۴ نکته درباره حمله ایران به اسرائیل؛ خط قرمز در برابر خط قرمز

از صبح یکشنبه و پایان حمله موشکی پهپادی ایران به اسرائیل، نه تنها رابطه تهران – تل آویو، بلکه کل منطقه وارد عصر جدیدی شد.

به گزارش عصرایران:

۱- به دنیای جدید خوش آمدید. دنیایی که از دیشب با حمله پهپادی – موشکی ایران به اسرائیل آغاز شد. برای اولین بار بعد از تاسیس نظام جمهوری اسلامی در ۴۵ سال قبل، ایران به صورت مستقیم به اسرائیل حمله نظامی داشت تا تهدیدی که برای بیش از ۴ دهه مطرح می‌شد رنگ واقعیت ببیند و از گفتار به عمل تبدیل شود. حالا دیگر "حمله نظامی ایران به اسرائیل" فقط یک تهدید نیست بلکه سابقه‌ای از اجرا هم دارد.

ضمن اینکه در گذشته از سوی برخی‌ها در دیگر کشور‌ها گفته می‌شد ایران با وجود همه تهدید‌هایی که علیه اسرائیل دارد، اما هیچ گاه حتی یک گلوله به سمت اسرائیل شلیک نکرده، ولی این داستان هم به پایان رسید. ایران بزرگترین حمله پهپادی - موشکی علیه اسرائیل را اجرا کرد.

حمله مستقیم ایران به اسرائیل، علاوه بر اینکه پیام مستقیمی به تل آویو و غربی‌ها بود بلکه پیام صریح و شفافی از سوی ایران برای کشور‌های منطقه نیز ارسال کرد. پیغامی که تاثیرات آن را در متن روابط آینده ایران با کشور‌های همسایه و منطقه خواهیم دید.

تقریبا همه کشور‌های منطقه با صدور بیانیه‌ای از حوادث اخیر ابراز نگرانی کردند و خواستار کاهش تنش شدند. دولت سوریه اعلام کرد این حمله را دفاع مشروع ایران می‌داند.

موشک‌های ایران در آسمان شهر قدس / اورشلیم

از صبح یکشنبه و پایان حمله موشکی پهپادی ایران به اسرائیل، نه تنها رابطه تهران – تل آویو، بلکه کل منطقه وارد عصر جدیدی شد. عصری که پدیده‌های جدیدی با خود به همراه خواهد داشت و تغییراتی را به همه بخش‌های منطقه تحمیل خواهد کرد. تغییراتی که کل منطقه را دگرگون و ایران، اسرائیل و خاورمیانه‌ای جدید را شکل خواهد داد.

۲- خط قرمز بزرگ و پررنگ دیگری میان ایران و اسرائیل از بین رفت و آن حمله مستقیم از خاک یکی علیه دیگری بود. تاکنون نه ایران و نه اسرائیل، هیچکدام، به خاک یکدیگر حمله مستقیم علنی نداشتند، اما حالا ایران مستقیم از خاک خود به سمت خاک اسرائیل موشک و پهپاد شلیک کرد. آن‌ها به اسرائیل رسیدند و اصابت کردند. تا پیش از این، ایران تلاش می‌کرد به صورت غیرمستقیم و از طریق گروه‌های نزدیک به خود در عراق، سوریه و یمن و لبنان، حملاتی را علیه اسرائیل داشته باشد.

روز ۱۳ فروردین جاری با حمله هوایی اسرائیل به سفارت ایران در دمشق سوریه، یک خط قرمز قوی میان دو طرف نقض شد تا در فاصله‌ای کمتر از دو هفته، خط قرمزی دیگری میان ایران – اسرائیل کنار گذاشته شد. این روند احتمالا امروز متوقف می‌شود تا سطح تنش بیش از این، بالاتر نرود. تنشی که اساسا بالاست و دمای منطقه را به جوش رسانده است.

در واقع، در برابر نقض خط قرمزی حمله به سفارت ایران از سوی اسرائیل، ایران هم با حمله مستقیم از خاک خود به اسرائیل، به خط قرمز تاریخی و بزرگتری پایان داد. حمله در برابر حمله و خط قرمز در برابر خط قرمز.

ایران و اسرائیل، دشمن شماره یک یکدیگر هستند و این دشمنی نمی‌تواند تنها در مرحله تهدید و رویارویی کلامی و غیرمستقیم بماند بلکه به مرحله حمله نظامی نیز کشیده شد. البته ایران با وجود حمله نظامی تلاش می‌کند پایبندی به چارچوب‌های واکنش محدود را حفظ کند. امریکا هم در طرف مقابل بر اقناع اسرائیل به خودداری از حمله متقابل، متمرکز شده است تا رشته درگیری قطع شود و سطح نزاع پایین بیاید. با این همه قدرت‌های جهانی در کنار ایران و اسرائیل تلاش می‌کنند نزاع به مرحله جنگ همه جانبه نرسد و در مرحله درگیری یا حملات محدود باقی بماند. احتمال جهش قیمت نفت و بنزین و به خطر افتادن گذرگاه‌های مهم دریایی، نگرانی‌های جهانی هستند.

۳- شورای امنیت سازمان ملل متحد امروز یکشنبه جلسه‌ای درباره حمله ایران به اسرائیل خواهد داشت. اسرائیل تلاش می‌کند در گام اول، بیانیه‌ای در محکومیت حمله صادر شود. این بیانیه تنها با عدم مخالفت همه ۱۵ عضو شورای امنیت امکان پذیر است. گرچه دبیر کل سازمان ملل متحد حمله را محکوم کرد، اما اسرائیل و کشور‌های غربی، کار آسانی برای صدور این بیانیه در پیش ندارند و موانع کمی در مقابل آن نیست.

اسرائیل تلاش می‌کند مظلوم نمایی جهانی را در برابر اقدام نظامی دیشب ایران در پیش بگیرد و با این پوزیشن، کشور‌های غربی و برخی کشور‌های منطقه‌ای را در کنار قرار دهد. این احتمال جدی است اسرائیل با قبول خواست امریکا برای خودداری از واکنش نظامی به ایران، امتیازات سیاسی بیشتری را از امریکا و اروپا علیه ایران کسب کند.

۴- نباید از یاد برد ریشه تنش فعلی در خاورمیانه، اشغالگری اسرائیل در خاک فلسطین است. ۵ میلیون انسان فلسطینی در خاک فلسطین تحت اشغال نظامی اسرائیلی‌ها به سر می‌برند. این اشغال چه زمانی قرار است پایان یابد؟ ۵ میلیون آواره فلسطینی هم در دیگر کشور‌ها آواره هستند و نمی‌توانند به خاک خود بازگردند. خاک فلسطین از ۸۰ سال قبل تاکنون در اشغال اسرائیل است. این یک واقعیت تمام عیار است.

هیچ سرزمینی در جهان، اینگونه در اشغال یک عضو سازمان ملل نیست. اگر اشغال فلسطین از سوی اسرائیل پایان یابد می‌توان امید داشت منطقه روی آرامش را ببیند، اما رفتار‌های دولت بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل خلاف آن را نشان می‌دهد. نتانیاهو تاکنون نشان داده برای ادامه اشغال خاک فلسطین و انحراف افکار عمومی از رفتار‌های اشغالگرایانه، غیراخلاقی و کشتار و سرکوب مردم فلسطین نیازمند و علاقمند ادامه تنش‌های خارجی است تا هم غربی‌ها را در کنار خود ببیند هم موضوع فلسطین و لزوم پایان اشغال سرزمین آن را از دستور کار و اولویت خارج کند هم محملی برای رفتار‌های قانون گریزانه خود بیابد.