علی‌حسین رضایان‌قیه‌باشی در اعتماد نوشت: فراموش نکنیم دعواهای حیدری و نعمتی باعث فقر و عقب‌ماندگی کشور خواهد شد و بر تعداد ناراضی‌ها و تحریم‌کنندگان انتخابات‌های بعدی خواهد افزود و خدای ناکرده زمینه را برای ناآرامی‌های بیشتر و اعتراضات گسترده‌تر فراهم خواهد کرد در آن صورت، مردم دیگر نه ما و نه شما را قبول نخواهند کرد و از همه ما عبور خواهند کرد و دود آن به چشم همه خواهد رفت.
لذا در نقدها، مخالفت‌ها و اعتراضات، عقلانیت را سرلوحه خود قرار دهیم و خیرخواه همه ایرانیان باشیم.
ضرب‌المثلی داریم در ترکی که فارسی اش چنین است: روزی یک نفر از خداوند طلب مال و اموال کرد و خیلی گریه و زاری کرد تا اینکه پیام آمد: خواسته شما با یک شرط مورد اجابت قرار گرفته و آن، این است که هر چه بخواهید به شما داده خواهد شد ولی به همسایه دوبرابر آن داده خواهد شد، آن مرد طلب‌کننده خیلی تنگ‌نظر و حسود بود و دنیای کوچکی داشت و خیلی با خود کلنجار رفت و نتوانست موفقیت و اموال بیشتر همسایه را مجسم و قبول کند در نهایت به خدا گفت: یک چشم من را کور کن تا همسایه ام کامل کور شود!
اگر ایران را دوست داریم باید برای پیشرفت و توسعه آن از امیال و خواسته‌های شخصی و گاهی از حق خود چشم‌پوشی کنیم تا به اهداف بزرگ‌تر و به خیر عمومی دست پیدا کنیم. باید اهداف و اولویت مشترک تعریف کنیم و اجازه دهیم دیگران و خصوصا مخالفان ما هم در این اهداف نقش بازی کرده و احساس کنند در سرنوشت خود و آینده کشور خود تاثیرگذار هستند تا ایران را برای همه ایرانیان بدانند و همه تلاش کنیم و به جای خودخواهی و تمامیت‌خواهی، خیرخواه دیگران و خصوصا مخالفان خود باشیم. می‌دانم چنین خواسته‌ای در شرایط فعلی کار سخت و غیرممکن به نظر می‌رسد ولی با تمرین، ممارست و گذشت و ایثار شدنی است.
