اما حالا تیمی از دیرینهشناسان بریتانیایی، در حین حفاری در ساحلی در سامرست، بقایای یک خزنده دریایی را پیدا کردند که میتواند به نهنگها رقابت کند. دین لومکس، دیرینهشناس در دانشگاه منچستر که این مطالعه را رهبری میکرد، گفت: «میتوانیم تقریباً مطمئن باشیم که ایکتیوسورهای غولپیکر به اندازه نهنگ آبی در اقیانوسها در اطراف انگلستان در دوره تریاس شنا میکردند.»
به گزارش همشهریآنلاین به نقل از آرس تکنیکا، ایکتیوسورها در بیشتر دوران مزوزوئیک در دریاها یافت شدند و در اوایل ۲۵۰ میلیون سال پیش ظاهر شدند. آنها چهار دست و پا داشتند که شبیه پارو بود، بالههای دم عمودی که در بیشتر گونهها به سمت پایین امتداد مییافتند و به طور کلی شبیه دلفینهای خزنده بزرگ با آروارههای باریک کشیده با دندان بودند. برخی از آنها واقعا بزرگ بودند.
بزرگترین اسکلت ایکتیوسور تاکنون در بریتیش کلمبیای کانادا با اندازه ۲۱ متر پیدا شده است و متعلق به یک ایکتیوسور بسیار عظیم به نام Shonisaurus sikanniensis است. اما به نظر میرسد که آنها میتوانند حتی بزرگتر از این هم شوند.
چیزی که تیم لومکس در سامرست یافتند، یک استخوان ضخیم، بلند و خمیده بود که همه خزندگان در بالای فک پایین، پشت دندانها دارند. اندازه این استخوان ۲.۳ متر بود و در مقایسه با استخوانی که در اسکلت Shonisaurus sikanniensis یافت شد، ۲۵ درصد بزرگتر بود.
تیم تحقیقاتی لومکس با استفاده از پوستهگیری ساده و با در نظر گرفتن تناسبات یکسان، اندازه این ایکتیوسور تازه یافت شده را بین ۲۲ تا ۲۶ متر تخمین زد که میتواند آن را به بزرگترین خزنده دریایی تبدیل کند. اما یک چیز دیگر هم وجود داشت.
با بررسی سورانگولار، آنها علائمی از سیستم بنیادی خارجی (EFS) که نواری از بافت موجود در خارجیترین قشر استخوان است، پیدا نکردند. تشکیل آن نشان دهنده کند شدن رشد استخوان است که نشان دهنده بلوغ اسکلتی است. به عبارت دیگر، ایکتیوسور غول پیکر به احتمال زیاد جوان بوده و هنوز در حال رشد بوده است.