۴ فناوری پیشرفته برای معکوس کردن گرمایش جهانی؛ از مدفوع نهنگ تا ابر درخشان

در سرتاسر جهان، پروژه‌های جاه‌طلبانه از باروری ابر‌ها با مواد شیمیایی گرفته تا ریختن فضولات نهنگ مصنوعی به دریا را آزمایش می‌کنند. هدف، حذف CO۲ از اتمسفر از طریق فرآیند‌های «مهندسی زمین» و «جداسازی کربن» و کمک به کاهش تغییرات آب و هوایی است.

به گزارش روزیاتو، مهندسی زمین به دخالت‌های عامدانه و با مقیاس بزرگ گفته می‌شود که معمولاً با هدف‌هایی جاه‌طلبانه مانند مقابله با تغییر اقلیمی انجام می‌شوند. در حالی که «جداسازی کربن»، دی اکسید کربن را به صورت مستقیم از هوا یا باران جذب می‌کند.

در سرتاسر جهان، پروژه‌های جاه‌طلبانه از باروری ابر‌ها با مواد شیمیایی گرفته تا ریختن فضولات نهنگ مصنوعی به دریا را آزمایش می‌کنند.

هدف، حذف CO2 از اتمسفر از طریق فرآیند‌های «مهندسی زمین» و «جداسازی کربن» و کمک به کاهش تغییرات آب و هوایی است.

مهندسی زمین به دخالت‌های عامدانه و با مقیاس بزرگ گفته می‌شود که معمولاً با هدف‌هایی جاه‌طلبانه مانند مقابله با تغییر اقلیمی انجام می‌شوند. در حالی که «جداسازی کربن»، دی‌ اکسید کربن را به صورت مستقیم از هوا یا باران جذب می‌کند.

به گفته کارشناسان، تحقیقات جامعی در مورد این فناوری‌ها در حال انجام بوده و آزمایش‌های مختلفی در سال جاری اجرا شده‌اند.

«مسدود کردن خورشید» با ذرات گوگرد

کاخ سفید در گزارشی در سال ۲۰۲۳، محتاطانه از تحقیقات بیشتر درباره ایده‌ای که انگار از داستان‌های علمی تخیلی آمده به نام «مسدود کردن خورشید» برای خنک کردن جو زمین حمایت کرد.

طبق گزارش اجباری بر اساس قوانین فدرال، «یک کیس مجاب‌کننده برای تحقیق جهت درک بهتر مزایا و خطرات بالقوه وجود دارد».

این ایده توسط میلیاردر فناوری، بیل گیتس پشتیبانی می‌شود که تأمین مالی یک پژوهش عظیم در هاروارد درباره امکان‌سنجی پرواز جت‌ها به جو در هزاران ماموریت برای آزادسازی غبار کربنات و خنک کردن جو زمین را برعهده داشته است.

انجام این پروژه پس از اعتراض گروه‌های بومی متوقف شد.

یک استارت‌آپ اسرائیلی به نام Stardust Solutions، در حال آزمایش سیستمی برای پخش ذرات انعکاسی در ارتفاع ۱۸ هزار متری است تا پرتوی نور خورشید را منحرف کرده و به زمین نرسد.

ابر‌های درخشان بر فراز دریا

روش دیگری که به اعتقاد طرفداران ژئومهندسی خورشیدی می‌تواند کارساز باشد، «ابر‌های درخشان دریایی» بوده که در آن قطرات ‌ریزی به ابر‌هایی بر فراز اقیانوس‌ها تزریق می‌شوند تا آن‌ها را درخشان‌تر کنند.

در پروژه‌ای ۶۴.۵ میلیون دلاری در دانشگاه ساوترن کراس، مخلوطی شامل نمک دریا در ابر‌های کم ارتفاع در تلاش برای خنک کردن آب‌های اطراف دیواره بزرگ مرجانی اسپری شده است.

در این روش، هدف آن است که تزریق موادی (از جمله نمک دریا) به ابر‌هایی مانند استراتوکومولوس، باعث انعکاس نور خورشید و کاهش سرعت گرمایش زمین شود.

برخی از دانشمندان پیشنهاد می‌کنند که مهندسی زمین خورشیدی می‌تواند پس از پایان، «شوک نهایی» را به دنبال داشته و دما به سرعت جهش کند.

برخی دیگر هشدار داده‌اند که ممکن است با انجام این کار درگیری‌هایی ایجاد شود. برای مثال یک کشور از مهندسی زمین برای خنک کردن یک منطقه خاص استفاده کرده و در کشوری دیگر مشکلاتی را به وجود آورد.

دکتر جینز هولتوث، مدرس ارشد زمین‌شناسی دانشکده علوم بهداشت و زندگی در دانشگاه Teesside در مصاحبه‌ای گفته است: مهندسی خورشیدی به دنبال ارائه یک راهکار سریع برای خنک کردن موقت جو زمین تا زمانی است که غلظت دی اکسید کربن و متان، گاز‌های گلخانه‌ای اصلی در جو کاهش پیدا کند.

ما می‌دانیم که خطر آسیب‌های زیست محیطی شدید ناشی از اقدامات ژئومهندسی خورشیدی، مانند تزریق مقادیر زیادی از ترکیبات سولفوریک به جو بسیار زیاد است.

در حالی که ممکن است مقداری اثرات خنک‌کننده حاصل شوند، تغییرات مصنوعی دما نیز می‌تواند منجر به بازتوزیع بارش شود که به تنهایی الگو‌های ایجادشده توسط تغییرات آب و هوایی را معکوس نمی‌کند.

تغییرات در توزیع بارندگی همچنین بر اکوسیستم‌های زمینی و تولیدات کشاورزی تأثیر می‌گذارد که در حال حاضر غیر قابل پیش‌بینی است.

نجات زمین با مدفوع نهنگ

اخیراً آزمایشی با استفاده از مدفوع نهنگ مصنوعی با هدف جذب دی اکسید کربن از جو به لطف فیتوپلانکتون‌ها انجام شده است.

فیتوپلانکتون‌ها دی اکسید کربن را جذب می‌کنند و محققان امیدوارند که میزان CO2 جذب‌شده توسط اقیانوس‌ها را از ۳۰ به ۵۰ درصد افزایش دهند.

دی اکسید کربن، یکی از ۴ گاز گلخانه‌ای اصلی بوده که در تغییرات آب و هوایی نقش دارد. فیتوپلانکتون‌ها پس از تغذیه از دی اکسید کربن، اکسیژن آزاد می‌کنند.

پروفسور سر دیوید کینگ از دانشگاه کمبریج امیدوار است که این فناوری بتواند نیمی از گاز‌های گلخانه‌ای جهان را جذب کند.

جذب CO2 با استفاده از سنگ‌های خُرد شده

از ویژگی جذب کربن توسط سنگ‌ها می‌توان برای حذف CO2 از جو در مقادیر زیاد استفاده کرد.

حذف دی اکسید کربن فرآیندی است برای حذف کربن از جو و مهمتر از آن، ذخیره CO2 برای صد‌ها یا هزاران سال.

در یک تکنیک‌ از فرسایش سنگ‌ها استفاده شده که سالانه ۱.۱ گیگا تن دی اکسید کربن را از اتمسفر حذف می‌کند، معادل با انتشار گاز‌های گلخانه‌ای ۲۳۹ میلیون خودرو.