دقیقا هفت سال پیش بود که سفر کوتاه امیر قلعه‌نویی به گرجستان با پسندیدن یک بازیکن بلندقامت ۱۹۳ سانتی‌متری به پایان رسید؛ مدافعی که در قلب خط هافبک دینامو تفلیس بازی می‌کرد، سر می‌زد، پاس می‌داد و در حرکات دفاعی نیز مشارکتی جدی داشت. امیر قلعه‌نویی روی صندلی VIP ورزشگاه دینامو مقابل اسم گئورگی گولسیانی تیک زد تا ایت بازیکن را به اصفهان بیاورد، زمانی که او سرمربی ذوب‌آهن بود.
با شروع فصل مربیان فوتبال ایران متوجه حضور بازیکنی در قلب دفاع و البته هافبک دفاعی تیم ذوب‌آهن شدند که مشخصاتش شباهت زیادی به بازیکنان مدنظر این سرمربی باتجربه فوتبال ایران داشت. بازیکنی که بلندی قامت، تکنیک فردی خوب و هوش بازی را با هم داشت و از شم مناسب گلزنی هم بهره می‌برد؛ بنابراین این چنین بود که پس از هر مسابقه رو در رو با ذوبی‌ها، مربیان حریف آمار این بازیکن را از دستیاران قلعه‌نویی می‌گرفتند.
آن فصل با این درخشش نسبی به پایان رسید تا با جدایی قلعه‌نویی از ذوب‌آهن گئورگی در فصل نقل و انتقالات به نساجی برود و این‌بار زیر نظر جواد نکونام در تیمی که تازه به لیگ برتر صعود کرده بود، به فوتبال مشغول شد. او اولین گلش در لیگ برتر فوتبال ایران را در تیم سرخپوش نساجی زد و بعد از یک فصل خوب سر از سپاهان درآورد. جایی که دوباره امیر قلعه‌نویی انتظارش را می‌کشید تا این‌بار این بازیکن گرجستانی برای کسب قهرمانی لیگ بجنگد.
او سه فصل در سپاهان بود و در هر فصل حداقل ۲۰ بازی برای این تیم انجام داد و ۹ گل هم به ثمر رساند؛ بازیکنی که پس از قلعه‌نویی، زیرنظر محرم نویدکیا به کار خود ادامه داد و با جدایی محرم در تابستان دو سال پیش (۱۴۰۱) به پرسپولیس پیوست تا چالش خود را در یک تیم تازه آغاز کند.
او به پرطرفدارترین تیم فوتبال ایران پیوست تا در آنجا بیش از گذشته مورد توجه قرار بگیرد. جایی که برای اولین بار دست او را به جام قهرمانی فوتبال ایران رساند تا «جیو» (نام‌مورد استفاده گولسیانی در تیم پرسپولیس) که در اولین دربی موفق به دو بار گلزنی مقابل استقلال شده بود، سال فوق‌العاده‌ای را در جمع پرسپولیسی‌ها پشت سر بگذارد؛ سالی که در نهایت به اولین دعوت او به تیم ملی فوتبال گرجستان در سن ۳۲ سالگی نیز منجر شد.
برای گولسیانی سال تازه فوتبالی با شرایطی استثنایی به پایان رسید. او حالا در یورو است و کارش را با عکاسان یوفا و فوتوشوت‌های آن‌ها با پیراهن گرجستان به پایان رسانده و برای اولین بار نیز لباس تیم را بر تن کرده تا نامش در سیاهه بازیکنانی قرار بگیرد که افتخار پوشیدن پیراهن تیم ملی‌شان را داشته‌اند. گولسیانی در همان اولین بازی ملی یک پاس گل هم به هم‌تیمی‌هایش داده تا ویلی سانیول، ستاره سابق فرانسوی بایرن مونیخ به عنوان سرمربی گرجستان، به حضور او در ترکیب ثابت جدی‌تر فکر کند.
اگرچه چنین اتفاقی برای گولسیانی رخ بدهد و او در تیمی که مشهورترین بازیکنش کسی جز کواراتسخلیا، وینگر درخشان تیم ناپولی نیست، با میدان برود، معجزه‌ای است که در سن و سالی که بسیاری از فوتبالیست‌ها به بازنشستگی فکر می‌کنند، برایش رخ داده است.
البته شاید همیشه جیو را دست کم می‌گرفتیم. او که در آخرین بازی پرسپولیس، گل قهرمانی را وارد دروازه مس رفسنجان کرد و با وجود مصدومیت در ترکیب تیم حاضر شد، جنگجویی است که هر آنچه در ذهن دارد و به چنگ آورده است. اگرچه کمی دیرتر و در شرایطی که آرزوهایش دیگر نمی‌تواند آنچنان بزرگ باشد که او را در سطح اول فوتبال ایران در رقابت‌های باشگاهی ببینیم. با این حال پرسپولیس از داشتن مدافع مستحکم، سر به راه، کارساز و متعصبی مثل او بسیار خوشحال است؛ بازیکنی که امسال پیام آور قهرمانی در لیگ برتر پس از یک فصل بسیار پرتنش و عجیب و غریب بود.
او حالا در آلمان دل به تمرینات داده و خود را آماده حضور مجدد در ترکیب تیم گرجستان می‌کند، در شرایطی که گرجستان قرار است با ترکیه، جمهوری چک و پرتغال پنجه در پنجه شود. اگر در ترکیب گرجستان در آخرین بازی این تیم در روز چهارشنبه، ششم تیرماه، گولسیانی را دیدید که خودش را آماده مهار رونالدو می‌کند، به هیچ وجه جا نخورید. همانطور که گفتیم او هر چیزی را که می‌خواهد، به دست می‌آورد.
