رضا کیانیان بازیگر سینما و تلویزیون خطاب به شش نامزد تأیید شده ریاست جمهوری در صفحه اینستاگرام خود نوشت: وعده‌ها گاهی توهین آمیز و از سوی دیگر خنده دار می‌شوند؛ مثل دادن گوشت در منازل.
وی در این باره نوشت: من اهل هنر هستم، و مشهور است که همیشه شاخک‌های حسی هنرمند بیشتر از دیگران، عواطف و احساسات مردم را درک می‌کند. به همین خاطر از غم دیگران بیشتر غمگین می‌شود و از شادی مردم بیشتر خوشحال می‌شود و دوست دارد مردم، زندگی خوبی داشته باشند. کار خداوند است. اما شما سیاستمدارید. نمی‌توانید در کارتان با عواطف سرو کار داشته باشد. اما می‌توانید راست گو باشید. می‌توانید پاک دست باشید. می‌توانید مردم را دوست داشته باشید. می‌توانید به آینده‌ی کشورتان علاقه داشته باشید. شما برای ریاست بر مملکت مبارزه می‌کنید. اما لازم است در نبود احزاب، برنامه بدهید؛ که «چرا»، «چگونه» و «چه» می‌خواهید بکنید.. لازم نیست وعده بدهید.
این وعده‌ها گاهی توهین آمیز و از سوی دیگر خنده دار می‌شوند. مثل دادن گوشت در منازل! سَلَف ایشان، معجزه‌ی هزاره سوم، معقول‌تر حرف می‌زد. می‌خواست سود نفت را سر سفره هامان بیاورد؛ که هیچ وقت نتوانست یا نخواست و یا جا‌های واجب‌تر بردند. خدا عالم است. چگونه می‌توان درب تمام منازل شهر‌ها، شهرستان‌ها و روستا‌های ایران، گوشت تحویل داد؟ این وعده به یک سازمان دهی عظیم! یک بودجه‌ی عظیم! کارگران و کارمندان فراوان و یک ناوگان ترابری عظیم! از تریلی و کامیون و وانت احتیاج دارد؛ که همه آن‌ها می‌بایست یخچال دار باشند. آیا کاندیدای مورد نظر، به این موارد آگاه است؟ و اگر آگاه هستند، بفرمایند «چگونه» می‌توانند چنین ناوگانی را سامان دهند، و مهم‌تر گوشت را چگونه تأمین خواهند کرد؟
اصلا قبل از تمام وعده‌ها اجازه دهید، چند سؤال از شمایان بپرسم:
۱-ما اهالی ایران دلمان به چه مواهبی خوش است؟
۲-آاز چه داشته‌هایی لذت می‌بریم که شاد باشیم وبتوانیم به آینده امیدوار بمانیم؟
۳- امیدمان به چه فردایی باید باشد؟
۴- فردای فرزندانمان چگونه تأمین خواهد شد؟
۵- سفره‌های مردم کِی «پُر» که نه، کِی معمولی خواهند شد؟
۶- اینترنت کِی «پر سرعت» که نه، کی در دسترس خواهد شد؟
۷- دسترسی آزاد به اطلاعات در سطح ملی و اینترنتی کِی فراهم خواهد شد؟
۸- کِی وزیری برای فرهنگ و هنر گماشته خواهد شد که وزیر فرهنگ و هنر باشد و فقط وزیر «ارشاد» نباشد. آشنا با هنر و خلاقیت باشد. هفت هنر را بشناسد. هنرمندان را بشناسد. ارزش هر کدام را بداند. برای رشد فرهنگ و هنر بکوشد. بودجه بگیرد و برای ارتقای سطح هنری مملکت خرج کند.
