محمدحسین لطیفی نویسنده، کارگردان و دبیر نخستین جشنواره فیلم «رضوان» در حاشیه نشست خبری این جشنواره با اشاره به اینکه گستره فیلم‌های دینی شامل همه فیلم‌ها با مضمون محبت، انسانیت، گذشت، ایثار و … می‌شود، گفت: «اگر از صفر تا ۲۰ به دینی بودن یک فیلم نمره بدهیم، متوجه مرحله مرحله بودن این نگاه به فیلم می‌شویم مثلاً یک فیلم نمره ۵ و فیلمی دیگر نمره ۱۰ می‌گیرد، اما هیچ یک از این فیلم‌ها از گستره فیلم دینی خارج نمی‌شوند و تقریباً اکثر آثار اینگونه‌اند.»
به گزارش مهر، این کارگردان با اشاره به اینکه شیوه‌های مختلف در پرداخت به حضور خدا در فیلم‌ها وجود دارد، عنوان کرد: مساله اصلی و نکته من این است که آیا خدا در یک فیلم حضور دارد و خدا با آن کاراکتر هست؟ خدا برای هر کسی یک معنا دارد، اما این به معنای حضور خدا از اول تا آخر در یک فیلم نیست چرا که اقتضای درام این است که مثلاً یک آدم به حضیض ذلت و بدبختی برسد، اما کاراکتر فیلم در جایی احساس می‌کند خدا او را فراموش نکرده و این ارتباط به او آرامش می‌دهد. از این رو شیوه‌های مختلف در نوع پرداخت به حضور خدا وجود دارد.
وی درباره ویژگی‌های یک جشنواره دینی مطرح کرد: جشنواره دینی تنها تبلیغ دین نیست، ولی تبلیغ دین هم در آن دیده می‌شود مثلاً در فیلم «سفر سبز» نه آن کشیش مسیحی آمده است تا حاج رضا را مسیحی کند نه حاج رضا آمده است تا کشیش مسیحی را مسلمان کند، مهم این است که در نسبت با سایر ادیان ما یک افق دید با ۲ تعلیم متفاوت داریم و باید توجه داشته باشیم چقدر به هم نزدیک هستیم. نقاط اختلاف ما کم است پس بهتر است روی نقاط اختلاف انگشت نگذاریم به عنوان مثال در «از کرخه تا راین» حاتمی کیا، سعید در یک کلیسا نماز می‌خواند. به نظرم فیلمساز‌ها باید به مواردی از این دست توجه کنند.
کارگردان فیلم «غریب» با اشاره به اینکه حمایت‌های خوبی از جشنواره فیلم «رضوان» شده است، گفت: بالاخره در طول سال جوانانی در کشور هستند که در جا‌های مختلفی فیلم می‌سازند و ممکن است دیده نشوند و نتوانند عرض اندام کنند از این رو جشنواره فیلم رضوی مأمنی است برای اینکه بیایند و عرض اندام کنند. در اینجا دنبال نمره ۱۰۰ دادن به تکنیک فیلم‌ها نیستیم و اول دل فیلمساز را می‌خریم.
لطیفی در پایان درباره فعالیت‌های اخیرش در زمینه کارگردانی فیلم یا سریال گفت: قدیمی‌ها می‌گفتند «صداش در میاد نگران نباشید»، اما فعلاً زمان مناسبی برای صحبت کردن راجع به کارهایم نیست.
