خبر بامداد روز گذشته به اندازه کافی غافلگیری دارد: دیوید تیلور، قهرمان المپیک توکیو، از رسیدن به سهمیه المپیک بازماند! حتی مرور چندباره‌اش هم باعث نمی‌شود از شدت شوکی که وارد شده کاسته شود. تیلور در مرحله انتخابی تیم ملی به آرون بروکس ۲۳ ساله باخت و از پوشیدن دوبنده تیم ملی آمریکا بازماند. «جادوگر» که از سال ۲۰۱۹ به این طرف تنها یک‌بار در سال ۲۰۲۱ به حسن یزدانی باخته، رکورد عجیب و غریبی ثبت کرده است. او مقابل هر کشتی‌گیری در این بازه زمانی قرار گرفته برنده شده و آن‌قدر با اختلاف امتیاز بالا چنین کاری کرده که حتی تصور این شکست اخیر را هم محال می‌کند.
در چهار سال گذشته، تیلور در‌مجموع رقابت‌های کشتی که حضور داشته ۲۲۶ امتیاز گرفته و تنها ۱۹ امتیاز به رقبا داده است. مرور بخشی از این آمار، غریب‌بودن شکست او مقابل بروکس را برجسته می‌کند، ولی این‌ها پایان کار نیست، چون کلا از آخرین باری که یک آمریکایی موفق به شکست‌دادن دیوید تیلور شده بود هم هفت سال می‌گذشت! حتی همین آرون بروکس جسور که توانسته به تازگی دیوید تیلور را ببرد، پیش‌تر به او باخته است.
بامداد گذشته، ولی همه‌چیز متفاوت شد. ماجرای مسابقه انتخابی برای رسیدن به دوبنده تیم ملی کشتی آمریکا هم از این قرار است که مدعیان رودرروی هم قرار می‌گیرند و کسی که بتواند ۲ جدال از ۳ مسابقه را برنده شود، می‌تواند پیراهن تیم ملی را به تن کند. این اصل، ولی شامل حال دیوید تیلور نمی‌شد، او به‌واسطه موفقیت و مدال‌های گذشته‌اش نیاز به بردن دو مسابقه نداشت و تنها اگر یک بار بروکس را از پیش‌رو برمی‌داشت، حضورش در بازی‌های المپیک پاریس نهایی می‌شد. ماجرا، ولی برایش مطابق با پیش‌بینی‌ها نشد؛ آرون بروکس ابتدا در دیدار نخست دیوید تیلور را ۴ بر یک شکست داد تا زنگ خطر را به صدا دربیاورد. در دیدار دوم و درحالی‌که بسیاری منتظر بازگشت هیولاوار تیلور بودند، این‌بار هم اتفاق خاصی از سوی او رقم نخورد تا بروکس با خلق یک شگفتی بزرگ بازی دوم را هم ۳ بر یک ببرد و به پیراهن تیم ملی برسد.
به همین سادگی، دیوید تیلور، قهرمان سرشناس آمریکایی‌ها که بسیاری از علاقه‌مندان به کشتی در این کشور را امیدوار کرده بود مدال طلای دیگری در المپیک به دست بیاورد، حتی سهمیه هم نگرفت.
نبودن دیوید تیلور در المپیک پاریس فقط آمریکایی‌هایی که این رشته را دنبال می‌کنند، شگفت‌زده نکرده بلکه باعث شکل‌گیری یک غافلگیری بزرگ در ایران هم شده است. واقعیت این است که تا پیش از این، در کشتی ایران، حتی یک نفر هم تصور نمی‌کرد دیوید تیلور در المپیک غایب باشد. بسیاری فقط جویای شرایط حسن یزدانی بوده و نگران این بودند که آیا حسن یزدانی با توجه به جراحی انجام‌داده روی کتف مصدومش می‌تواند خودش را به المپیک برساند یا خیر.
حسن دقیقا از روز گذشته بعد از آن عمل حراحی که علیرضا دبیر معتقد است عمل بسیار سختی است، کارش را در فاصله سه ماه مانده به المپیک استارت زده، ولی درست در همان روز، بزرگ‌ترین رقیب همه دوران او، یعنی دیوید تیلور از رسیدن به المپیک بازماند. این غیبت حالا نه‌تنها معادلات وزن ۸۶ کلیوگرم کشتی آزاد المپیک را به هم ریخته بلکه نوعی سردرگمی هم در ایران رقم می‌زند، دلیلش پیش از این، شرایط بدنی حسن یزدانی بود، ولی از الان به بعد، علاوه بر آن فاکتور، نبودن دیوید تیلور هم خودنمایی می‌کند.
معمای اول درباره حسن یزدانی همچنان به قوت خود باقی است. او تازه کارش را استارت زده و با وجود اظهاراتش مبنی بر اینکه انگیزه زیادی برای درخشیدن در المپیک پیش‌رو دارد، مشخص نیست که بدن و عمل جراحی‌اش برای حضور در بازی‌های پیش‌رو جواب دهد. پزشکانش ابراز امیدواری کرده‌اند که او بدون کوچک‌ترین مشکلی مسابقه دهد، ولی چنین خوش‌بینی صد درصدی در فدراسیون کشتی دیده نمی‌شود. ازاین‌رو قرار شده حسن به یک تورنمنت خارجی اعزام شود تا وضعیت بدنی‌اش محک بخورد. اگر او بتواند کار را بدون مشکل پیش ببرد، بعید است، اما و اگری وجود داشته باشد، ولی مسئله وقتی پیچیده‌تر می‌شود که حسن پاسخ انتظارات را ندهد. آن وقت قرار است معادله دیگری به میان بیاید؛ اینکه کامران قاسم‌پور به عنوان مدعی جدید وزن ۸۶ کیلوگرم، حسن یزدانی را به چالش بکشد و یک مسابقه انتخابی برای رسیدن به دوبنده تیم ملی بین آن‌ها شکل بگیرد.
این معادلات همان‌طورکه عنوان شد، مربوط به روزگاری بود که حضور دیوید تیلور در المپیک قطعی بود و کسی تردیدی در این ماجرا نداشت. حالا، ولی باید سناریوی دوم بیش از سناریو اول مورد بررسی قرار بگیرد. درست است که نگاه نخست این است که نبودن دیوید تیلور کار یزدانی را برای رسیدن به مدال طلای این وزن راحت می‌کند، ولی چنین تحلیلی شاید با خوش‌بینی بیش از اندازه آمیخته باشد. حسن و تمامی مسئولان کشتی ایران که اتفاقات وزن ۸۶ کیلوگرم را دنبال می‌کردند، تمامی برنامه‌ها را برحسب مسابقه با دیوید تیلور چیده بودند، ولی حالا که دیوید تیلوری در کار نیست، داستان حسن یزدانی چه می‌شود؟ آیا سه ماه برای بازیابی توان ازدست‌رفته او از لحاظ بدنی و آنالیز آرون بروکس، پدیده جدید این وزن کافی است؟
از طرفی، پیش از این تحلیل‌های زیادی صورت می‌گرفت که با توجه به شکست‌های متعدد یزدانی مقابل دیوید تیلور، سبک کشتی او به این رقیب آمریکایی نمی‌خورد و بهتر است کشتی‌گیر دیگری که احتمالا کامران قاسم‌پور است، به جنگ تیلور برود. حالا که تیلور نیست، آیا چنین تحلیلی همچنان در سطح کشتی خریدار دارد؟
بررسی این اتفاق یک بعد جدید هم دارد که شایسته است ارزیابی شود. این یکی مربوط به شرایط سنی دیوید تیلور است. او ۳۳ساله بود و بسیاری تصور می‌کردند با توجه به اینکه سن و سالش بالا رفته، حسن یزدانی که چندسالی از او جوان‌تر است می‌تواند این‌بار برنده شود. به‌ویژه اینکه تیلور مثل بسیاری دیگر از کشتی‌گیران آمریکایی در این سال‌ها نشان داده بود، از لحاظ بدنی و جسمانی چند سروگردن از کشتی‌گیران ایرانی و البته حسن یزدانی بالاتر است. این تحلیل، ولی حالا نیاز به ارزیابی ثانویه دارد؛ دلیلش هم بسیار روشن است، چون این‌بار برخلاف دفعات قبل که سن حسن یزدانی یک فاکتور برای او در تقابل با آمریکایی‌ها محسوب می‌شد، آرون بروکس از لحاظ سنی از حسن یزدانی جوان‌تر است و یحتمل با پیگیری برنامه‌های بدن‌سازی تیم ملی آمریکا، از او در المپیک آماده‌تر خواهد بود.
اینجا این ابهام بیشتر می‌شود که پس در نبود دیوید تیلور آمریکایی، با حسن یزدانی چه باید کرد؟ آیا صرف نبودن دیوید تیلور در المپیک و کم‌تجربه‌بودن رقیب آمریکایی از همین حالا طلای وزن ۸۶ کیلوگرم را باید برای حسن کنار گذاشت؟ یا اینکه همچنان نیاز به ارزیابی بیشتری است تا با بسته به سلامت کتف حسن و تازه نفس‌بودن رقیب، کشتی‌گیر مطمئن‌تری به‌جای یزدانی راهی پاریس شود؟ د‌رواقع اگر با دیوید تیلور، دغدغه‌ها شکست‌دادن او و پایان‌دادن به سلطه‌اش بود، حالا ابهامات بیشتر شده؛ چه کسی باید با این بروکس پدیده روبه‌رو شود؟ حسن و کوله‌باری از تجربه‌اش یا کشتی‌گیر سرحال‌تری به لحاظ بدنی و سن و سال؟
حالا ما حسن یزدانی رو اگر هم بمیره می فرستیم المپیک!