غلامرضا بنی اسدی در انتخاب نوشت: دارند با روان ما بازی می‌کنند. این را از زبان بازنشستگان فراوان می‌توان شنید و در گروه‌های مجازی‌شان خواند. سازمان تامین اجتماعی، جدول پرداخت حقوق و مستمری‌ها را اعلام می‌کند. فقط اعلام، اما طبق زمان‌بندی اعلام شده، عمل نمی‌کند!
بازنشستگان هر پیامکی که به گوشی‌شان می‌آید، فکر می‌کنند خبر واریز حقوق است اما. خبری نیست. البته خبری هست. این طور بگوئیم دقیق‌تر است. خبر این است که وضعیت جماعت بازنشسته تامین اجتماعی برای کسی مهم نیست. اگر بود، رفتارهای تکراری از این دست را شاهد نبودیم.
فراوان شنیده‌ام از بازنشستگان و در گروه‌های فعال‌شان در فضای مجازی خوانده ام: «روحانی کجایی که یادت بخیر!» در دولت دوازدهم، همه چیز روی نظم و قاعده بود.
جدول واریزی روزی پس و پیش نمی‌شد، اما در دولت سیزدهم، اگر پس و پیش نداشته باشیم، عجیب است! صدای خسته بازنشسته جماعت که به گوش آقایان نمی‌رسد انگار، اما هرکس دستی به در اتاق‌شان یا صدایی برای رسیدن به گوششان دارد، حتما بگوید که وقفه در اعطای حقوق هم مصداق حق الناس است. بگوید نه خلق می‌گذرد و نه خدایی که بر حقوق خلق خویش غیور است. بگوید این واپسین ماه‌های ریاست را با مردم مدارا کنند تا موقع بدرقه‌شان از جایگاه ها، نفرین کمتری پشت سرشان باشد. بگوید این روزها اگر چه به سختی، اما می‌گذرد، اما روزی است به نام یوم الحساب که از شما نمی‌گذرند وقتی حق الناس مالی و روانی بیش از ۴ میلیون خانواده بر ذمه شماست.
انگار کلام علوی به سیره مدیریتی‌شان جور در نمی‌آید که می‌فرماید: الکریمُ إذا وَعَدَ وَفی، و إذا تَوَعَّدَ عَفا؛ بزرگوار هر گاه وعده دهد، به کار بندد و هر گاه وعید و بیم دهد درگذرد. " اینان وعده می‌دهند، اما عمل نمی‌کنند! بگذریم. امید واریم در دولت جدید به این نکته ظریف توجه و به وعده‌ها عمل شود. ان شاالله
