وقتی به سبک‌های مبارزه بزرگترین ستاره‌های سینمای رزمی نگاه می‌کنیم، یکی از چیزهایی که به چشم می‌خورد، تنوع این سبک‌هاست. با وجود رشته‌های رزمی بسیاری از سراسر جهان، بزرگترین رزمی‌کاران معمولاً سبک‌های متعددی را تمرین می‌کردند، اما اغلب سبک‌های خاص خود را داشتند که با آن ها شناخته می شدند.
به گزارش روزیاتو، این ترکیب از سبک‌ها و رشته ها به حفظ تازگی و هیجان‌انگیز بودن فیلم‌های رزمی در طول دهه‌ها کمک کرده است، زیرا معمولاً با هر نسل جدید ترکیبی منحصر به فرد از سبک‌ها و رشته ها از راه می رسد.
برخی از بزرگترین ستارگان حوزه هنرهای رزمی از دوران کودکی در یک یا چند رشته رزمی خاص آموزش دیده اند. دیگرانی مانند میشل یئو، اصلاً سبک مبارزه ای نداشتند، و پیشینه شان به رقص باز می گشت.
بزرگترین نام‌های کونگ فو، مانند جکی چان و بروس لی، چنان نفوذ گسترده و عمیقی بر ژانر رزمی داشتند که حتی به ترویج سبک‌های رایج هنرهای رزمی آسیایی در غرب کمک کردند و به طور مؤثری در پر کردن شکاف‌های فرهنگی موثر بودند.
سبک‌های مبارزه‌ای که توسط بزرگترین ستاره‌های سینمای هنرهای رزمی انجام می‌شد، گسترده و متنوع بوده و تعهد باورنکردنی این بازیگران به هنرشان را برجسته می‌کرد. در ادامه این مطلب می خواهیم شما را با سبک رزمی تخصصی هر یک از بازیگران برجسته فیلم های رزمی آشنا کنیم.
کانر مک گرگور، قهرمان مشهور پر وزن و سبک وزن UFC مدت ها قبل از اینکه در سال ۲۰۲۴ وارد دنیای سینما شود، در سراسر جهان رزمی کار شناخته شده ای بود.
مک گرگور، رزمی کار ایرلندی، باعث شد که سبک مبارزه هنرهای رزمی ترکیبی در سراسر جهان پرطرفدار شود، که بیشتر از شخصیت خشن و بددهن او نشأت می گرفت، شخصیتی که او را در میان علاقمندان به هنرهای رزمی ترکیبی محبوب کرده بو. مک گرگور برای نقش منفی ناکس در مقابل جیک جیلنهال در فیلم اکشن Road House مورد تحسین قرار گرفت و با این موفقیت، مخاطبان باید برای ادامه نمایش مهارت های MMA این رزمی کار در فیلم های رزمی آتی آماده باشند.
رشته های رزمی زیادی در فرنچایز جان ویک وجود دارد، اما سبکی که توسط بازیگر اصلی این فرنچایز، کیانو ریوز، به نمایش گذاشته می شود، جودو است.
این تنها یکی از سبک‌هایی بود که ریوز برای بازی در این سری فیلم های اکشن طورانی در آن آموزش دید، رشته ای رزمی که اگر می‌خواست در نقش ماشین کشتار افسانه‌ای، بابا یاگا، باورپذیر باشد، باید بر آن تسلط پیدا می کرد. جودو به خاطر تکنیک های پرتابی اش معروف است، تکنیک هایی که جان ویک از آن ها استفاده می کند تا دشمنانش را غافلگیر کرده و همیشه پیروز شود.
استیون سیگال، اسطوره فیلم های اکشن، به محبوبیت سبک مبارزه آیکیدو کمک کرد، سبکی که در آن به درجه کمربند سیاه دان هفتم دست یافت. سیگال قبل از تبدیل شدن به یک ستاره سینما، اولین آمریکایی بود که در آموزشگاه آیکیدو تدریس کرد و سال‌های زیادی را به عنوان مربی هنرهای رزمی در ژاپن گذراند.
سیگال اغلب از مهارت های خود در آیکیدو در فیلم هایش استفاده کرده است، از جمله کنترل نفس، حرکات پرتابی و قفل های مفصلی، و در فیلم هایش مانند بالاتر از قانون و مرد در سایه دیده شده که به کررات از حرکات این رشته استفاده کرده است.
آنجلا مائو به عنوان یکی از بزرگترین رزمی‌کاران زن در تاریخ سینما، مبارزی ماهر بود که از سنین بسیار پایین در هاپکیدو و سایر هنرهای رزمی آموزش دید. هاپکیدو شکلی از دفاع شخصی است که شامل نبرد تن به تن و همچنین استفاده از سلاح های سنتی مانند چاقو، شمشیر و نانچیکو است.
مهارت‌های رزمی باورنکردنی مائو در فیلم‌های کونگ فویی در دهه ۱۹۷۰ دیده می‌شود، مهارتی که منجر به شهرت او و بدست آوردن لقب “بانوی کونگ فو” شد و حتی اغلب به عنوان نسخه زنانه بروس لی شناخته می شود.
چاک نوریس، رزمی‌کار افسانه‌ای، به‌خاطر مهارت‌های کاراته باورنکردنی‌اش، به طور خاص استفاده از چندین سبک از جمله تانگ سو دو که در آن کمربند مشکی داشت، شهرت دارد. نوریس قبل از اینکه در هالیوود نامی برای خود دست و پا کند، در بسیاری از مسابقات هنرهای رزمی قهرمان شد و حتی رشته رزمی خاص خود به نام چان کوک دو را تأسیس کرد.
نوریس به عنوان دوست و رزمی کار معاصر بروس لی، در فیلم راه اژدها در نقش یک شخصیت شرور، اولین تجربه مهم سینمایی اش را داشت و خیلی زود در فیلم های Force of One و Missing in Action در نقش اصلی ایفای نقش کرد که مهارت های کاراته او را بیش از پیش به نمایش گذاشتند.
مارک داکاسکوس، رزمی‌کار آمریکایی در تعدادی از رشته‌های رزمی آموزش دیده است و حتی دارای کمربند مشکی درجه چهار در وون هاپ کوئن دو است.
با این حال، یکی از سبک‌های منحصربه‌فرد که او به تخصص در آن شهرت داشت، کاپوئرا بود، یک سبک رزمی آفریقایی-برزیلی، که در فیلم Only the Strong، فیلمی که تنها محصول هالیوودی است که آن سبک مبارزه را از ابتدا تا انتها به نمایش می گذاشت، از آن استفاده کرد.
کاپوئرا ترکیبی از عناصر رقص، حرکات آکروباتیک، موسیقی و عرفان بود و تصویر داکاسکوس از آن، چیزی فوق‌العاده خاص به حوزه فیلمسازی هنرهای رزمی هالیوودی اضافه کرد.
در حالی که ژان کلود ون دام از کودکی شروع به تمرین در کاراته کرد، این کیک بوکسینگ بود که برای همیشه با شخصیت ورزشی و سینمایی او همراه شد. ون دام به عنوان دارنده کمربند مشکی دان دوم در رشته کاراته، قبل از نشان دادن مهارت‌های خود در نقش اول فیلم Bloodsport، در مسابقات کیک بوکسینگ مبارزه می کرد و در این محفل شهرتی برای خود دست و پا کرد.
این امر ون دام را به یک ستاره بزرگ سینمای هنرهای رزمی تبدیل کرد، جایی که او همچنان از مهارت‌های رزمی باورنکردنی خود در فیلم های رزمی متعددش، از Kickboxer گرفته تا Universal Solider استفاده می‌کرد.
سینتیا روتراک اولین تجربه بازیگری خود را در کنار میشل یوه در فیلم Yes, Madam در سال ۱۹۸۵ کسب کرد و از آن زمان به بعد، به طور مداوم مهارت های خود را در بسیاری از رشته های مختلف هنرهای رزمی مانند تانگ سو دو به نمایش گذاشته است.
روتروک کمربند مشکی در هفت سبک مختلف از جمله تکواندو، کاراته، پنجه عقاب، وو شو، شائولین شمالی و پای لوم تائو کونگ فو دارد. با فهرستی خیره کننده از دستاوردها، مهارت‌های رزمی روتراک بسیاری از مردان رزمی کار معاصر او را به حسادت وا می دارد.
ایکو اویس که بیشتر به خاطر نمایش‌های حیرت انگیز از مهارت‌های رزمی در سری فیلم های The Raid شناخته می‌شود، نوه اچ احمد بوناوار، استاد سبک رزمی سیلات است که سبک رزمی سیلات را تأسیس کرد. اویس با استفاده از این فرم از هنرهای رزمی سنتی اندونزیایی در سراسر فیلم شناسی خود، میراث خانوادگی اش را ادامه داد.
به عنوان یک فرم مبارزه با تمام بدن که شامل ضربات دست و پا، گلاویز شدن و پرتاب است، سیلات اغلب شبیه یک مبارزه خیابانی پرتنش به نظر می رسد، و تماشای اویس که حریفان بی شماری را در The Raid یکی پس از دیگری شکست می دهد، نشان می دهد که سیلات چقدر پیچیده و پرجزییات است.
گوردون لیو به‌عنوان نماد واقعی سینمای کونگ فویی، برای نقش‌هایش در فیلم‌هایی مانند The 36th Chamber of Shaolin و بازی‌های بعدی‌اش در فیلم Kill Bill به کارگردانی کوئنتین تارانتینو شناخته می شود.
در حالی که در بسیاری از سبک های مختلف رزمی مهارت داشت و در ابتدای کار خود به عنوان بدلکار کار می کرد، لیو ابتدا در مدرسه ای که توسط پدر لاو کار-لئونگ، لائو چام تأسیس شده بود، هونگ گا کونگ فو را آموخت. هونگ کا شکلی از شائولین است که قدمت آن به قرن هفدهم بازمی‌گردد، که با توجه به نقش معروف لیو در نقش قهرمان مردمی وونگ فی هونگ در چندین فیلم کاملاً انتخاب مناسبی به نظر می رسد.
تونی جا، ستاره رزمی کار، چندین سال به عنوان بدلکار موی تای کار کرد تا اینکه در فیلم Ong-Bak: Muay Thai Warrior در نقش تینگ اولین نقش اصلی اش را بازی کرد و به سرعت به شهرت رسید. موی تای شکلی از بوکس تایلندی است که از تکنیک‌های ضربات، حرکات کششی و فشار دادن و همچنین ترکیبی از ضربات مشت، آرنج، زانو و ساق پا استفاده می‌کند.
سبک مبارزه تونی جا به برجسته کردن سبک های هنرهای رزمی تایلندی کمک کرد، در حالی که از تکنیک های موی بوران و موی کوچاسان نیز استفاده کرده است، در حالی که سبک اخیر را با استاد خود، پانا ریتیکاری توسعه داده است.
دونی ین، بازیگر و فیلمساز هنگ کنگی چندین سبک هنرهای رزمی چینی از جمله تای چی را آموخته است، اما احتمالاً بیشتر به دلیل کمک به محبوبیت سبک رزمی وینگ چون در سراسر چین شناخته شده باشد. ین این سبک را زمانی برجسته کرد که نقش استاد وینگ چون، ایپ من را در فرنچایز بسیار محبوب Ip Man بازی کرد.
وینگ چون یکی از سبک‌های رزمی سنتی جنوب چین است و با تکنیک های دفاع شخصی از فاصله نزدیک، مشت‌های محکم و سریع و کارایی بالایش در نبردهای تن به تن شناخته می شود. وینگ چون یک سبک فوق العاده موثر است زیرا از نیروی حریف بر علیه خود او استفاده می کند.
جت لی با نقش های فوق العاده بی شماری برای همیشه نام خود را به عنوان یکی از نمادین ترین ستارگان سینمای رزمی در تمام دوران تثبیت کرده است، رزمی کاری که مهارتش در رشته ووشو تحسین زیادی را برای او به ارمغان آورده است.
لی با پنج قهرمانی ووشو در سطح ملی، در ۱۸ سالگی از مبارزات حرفه‌ای کناره‌گیری کرد و سپس تبدیل به یک ستاره بزرگ سینما شد. ووشو شکلی از هنرهای رزمی چینی است که حرکات کونگ فو شائولین، تای چی و وودانگ کوان را در خود دارد، تکینک هایی که لی هنوز در فیلم هایش تا به امروز استفاده می کند.
سبک رزمی جکی چان تماماً مختص خود او است، که طبقه بندی آن را تحت هر اصطلاحی غیر از اصطلاح ساده کونگ فو دشوار می کند. چان به عنوان شاگرد هنرهای رزمی، از کودکی به عنوان یک متخصص در کونگ فو شائولین جنوبی، کونگ فو شائولین شمالی، وینگ چون و هاپکیدو شناخته شده است.
با بک جذابیت بین نسلی و فرهنگی باورنکردنی، تعیین سبک رزمی چان به اندازه تصمیم گیری در مورد سبک سینمایی اش دشوار است، اما جکی پان در بیش از ۶۰ سال گذشته بسیاری را شیفته فیلم های رزمی کرده است، جایی که او مهارت های کونگ فویی خود را در فیلم های اکشن، کمدی، فانتزی به نمایش گذاشته است.
بدون ذکر بروس لی، شاید تاثیرگذارترین رزمی کار تاریخ سینما، بحث در مورد سبک مبارزه بزرگترین ستاره های سینمای هنرهای رزمی غیرممکن است. لی سبک‌های وینگ چون، تای چی، بوکس و مبارزات خیابانی را تمرین می‌کرد، سبک هایی که تکنیک های همه آن ها را در یک رشته ترکیبی مختص به خود به نام جیت کان دو ترکیب کرد.
و اگرچه قبل از مرگ نابهنگام لی در ۳۲ سالگی هرگز رسمیت پیدا نکرد، اما تأثیر این سبک رزمی را می توان در همه چیز، از فیلم های رزمی مدرن گرفته تا بازی های ویدیویی مبارزه ای مانند Mortal Combat مشاهده کرد.
