نشست جبهه اصلاحات در خصوص انتخابات ریاست جمهوری و حمایت از مسعود پزشکیان با حضور آذر منصوری، جواد امام و ابراهیم اصغرزاده برگزار شد.
به گزارش جماران ابراهیم اصغرزاده در سخنانی در این نشست اظهار داشت: در روز‌های گذشته با یک پدیده بسیار مهمی در خصوص ضعف ایران مواجه شدیم که این ضعف بی‌میلی شدید مردم به صندوق رأی است. بخشی از این بی‌میلی ناشی از تحریم‌ها است و بخش دیگر به دلایل دیگری است که بنده آن را پروژه «سیاست زدایی» نامگذاری می‌کنم. پروژه سیاست‌زدایی یعنی تلاش حکومت برای اینکه در مهمترین اتفاق سیاسی یعنی انتخابات ریاست جمهوری آنقدر خط قرمز می‌گذارد و آنقدر منطقه ممنوعه اعلام می‌کند که کاندیداهای ریاست جمهوری حق ندارند پا به آن میدان بگذارند و به همین دلیل تمام مناظرات و برنامه‌های تبلیغاتی کاندیداها آنقدر بی‌توجه به مسائل اساسی کشور است و فقط به ظواهر می‌پردازد که مردم به این کاندیدا، نهاد سیاست، سیاسیون و مهم‌تر از همه به صندوق رای بی‌اعتماد می‌شوند.
وی ادامه داد: این سیاست‌زدایی یک پروژه است؛ یک پروژه برای اینکه ذهن جامعه به سمت ریشه‌های مشکلات نروند. یعنی همه کاندیدا می‌توانند درخصوص گرانی، تورم و تحریم صحبت کنند، اما حق ندارند در خصوص زیرساخت این بحران‌ها صحبت کنند. اینکه این تورم و تحریم از کجا نشأت می‌گیرد و چه عواملی عامل این وضعیت کشور شده است. به همین دلیل ما در دور اول شاهد بی‌میلی شدید مردم نسبت به صندوق رأی بودیم؛ تا جایی که حتی مناظرات را تماشا نمی‌کردند و آن دوگانه تحریم-حکومت پیش آمد.
در دوگانه یا همان شکاف دولت، ملت مهم نیست اصولگرا کیست و اصلاح طلب کیست؛ به همین دلیل مهمترین اتفاق در نظام انتخاباتی ایران یعنی تحریم بالای ۶۰درصد انتخابات شکل گرفت و بخشی از آن ۶۰ درصدی که پای صندوق رأی نیامدند آگاهانه پاس صندوق رأی نیامدند و این یک جنبش اجتماعی یک جنبش مقاومت مدنی است و بسیار هم آگاهانه است و در آینده کشور نقش آفرین خواهد بود.
وی در پایان گفت: دوگانه حکومت، ملت که اثر خودش را گذاشته و در حال حاضر نیز یک دوگانه جدید شکل گرفته دوگانه یک نوع رفتار مدنی جهت دفاع از آزادی‌های مدنی در مقابل تحجر و در مقابل گروهی که می‌خواهند کشور را به سمت حالت «کامبوجیزه» ببرند.
دوگانه پزشکیان- جلیلی دوگانه دفاع از مدرنیته و تجدد و یکی زندگی آبرومندانه در مقابل یک نوع نگرش متحجرانه، واپس گرا و بنیاد گرایی می‌بینم و به همین دلیل فکر می‌کنم این دوگانه باید آن بخشی از جامعه را که در مرحله اول رأی ندادند را به پای صندوق رأی دعوت کند و بیاورد و این بار رای دادن یک جریان اعتراضی و مقاومت مدنی تلقی خواهد شد.
از شروع دولت آقای رئیسی تا پایان دولت ایشان ۳۳ ماه طول کشید. در ابتدا این ۳۳ ماه چیزی حدود ۵ هزار طلبه در مدارس ایران مشغول کار بودند و در آخر عمر دولت ۳۳ ماه آقای رئیسی این رقم به ۲۵ هزار طلبه در آموزش و پرورش تبدیل شد، تمام شاخص‌های دولت آقای رئیسی که سعی دارند آن‌ها را مقدس جلوه دهند شاخص‌های منفی است و در تنها موردی که دولت آقای رئیسی موفق عمل کرد در زمینه فروش نفت بود آن هم به قیمت اینکه تولید ایرانی به زمین بخورد اما تولید بنگاه‌های اقتصادی چین و… مثبت باشد. به قدری دولت آقای رئیسی را مقدس می‌کنند که کسی نتواند آن را نقد کند.
کسانی که پشت ماجرای مقدس کردن دولت آقای رئیسی هستند، می‌خواهند بگویند این پروژه یکدست‌سازی موفقی بوده است. اعدام‌ها در دولت آقای رئیسی ۳ برابر دولت قبلی بود. آن ۶۰ درصد مردم با نیامدن در پای صندوق رأی پاسخ به این سؤال که آیا یکدست‌سازی دولت موفق بوده است را دادند.
