کازو مارتسو پنیر لذیذی از ساردنیا (جزیره‌ای در باختر ایتالیا و دریای مدیترانه) است؛ غلظت آن کمی شبیه خاگینه است و به کمک کرم‌های پنیری درست می‌شود که وقتی انسان پنیر را می‌خورد، هنوز زنده هستند و می‌پرند.
به گزارش فرادید، لارو‌ها متعلق به مگس پنیر (Piophila casei) هستند. آن‌ها بسیار فعال هستند و می‌توانند ۱۵ سانتی‌متر در هوا بپرند. آن‌ها در صنایع غذایی مضر تلقی می‌شوند، اما به عنوان یک پوده‌خوار، می‌توانند در تحقیقات پزشکی قانونی بسیار مفید باشند و برای درست کردن پنیر کازو مارتسو نیز بسیار مهم هستند.
این موجودات که به آن‌ها جهنده‌ی پنیر یا جهنده‌ی ژامبون (آن‌ها ژامبون را هم دوست دارند) هم می‌گویند، به دلیل توانایی باورنکردنی‌شان در حرکت هوایی، «جهنده» نام گرفته‌اند. این لارو‌های جهنده زمانی خطرناک می‌شوند که به عمد یا غیرعمد بلعیده شوند، چرا که به گفته‌ی دانشگاه فلوریدا، معمولاً از آن‌ها به عنوان دلیل میاز روده یاد می‌شود. این وضعیت بد در اصل زمانی اتفاق میافتد که کرم‌های پنیر در دستگاه گوارش شما اردو بزنند.
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها توضیح می‌دهد: «میاز روده‌ای زمانی رخ می‌دهد که تخم‌های مگس یا لارو‌هایی که قبلاً در غذا رسوب کرده‌اند خورده می‌شوند و در دستگاه گوارش زنده می‌مانند. برخی از بیماران مبتلا بدون علامت بوده‌اند و برخی دیگر درد شکم، استفراغ و اسهال داشته‌اند.»
به همین دلیل، کازو مارتسوی حاوی لارو معمولاً «خطرناک‌ترین پنیر جهان» گزارش می‌شود، با این حال به ویوی‌یِن نونیس، خبرنگار بی‌بی‌سی گفته شده که هزاران سال است در ساردنیا، مردم از خوردن آن لذت می‌بردند. نونیس که این پنیر را خورده، طعمش را اینگونه توصیف کرده: «بسیار قوی و کمی سوزش‌دار! خیلی خوب بود مثل پنیر پارمزان! من اصلاً متوجه کرم‌های پنیر نشدم.»
تولید پنیر معمولی مستلزم گرم کردن شیر و افزودن کشت‌های باکتریایی و آنزیم‌ها برای تخمیر لبنیات است، اما در مورد کازو مارتسو، تخمیر توسط این حشرات انجام می‌شود. قسمتی از پنیر برداشته می‌شود تا به این حشرات فرصتی برای تخم‌گذاری داده شود. لارو‌ها به محض بیرون آمدن شروع به چرخیدن داخل پنیر می‌کنند و در حین این حرکات، آن را تخمیر می‌کنند.
