میکروپلاستیک‌ها در همه جا وجود دارند، حتی در رسوبات چربی به نام «پلاک» که می‌توانند در رگ‌ها ایجاد و باعث بیماری قلبی و سکته شوند.
به گزارش ایسنا، دکتر «اریک توپول»، متخصص قلب در کالیفرنیا می‌گوید اکنون محققان ایتالیایی دریافته‌اند وقتی در پلاک‌های مسدودکننده عروق خونیِ گردن، میکروپلاستیک نیز وجود داشته باشد، خطر حمله قلبی، سکته مغزی یا حتی مرگ در افراد چهار و نیم برابر بیشتر از مواقعی است که این پلاک‌ها حاوی میکروپلاستیک نیستند.
اریک گفت: این یافته حیرت‌انگیز است. من بیش از سه دهه است که متخصص قلب هستم و هرگز تصور نمی‌کردم میکروپلاستیک در شریان‌هایمان داشته باشیم و حتی وجود آن باعث تسریع تصلب شرایین شود.
انسداد رگ‌ها به ویژه شریان‌های کاروتید در گردن، یک علامت خطر شناخته شده برای سکته مغزی و بیماری قلبی است. هنگامی که شریان‌های گردن با پلاک مسدود یا باریک می‌شوند، خون کمتری به مغز جریان می‌یابد که گاهی منجر به سکته مغزی یا حتی مرگ می‌شود.
یکی از درمان‌ها، برداشتن پلاک‌ها با جراحی است.
بسیاری از مطالعات نشان داده‌اند که ذرات بسیار ریز پلاستیک که برخی از آن‌ها با چشم غیرمسلح قابل دیدن نیستند می‌توانند از طریق غذا، استنشاق یا پوست وارد بدن انسان شوند و تاکنون در جفت، ریه‌ها، کبد، شیر مادر، ادرار و خون یافت شده‌اند.
متخصصان ایتالیایی برای کشف میکروپلاستیک در رسوبات چربی، این ذرات پلاستیکی را در پلاک‌هایی که بین سال‌های ۲۰۱۹ تا ۲۰۲۰ از عروق گردن ۲۵۷ بیمار برداشته شده بود، آزمایش کردند.
از این تعداد در ۱۵۰ مورد یا ۵۸ درصد، مقادیر قابل اندازه گیری پلی اتیلن و گاهی اوقات پلی وینیل کلراید مشاهده شد.
محققان با استفاده از آزمایش‌های شیمیایی و میکروسکوپ‌های الکترونی، ذرات خارجی قابل مشاهده و دارای لبه‌های ناهموار را در رسوبات چربی پیدا کردند.
مطالعات قبلی نشان داده اند که ذرات میکروپلاستیک و نانوپلاستیک می‌توانند باعث التهاب و سایر اثرات منفی در بدن شوند. محققان ایتالیایی نیز نشانگر‌های التهابی را آزمایش کردند و تعداد بیشتری از آن‌ها را در خون بیمارانی که سطوح میکروپلاستیک بالاتری داشتند، یافتند.
پس از مطالعه روی بیماران به مدت ۳۴ ماه، میزان حمله قلبی، سکته مغزی و مرگ در افراد دارای نشانگر‌های میکروپلاستیک و التهابی، چهار و نیم برابر بیشتر از افراد فاقد نشانگر بود.
به گزارش یو اس‌ای تودی، پزشکان می‌گویند یافتن میکروپلاستیک‌ها در رگ‌های انسان به اندازه کافی نگران‌کننده بوده است، اما اکنون پیگیری بیماران به مدت سه سال و یافتن افزایش خطر بیماری و میزان مرگ و میر تا چهار و نیم برابر، بیش از قبل این نگرانی را تشدید کرده است.
