رابطهی دیپلماسی پارلمانی بین پارلمانها یک بحث دیگر است.
محدودیّتی که بین دولتها هست، گفتوگوهایی که بین دولتها هست و پروتکلهایی که آنجا رعایت میشود، در حوزهی ارتباطات بین نمایندگان مجلس و رؤسای مجلس و پارلمانها خیلی بازتر است؛ در واقع، نوعی از دیپلماسیِ عمومی است و ارتباط بین پارلمانها، نمایندگان و حتّی مردم دو کشور، این فرصتها را فراهم میکند.
خیلی وقتها مذاکراتی که شاید در سطح رؤسای جمهور یا حتّی در سطح وزرای خارجه و وزرای دیگر شکل نمیگیرد، بدون هیچ تعارفات رسمی، بهراحتی بین مجالس و گروههای دوستی شکل میگیرد.
ما خیلی وقتها با بعضی کشورها ارتباط نداریم، ولی گروههای دوستی بین پارلمانی با همدیگر رفتوآمد میکنند و موضوعات مورد بحث قرار میگیرد.
لذا هم میتواند ارتقاء سطح روابط و تسهیلگری برای روابط بین دو کشور را در سطح دولتها فراهم کند، هم میتواند تسهیلگری کند آن توافقاتی را که انجام شده و میخواهد تبدیل به قرارداد بشود و اجرائی بشود. خیلی از این توافقات نیازمند به قوانین و مقرّراتی است که در پارلمانها باید به تصویب برسد؛ خب طبیعتاً این قانونها تصویب میشود.
خیلی وقتها قوانین مانع بعضی اتّفاقات و تصمیمگیریها میشود؛ پارلمانها میتوانند کمک کنند که این قوانین را به نفع کشور تغییر بدهند تا دولت بتواند این مذاکرات را پیگیری کند و انجام بدهد.
خیلی از نشستها و پیمانهایی که در دنیا وجود دارد، مثل همین «بریکس» که امسال ریاستش بر عهدهی روسیه بود و در سنپترزبورگ برگزار شد، در بخشهای مختلف تشکیل میشود؛ یعنی آنجا رؤسای جمهور با هم نشست دارند، وزرای امور خارجه با هم نشست دارند، وزرای اقتصادی و زیرساختی و صنعتی با هم نشست دارند یا در حوزهی مسائل فرهنگی و حتّی در مسائل اجتماعی و ورزشی و در بخشهای مختلف، تعاملاتی با هم دارند؛ اینها پیمانهایی هستند که در سطح بینالملل، با همدیگر همکاری دارند. خب اینجا رؤسای مجالس هم برای این پیمانها میتوانند مکمّلِ هم باشند.
در پیمان «شانگهای» هم همینطور است، در حوزهی اوراسیا هم اینگونه است. لذا همینطور که حضرت آقا تأکید کردند، اگر در ارتباط بین پارلمانها در سیاست خارجی فعّال باشیم، حتماً اثرگذار است و میتواند به این موضوعات کمک کند که با تأکید حضرت آقا، ما حتماً در مجلس دوازدهم ساختارهای مجلس را و توجّه به این موضوع را انشاءالله بیش از گذشته در اولویّت کار قرار خواهیم داد.
آقای قالیباف! شروع دولت و مجلس جدید تقریباً همزمان شده با آغاز برنامهی هفتم پیشرفت کشور؛ همزمانیِ اینها – که مجلسْ جدید است، دولتْ جدید است و این برنامه هم در آغاز راه است – چه اثراتی بر همدیگر دارد و مجلس و دولت چطور میتوانند به همدیگر کمک بکنند و برای دستیابیِ حدّاکثری به اهداف این برنامه مکمّلِ هم باشند؟
قالیباف: من در ابتدای صحبتم به همین موضوع اشاره کردم. نگاه کنید! قبلاً اینگونه بود که دولتها در دو سال آخر دورهی دوّم خودشان – که معمولاً دولتها دو دورهای بودند – برنامه را مینوشتند، مجلس هم تصویب میکرد، ولی وقتی برنامه ابلاغ میشد، دولتی که برنامه را نوشته بود دیگر بر اجرای آن هیچ نقشی نداشت؛ حتّی خود مجلسی هم که این را تصویب کرده بود، در اجرای این برنامه نقشی نداشت.
البتّه قانون بود، ولی بپذیریم وقتی که یک دولت دیگری یک برنامهای را مینویسد برای مدّت پنج سال و بعد یک دولت دیگر میخواهد آن را اجرا کند، شاید نظر دیگری داشته باشد.
همیشه یکی از علّتهایی که برنامههای ما کمتر از سی درصد تحقّق پیدا میکرد، به خاطر نبودن این همزمانی بین دولتها و مجلس در اجرا و تصویب این برنامه بود. یکی از ویژگیهای مثبتی که این برنامه الان پیدا کرده، همین همزمانی است.
مخصوصاً اینکه خود جناب آقای پزشکیان به عنوان رئیس دولت جدید، در مجلس بودند و در این برنامه نقش داشتند؛ ایشان هم در همهی مناظراتشان و امروز هم در همهی صحبتهایشان بر اجماع بین همهی گروهها و سلایق از یک طرف، دوّم بر تبعیّت از سیاستهای کلانی که تصویب شده و ابلاغ شده، و سوّم بر محور کار بودن برنامهی هفتم تأکید کردند و میکنند.
از جهت زمانی هم مجلس و دولت چهار سال از پنج سالِ این برنامه را مشترکاً کار میکنند. طبیعتاً دولت بعدی و مجلس بعدی که بیاید، چون سال آخر برنامه است، آنها باید برنامهی بعدی را تهیّه کنند؛ وقتی برنامه را آنها تهیّه میکنند، همانهایی هستند که خودشان میخواهند برنامه را اجرا کنند. به نظر من، این همزمانی فرصت مناسبی است که میتوانند این کار را انجام بدهند و پیش بروند.
البتّه اینکه من میگویم الان برنامهی هفتم میثاق ملّی ما است، شما میدانید سال ۱۴۰۴ که سال آینده است، پایان برنامهی بیستساله است؛ پس تنها سند رسمی قانونیای که همهی ما میتوانیم حول آن حرکت کنیم، همین برنامهی هفتم است که انشاءالله به آن متعهّدیم؛ هم دولت، هم مجلس و همهی ارکان حکومت در بخشهای مختلف، همهی نهادهای عمومی و مردم عزیزمان، بخش خصوصی، بخش تعاونی، بخش دولتی، همه باید دست به دستِ هم بدهیم انشاءالله تا اهداف این برنامه محقّق شود.
این برنامه هم – چون من در جزئیّات این برنامه هستم – واقعاً برنامهای است که قابل دسترس است، قابل انجام است و برنامهای نیست که خیلی رؤیایی باشد و آرزوها در آن نوشته شده باشد؛ واقعاً برنامهای است که میتواند ضمانت اجرائی داشته باشد و قابل اجرا است؛ یعنی قانونی نیست که نوشته بشود و زمینهی اجرائی نداشته باشد. امیدوارم که بتوانیم در حوزهی مسائل اقتصادی و ثبات اقتصادی در کشور، انشاءالله شاهد این تحوّل باشیم.
آقای قالیباف! ما روز پنجشنبه خدمت آقای پزشکیان بودیم و با ایشان مصاحبه کردیم. در آن مصاحبه، آقای پزشکیان گفتند که از جریانها و گروههای مختلف سیاسی، خواستهاند که پیشنهادهای خودشان و گزینههای خودشان برای کابینهی جدید را به ایشان معرّفی کنند. میخواهیم بدانیم که آیا این درخواست از شما هم شده و آیا شما هم گز ینههایی را به ایشان معرّفی کردهاید یا نه؟
قالیباف: یک کار خوبی که آقای دکتر پزشکیان کردند این بود که به همهی گروههای سیاسی، به همهی بخشهای خصوصی و نهادهایی که نمایندگی میکردند بخش خصوصی را – نهادهای عمومی غیر دولتی – این پیشنهادها را دادهاند و از آنها خواستهاند. البتّه نامهای را برای من هم نوشتند – به شخص من؛ نه به عنوان رئیس مجلس – ولی من طبیعتاً به خاطر جایگاه حقوقیای که دارم، هیچ موقع نه لیستی فرستادم که افرادی را پیشنهاد داده باشم، نه سر این موضوع به صورت مصداقی صحبت کردهایم؛ من در صحبتم هم به این موضوع اشاره کردم.
وقتی که ایشان نظرات همه را بگیرند و جمعبندی بکنند، طبیعتاً به تعدادی از افراد میرسند و ممکن است در خصوص هر کدام از وزرا، تعدادی گزینهی مشخّص بر اساس آن شاخصها باشد؛ بدون شک، آن موقع حتماً بحثهای جدّیای بین مجلس و دولت شکل میگیرد که تصمیم نهایی آنجا گرفته میشود تا با توافق انشاءالله بتوانند بیایند و همهی کابینه انشاءالله بتواند از مجلس رأی اعتماد خودش را بگیرد و بدون نبودن وزیری انشاءالله کار در دولت شروع بشود. فکر میکنم این زمینه بین مجلس و دولت وجود دارد و فکر میکنم در روزهای آینده این کار رقم بخورد.
زمان ارائه فهرست پیشنهادیشان را هم با شما مطرح کردهاند؟
قالیباف: ما همین شنبهی قبل که صحبت کردیم و همین امروز هم باز با هم جلسه داریم، سر این موضوع صحبت میکنیم. همهی تلاش ایشان این است که زودتر از آن پانزده روز انجام شود. من گفتم از روز سهشنبه، ایشان دو هفته فرصت دارند؛ ولی ارادهی خودشان بر این است که از این زمان، حدّاکثری استفاده نکنند، حدّاقلّی استفاده کنند و در کمترین روزها انشاءالله آن را ارائه بدهند.
سؤال آخر هم اینکه شاید مردم دوست داشته باشند بدانند در جلسات ریاست محترم مجلس شورای اسلامی با رئیسجمهور منتخب، قبل از تنفیذ و تحلیف، چه چیزهایی میگذرد. ما خدمت آقای پزشکیان هم که رفته بودیم، گفتند آقای دکتر قالیباف اینجا رفتوآمد دارند و روابط هم خیلی حسنه است.
قالیباف: بله، خب آشناییِ ما با آقای دکتر پزشکیان بیش از دو دهه است. زمانی که ایشان معاون وزیر بودند و بعد هم وزیر بهداشت و درمان شدند، آن زمان بنده مسئولیّت نیروی انتظامی را داشتم و در دولت ارتباطات نزدیکی وجود داشت.
بعد هم ایشان در مجلس بودند، باز ما در مجلس ارتباط داشتیم؛ مخصوصاً در چهار سال گذشته هم که ایشان در مجلس بودند، من هم در مجلس بودم، ارتباطهایمان به هم بسیار نزدیک است. یک ویژگیای که جناب آقای پزشکیان دارند این است که واقعاً هیچ وابستگی حزبی ندارند.
ممکن است ایشان یک اندیشه داشته باشند، یک نگاه داشته باشند، یک رویکرد داشته باشند که آن رویکرد هم بیشتر رویکرد عدالتخواهی و صداقت و صمیمیّت و ویژگیهای خودشان است – که واقعاً ویژگیهای بسیار تحسینبرانگیزی است – و شاید یک سلیقهای هم داشته باشند؛ ولی ایشان واقعاً قیدوبند حزبی ندارند و با موضوعات هم آشنایی دارند، مخصوصاً با برنامهی هفتم. سر این موضوعات، مرتّب با هم صحبت میکنیم.
البتّه بعضی اوقات حتّی روی نفرات هم به صورت کلّی بحث میشود. البتّه از وقتی ایشان منتخب شدند، ما جلسات سران را که سهنفره همیشه برگزار میشود، از همان روز اوّل برقرار کردیم. همین امروز هم که شنبه است، باز ما جلساتمان را داریم. ما الان در اینجا بیشتر به اولویّتها داریم توجّه میکنیم؛ اینکه چالشهای مهمّمان کجا است و چه کاری باید انجام بدهیم.
مهمترین موضوعی که داریم این است که در کشور باید تولید ثروت اتّفاق بیفتد؛ همهی حرفهایی که میزنیم، اگر کیک اقتصاد بزرگتر نشود، مشکلات ما حل نمیشود. لذا متمرکز به این بحثها هستیم که کار را برنامهی هفتم هم برای ما مشخّص کرده؛ باید ببینیم در برنامهی هفتم، کدام اولویّت را باید شروع کنیم که همه با آن توافق کنند و این کار را انجام بدهیم.
امیدوارم و مطمئن هم هستم که انشاءالله با شروع کابینه و آغاز کار، بتوانیم پُرشتابتر در حلّ مشکلات گام برداریم که مردم ما بعد از این سختیهایی که امروز شاهدش هستند، انشاءالله بتوانند آن آسایش و آرامش را پیدا کنند.