متکی: «شورای وحدت» لیست ۳۰نفره برای تهران دارد

سخنگوی شورای وحدت با بیان اینکه "با شورای ائتلاف و جبهه پایداری طی یک ماه گذشته گفتگوهای اولیه را آغاز کردیم"، گفت: ما از جلسات و گفتگوها استقبال می‌کنیم اما معتقدیم که ذیل این تعاملات، منطق باید حاکم باشد.

به گزارش تسنیم، برای بررسی برنامه‌های «شورای وحدت» در انتخابات پیش‌ِرو و رقابت در انتخابات منوچهر متکی سخنگوی شورای وحدت به گفتگو پرداخت که متن آن را در ادامه می‌خوانید:

شورای وحدت از انتخابات ۱۴۰۰ شکل گرفت و در انتخابات شورای شهر لیست مستقل داد. شرایط موجود در جریان‌های اصولگرا و تکثر به‌وجودآمده در این جریان به‌نحوی شده که احساس می‌شود، چون جریان رقیب در صحنه حضور ندارد و نمی‌خواهد وارد رقابت شود، اصولگرا‌ها دچار رقابت درون‌گروهی شدند. آیا این تحلیل درست است و این رقابت از نظر شما ریشه در نبود رقیب دارد؟

متکی: از نظر ما مشارکت محور نخست انتخابات پیش‌رو است، به دلیل اینکه کسانی به انتخابات طمع کردند. ما در دو انتخابات قبلی مشارکت زیر ۵۰ درصد را داشتیم که برخی‌ها را به طمع انداخته که حالا که ۴۰ سال زورشان در عرصه میدانی به جمهوری اسلامی نرسیده و تجربه‌شان نشان می‌دهد که قادر به هم‌آوردی با جمهوری اسلامی به واسطه فتنه‌های داخلی و توطئه‌های خارجی نیستند، حالا تلاش کنند تا جمهوری اسلامی را با رودررو قرار دادن مردم با نظام شکست دهند.

واقعیت این است که در نظام جمهوری اسلامی نقش مردم، بسیار مهم و تاثیرگذار است به طوری که امام خمینی و مقام معظم رهبری به این نقش همواره باور داشته‌اند، بنابراین برای ما به عنوان شورای وحدت نظریه مشارکت بالا و بانشاط یک راهبرد است. اگر رقابت گروه‌های ارزشی و ولایت‌مدار کمک به این هدف می‌کند، ما نظرمان این است که این رقابت باید صورت بگیرد و دیگر اهمیت ندارد که نامزد‌های چه لیستی وارد مجلس می‌شوند.

اما اگر حرکت جداگانه نیرو‌های ارزشی به دلیل آرایش صحنه انتخابات موجب تشتت در بین نیرو‌های ارزشی شود، در آن صورت ما معتقدیم که هم‌افزایی و تجمیع و حرکت به سوی فهرست واحد، حرکت درستی است که باید مورد توجه قرار گیرد. ما از مدتی قبل این رصد را شروع کردیم و شاید این رصد تا نیمه‌های بهمن هم طول بکشد که آخرین ارزیابی را از صحنه انتخابات انجام دهیم و بعد از آن پاسخ به سوال شما را بدهیم.

تا نیمه بهمن قرار است که در رابطه با لیست تهران تعیین تکلیف کنید یا اینکه سایر حوزه‌های انتخابیه هم در همان زمان مشخص می‌شود؟

متکی: حوزه‌های انتخابیه سراسر کشور از نظر ما خودشان تصمیم می‌گیرند. شورای وحدت شاخه استان‌های ما که پارلمانی با شورای مرکزی ۲۱ نفره تشکیل داده‌اند، این اختیار را دارند که بررسی کنند و اگر در مورد نامزد‌ها به اجماع نظر رسیدند همان افراد به عنوان نامزد نهایی شورای وحدت در آن استان‌ها معرفی شوند. البته اگر به هر دلیلی نتوانستند در رابطه با انتخاب نامزد‌ها به اتفاق نظر برسند، شورای وحدت مرکزی به این مسئله ورود خواهد کرد. اما در خصوص شهر تهران ما بنای الان‌مان این است که فهرست مستقل خودمان را داشته باشیم.

این به آن معنی است که در حال حاضر فضای انتخاباتی را به گونه‌ای می‌بینید که جریان رقیب بروز و ظهور خاصی در عرصه انتخابات نداشته باشد؟

متکی: ما در هر حال نیازمند این هستیم که فهرست نهایی خودمان را داشته باشیم که این برنامه هم‌اکنون در دستور کار است و در نهایت فهرست ۳۰ نفره خود را تکمیل خواهیم کرد، اما اگر شرایط جدیدی پیش آمد یا در تحلیل و رصدی که می‌کنیم اوضاع و احوال به گونه‌ای شد که ما در این موضوع تجدید نظر کنیم آن زمان مشکلی نداریم. ضمن اینکه فهرست نهایی خود را داریم و می‌توانیم با سایر طیف‌های جریان ارزشی درباره لیست واحد مذاکره کنیم.

اما در مورد انتخابات ۱۴۰۰ که فرمودید و بحث شورای شهر، خب شورای وحدت در شهریور ۱۳۹۹ تشکیل شد و همزمان با تشکیل، مواجه با انتخابات ۱۴۰۰ شد. ما در بحث انتخابات ریاست‌جمهوری خیلی زود به نامزد مورد نظر رسیدیم. ما از دو ماه قبل از ثبت‌نام گفتیم که نامزد نهایی ما آقای رئیسی است.

من دو ماه پیش با آقای رئیسی یک جلسه‌ای داشتم و به ایشان گفتم که ما در دوران انتخابات نگفتیم که بین فلانی و آقای رئیسی ترجیح‌مان آقای رئیسی است.

در حالی که تصور این بود که اساساً شورای وحدت شکل گرفته برای حمایت از یک کاندیدای دیگر.

متکی: بله، البته تصور این نبود، بلکه القا می‌شد. ما کلیپ‌هایی از آن زمان داریم از بزرگان جریان همسو که می‌گفتند شورای وحدت دروغ می‌گوید و این‌ها نامزدشان فلانی است. اما آنجایی که من در مصاحبه گفتم نامزد قطعی شورای وحدت آقای رئیسی است و آقای لاریجانی قطعا نامزد شورای وحدت نیست، دوستان ما دیگر تبلیغات سوء علیه شورای وحدت را تعطیل کردند. ضمن اینکه دوستان ما بر خلاف شورای وحدت، تا شب ثبت‌نام‌های انتخابات ریاست‌جمهوری دو نامزد مدنظر داشتند، به طوری که جبهه پایداری و شورای ائتلاف درست شبی که فردای آن می‌خواست ثبت‌نام‌ها انجام شود، بیانیه دادند که نامزد نهایی آن‌ها آقای رئیسی است.

دو روز بعد از ثبت‌نام‌ها آقای حدادعادل به من تلفن زد و گفت که آقای متکی، بدون دخالت دست نامزد ریاست‌جمهوری ما و شما یکی شد. من هم به ایشان گفتم، بله بدون چشم مسلح هم قابل رویت است! (باخنده) بعد ایشان گفت که، ولی ما برای شورای شهر تهران نگرانیم. من هم به ایشان گفتم ما هم نگرانیم و در نهایت بنا بر این شد که برای انتخابات شورای شهر مذاکره کنیم.

آقای حدادعادل گفت که آقای سروری و چمران را تعیین می‌کند تا با شورای وحدت مذاکره کند. شورای وحدت نیز آقای موسی‌پور و بنده را به عنوان نماینده خود در مذاکره معرفی کرد. حدود دو هفته مانده به انتخابات شورای شهر و ریاست‌جمهوری آقایان آمدند جامعه روحانیت مبارز و جلسه را برگزار کردیم. در جلسه گفتیم که ما فرآیند انتخاب ۲۱ نفرمان را انجام دادیم و نفرات ما مشخص است و شما هم احتمالا تا الان به لیست ۲۱ خود رسیده‌اید؛ بنابراین موضوع جلسه تفاهم در مورد داشتن یک لیست مشترک باشد.

اما دوستان به ما گفتند که پروسه انتخاب ۲۱ نفره لیست شورای شهر آن‌ها هنوز به پایان نرسیده و ادامه دارد. در این جلسه آقای چمران منطق ما را پذیرفت، ولی آقای سروری گفت که ما برای انتخاب ۲۱ نفر نهایی، فرآیندی را داریم و آن این است که اسامی را در یک سامانه قرار می‌دهیم و اعضای شورای ائتلاف در سطح تهران به افراد معرفی شده در سامانه رای می‌دهند. بر همین مبنا پیشنهاد داد که ما هم اسامی نامزد‌های خودمان را به شورای ائتلاف بدهیم تا اسامی نامزد‌های ما نیز در سامانه آن‌ها قرار گیرد.

خب، ما هم بالاخره ۳۰، ۴۰ سال سابقه مذاکره را در دستگاه دیپلماسی داشتیم و به آن‌ها گفتیم که این سازوکار ما را به نتیجه نمی‌رساند و به آن‌ها تاکید کردیم که ما کاری به افرادی که قرار است از سوی شورای ائتلاف در لیست واحد قرار گیرند نداریم، اما کسانی که باید از طرف ما در لیست مشترک قرار گیرند باید توسط خودمان معرفی شوند. بعد از آن آقایان جلسه را ترک کردند.

چند روز بعد ما اعلام کردیم که می‌خواهیم لیست بدهیم، ولی این تمایل را داریم که افرادی از لیست آن‌ها را در فهرست خودمان قرار دهیم و در عین حال از آن‌ها نخواستیم که این دوستان نیز متقابلاً چنین کاری را در قبال ما انجام دهند. اما دوستان شورای ائتلاف در نهایت تصویب کردند که مشارکت صفر و صد باشد؛ یعنی به افرادشان گفتند هرکس بخواهد در لیست شورای وحدت باشد از لیست شورای ائتلاف خط می‌خورد. از نظر ما این اقدام شورای ائتلاف کار قشنگی نبود.

اما درباره انتخابات پیش رو هم به ما خبر دادند که دوستان ما در شورای ائتلاف گویا در همین دوره هم در جلسات خود موضوع مشارکت صفر و صد را مطرح کرده‌اند که البته گویا آقای حداد از این مسئله برآشفته و گفته است که چنین چیزی نباید برای نهایی کردن فهرست تهران مطرح باشد.

البته در انتخابات شورای شهر به واسطه اینکه شورای وحدت تازه تاسیس شده بود، طبیعی بود که ما آمادگی نداشتیم و فقط ۱۰ روز فرصت داشتیم. در حالی که دوستان ما در شورای ائتلاف پیش از این افرادشان بعضاً سابقه حضور در شورای شهر را داشتند و چهره‌های شناخته شده‌ای نیز به شمار می‌رفتند؛ بنابراین قابل پیش‌بینی بود که در انتخابات پیروز شوند و ما هم در نهایت به آن‌ها تبریک گفتیم.

اما مسئله‌ای که باید در اینجا به آن اشاره کنم این است که شورای وحدت وظیفه اصلی و کار ویژه‌اش کار مبتنی بر انسجام تشکیلاتی و تولید محتوا برای رسیدن به موضع اجماعی در مهمترین مسائل کشور است. ما معتقدیم که مسائل کشور در حوزه‌های فرهنگی، سیاست داخلی و خارجی، اقتصادی، امنیتی و دفاعی در ۱۰۰ سرفصل قابل احصا کردن است و باید پیرامون این ۱۰۰ موضوع بحث و تولید موضع یکسان و مشترک کنیم. شاقول ما برای رسیدن به این موضع مشترک نیز مبانی دینی و اسلامی، آموزه‌های امام و رهنمود‌های رهبر انقلاب است. بر این اساس ما پیرامون موضوعاتی که اجماع نداریم، اجماع‌سازی می‌کنیم.

به‌طور مثال مسئله آمریکا؛ آمریکا در سیاست خارجی ما یک موضوع است، همانگونه که ایران در سیاست خارجی آمریکا یک موضوع جداگانه است و هر روز یا هر هفته یا هر ماه یک سخنرانی، یک مقاله درباره ایران مطرح می‌شود و در کشور ما نیز متقابلاً چنین رویه‌ای برقرار است. این مسئله نشان می‌دهد که اولاً ایران و آمریکا دو کشور مهم و تاثیرگذار بر یکدیگر هستند و ثانیاً ایران و آمریکا با هم مشکل دارند.

در سیاست خارجی کشوری که با کشور دیگر مسئله دارد، یک نقشه راه تنظیم و سناریوسازی می‌کند که برای مقابله را کشور مقابل چه اقداماتی را در دستور کار قرار دهد. آمریکایی‌ها ۴۰ ساله پیش چنین رویه‌ای را در قبال ایران پیاده‌سازی و دو سناریو را تعریف کردند. سناریو اول آن‌ها براندازی و سناریوی آن‌ها تغییر رفتار جمهوری اسلامی است. تمامی رفتار‌های آن‌ها از قبیل اقدامات سیاسی، نظامی، امنیتی و رسانه‌ای در این ۴۰ ساله حول همین دو سناریوی بوده است.

کار مهم‌تری که کردند این بود که حول این دو سناریو اجماع ملی ایجاد کردند و شاهدیم که دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان در رابطه با ایران اتفاق‌نظر دارند. همانطور که در ارتباط با چین و روسیه، هر دو حزب آمریکا یک راهبرد کلی و واحد دارند. اما در نقطه مقابل ما در ایران غیر از امام خمینی و مقام معظم رهبری که در رصد شرایط مواضع‌شان نسبت به آمریکا روشن است و در مواقع مختلف هر جا که لازم بدانند بیان کرده‌اند، اما دولت‌های ما اینگونه نیستند و هر یک مشی متفاوتی را در برابر آمریکا دارند. یکی می‌آید و می‌گوید آمریکا کدخدا است و دیگری جوری رفتار می‌کند که همه دنیا خیال می‌کنند که به زودی ما با آمریکا وارد جنگ می‌شویم، اما در آخرِ دولت، در نیویورک می‌گویند اگر کسی باشد ما با او مذاکره می‌کنیم! بنابراین ما یک موضع اجماعی نسبت به آمریکا که یکی از مهمترین مسائل سیاست خارجی در کشور ما است، نداریم.

همینطور در اقتصاد نیز یک موضع واحد در کشور وجود ندارد. به طور مثال در دنیا رویه این است که ۲۰ درصد اقتصاد دست دولت و ۸۰ درصد دست بخش خصوصی است. ما در ایران پس از انقلاب این نسبت را برعکس کردیم و ۸۰ درصد اقتصاد دست دولت افتاد و ۲۰ درصد دست بخش خصوصی و تعاونی افتاد. از ابتدای انقلاب رهبران انقلاب بر لزوم خصوصی سازی اقتصاد تاکید کردند و همه گفتند که دولت تاجر، کشاورز و کارخانه‌دار خوبی نیست.

یکی از اعضای هیئت دولت در زمان امام در ملاقاتی که با ایشان داشت، در پایان این ملاقات از حضرت امام تقاضا کرد که نصیحتی را به هیئت دولت داشته باشند. ایشان فرمودند "هر کاری که مردم می‌توانند انجام دهند شما انجام ندهید. "، این جمله کوتاه مغز بروزترین تئوری اقتصاد در کشورداری است.

من ۵ سال در ژاپن سفیر بودم، در این کشور یک تشکیلاتی وجود دارد متشکل از شرکت‌های مختلفی به‌اسم "کید اند رل" که رئیس این تشکیلات نخست وزیر بخش خصوصی محسوب می‌شود. این تشکیلات وقتی که اجلاس سالانه برگزار می‌کند تمام وزرا و نمایندگان مجلس ژاپن در آن شرکت می‌کنند و صاحبان این شرکت‌ها استراتژی سالانه اقتصادی خود را برای دولت تشریح می‌کنند و دولت ژاپن از این استراتژی‌ها برای آینده اقتصادی این کشور رهنمود می‌گیرند.

در مقابل، ما یک سازمان عریض و طویلی در کشور ایجاد کردیم تحت عنوان سازمان خصوصی سازی که ۴۰ سال است می‌خواهد اقتصاد کشور را خصوصی سازی کند. در حالی که این سازمان اگر سالانه ۲ درصد اقتصاد را خصوصی‌سازی می‌کرد امروز ما به نُرم جهانی در اقتصاد یعنی ۸۰ درصد خصوصی و ۲۰ درصد دولتی دست یافته بودیم. اما همین امروز که کارشناسان صحبت می‌کنند معتقدند که همچنان ۸۰ درصد اقتصاد کشور دولتی است. معنای آن این است که ما در موضوع خصوصی‌سازی اقتصاد یک موضع اجماعی در کشور ایجاد نکردیم.

ما در شورای وحدت بنا داریم که کارگروه‌هایی را ایجاد کنیم که صاحب‌نظران چنین موضوعاتی را در آن کارگروه‌ها مطرح کنند و آنقدر درباره آن بحث کنند تا به یک نظر واحد بر مبنای مبانی دینی، قانون اساسی و آموزه‌های امام و رهنمود‌های رهبر انقلاب دست پیدا کنند.

یعنی هدف اصلی شما از ایجاد شورای وحدت شکل‌دهی به یک ایده حکمرانی برای اداره کشور است؟

متکی: بله، یک مدل حکمرانی که موضوعات کلی آن در دل شورای وحدتی که سه ضلع روحانیت، ۴۰ قشر و ۲۰ حزب دارد، به چالش کشیده می‌شود. ما تولید محتوای حکمرانی را مهمتر از پیروز شدن نمایندگان‌مان در یک انتخابات می‌دانیم.

با توجه به اینکه حدود ۳ سال از عمر شورای وحدت می‌گذرد، در ارتباط با این ایده‌ای که دارید، آیا به نتایج مصداقی هم دست پیدا کردید؟

متکی: ما در ماه‌های ابتدایی شکل‌گیری شورای وحدت درگیر انتخابات ۱۴۰۰ بودیم. در انتخابات احزاب و تشکل‌ها و جریان‌ها دو وظیفه دارند. یک وظیفه این است که به تبلیغ نامزد مدنظر خود بپردازند و وظیفه دوم نیز این است که در صورت پیروزی نامزد آن‌ها در انتخابات، به معرفی نیرو‌های شایسته به دولت برای اداره کشور بپردازند. خب وظیفه اول نیاز به موافقت جایی ندارد. مثلاً یک تشکیلاتی تصمیم می‌گیرد که از آقای رئیسی حمایت کند که ما این کار را کردیم و جدی هم پای کار آمدیم.

ما صد‌ها میتینگ ۱۰۰، ۵۰۰ و حتی هزار نفره در تهران برای آقای رئیسی به راه انداختیم. همچنین در کشور به راه افتادیم و بیش از ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار حکم رئیس ستاد مردمی حتی در روستا‌های کشور به‌امضای من برای افراد صادر شد که فلان جوان در یک روستا می‌گفت که "من امضای آقای متکی را دارم و رئیس ستاد آقای رئیسی در روستا هستم".

من در فاصله دو روز مانده به انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۰ در ۱۰ شهر همجوار دو استان برای آقای رئیسی سخنرانی داشتم. ساعت ۵ صبح رسیدم تهران و ۷ صبح به کردستان پرواز داشتم که روز آخر تبلیغات انتخابات هم بود. برنامه‌مان را در کردستان انجام دادیم و شب هم به کرمانشاه رفتیم و از کرمانشاه به تهران بازگشتیم؛ بنابراین منظورم این است که ما قسمت اول کارمان را دلی انجام دادیم.

علت حمایت ما از آقای رئیسی در ابتدا این بود که می‌خواستیم ریل‌گذاری غلط دولت گذشته را تغییر دهیم، یعنی اگر دولت گذشته موفق می‌شد تفکرات خود را ۸ سال دیگر به ملت ایران تحمیل کند، به‌اعتقاد بنده نه از تاک نشان می‌ماند نه از تاک‌نشان؛ بنابراین ما هدف اول‌مان از این مشارکت جدی این بود که تغییر ریل‌گذاری و جهت‌گیری‌های کشور صورت گیرد و هدف بعدی ما این بود که فرد اصلح انتخاب شود که در نهایت نیز آقای رئیسی که به اعتقاد ما اصلح بود، در انتخابات پیروز شد.

وظیفه دوم ما معرفی نیرو به دولت منتخب بود، مسئله‌ای که آن‌طور که باید و شاید محقق نشد. من بعد از انتخابات به استان‌ها سفر کردم و بچه‌های استانی شورای وحدت همه طلبکار بودند. من همان‌جا به آن‌ها گفتم که ما در مازندران‌مان یک ضرب‌المثل داریم که می‌گوید "موقع کار حسن براره، موقع مزد حسن دزده" یعنی موقع کار حسن برادر است، چون خوب کار می‌کند، ولی موقع حساب و کتاب، چون می‌خواهند مزد او را ندهند، می‌گویند او دزد است!

ما دیدیم که بعد از انتخابات شریان‌های اقتصادی را یک جریان اصولگرا و شریان‌های سیاسی و فرهنگی را جریان دیگر اصولگرا گرفتند و رفتند؛ بنابراین نشستیم و گفتیم که چه باید بکنیم. این‌ها چیز‌هایی است که دو ماه پیش به شخص آقای رئیسی هم گفتم. ما یک هیئت عالی ۱۵ نفره داریم که هر هفته جلسه داریم. در این هیئت تاکید کردیم که کاری که در عرصه انتخابات کردیم کاملا درست بود و از آن پشیمان نیستیم. الان هم در قبال دولت سه رویکرد داریم. اول حمایت، دوم مشاوره در صورتی که دولت بخواهد و سوم نقد منصفانه.

حالا هم که آقایان نیاز ندارند و نامهربان شدند ما به کار تشکیلاتی‌مان می‌پردازیم و شروع به سازماندهی ساختار شورای وحدت می‌کنیم. این کار ۶ ماه به طول انجامید و اسفند ۱۴۰۰ ما از سراسر کشور اعضا شورای وحدت را دعوت کردیم و ساختار اجرایی تدوین شده برای شورای وحدت را به آن‌ها ارائه کردیم.

سپس با لحاظ کردن نظرات اعضای سراسر کشور در نهایت به یک دستورالعمل برای فعالیت‌های شورای وحدت دست یافتیم و به استان‌ها فرستادیم و اعلام کردیم که ساختار تشکیلاتی آن‌ها از این پس اینگونه است که باید یک پارلمان استانی بین ۵۰ تا ۷۰ نفر و براساس همان ۳ ضلع احزاب، اقشار و روحانیت تشکیل دهند و شورای مرکزی باید این پارلمان استانی را تایید کند.

بر همین اساس دو هیئت ۳ نفره را تشکیل دادیم که این‌ها به استان‌ها سفر کنند و من عضو ثابت هر دو هیئت بودم و در کنار من آقای الله‌کرم، منتظمی، یکی از خانم‌ها و آقای سعیدی عضو این هیئت بودند. بر همین اساس ما هم‌اکنون در ۲۵ استان کشور تشکیلات شورای وحدت را ایجاد کردیم که یک روحانی رئیس استان و یک تیم ۲۱ نفره شورای مرکزی استان است.

کدام‌یک از استان‌ها هنوز فاقد تشکیلات هستند و علت آن چیست؟

متکی: ما هنوز در خراسان رضوی، قم، اصفهان و دو استان دیگر تشکیلات شورای وحدت نداریم. علت اینکه در این ۵ استان تشکیلات شورای وحدت هنوز ایجاد نشده این است که در این استان‌ها نیرو‌های اصولگرا از قبل دارای تشکیلاتی بودند و تصور می‌کردند که ما می‌خواهیم یک تشکیلات موازی شکل دهیم. البته بعد از انتخابات مجلس در این ۵ استان نیز تشکیلات شورای وحدت را ایجاد خواهیم کرد؛ بنابراین در پاسخ به سوال شما باید بگویم که ما خیلی فرصت برای تولید محتوا در رابطه با شیوه حکمرانی نداشتیم چراکه از ابتدای سال جاری آرام آرام آرایش شورای وحدت رنگ و بوی انتخاباتی به خود گرفت؛ بنابراین ما بعد از انتخابات اگر مجموعه‌ای را در مجلس داشته باشیم که با کمک آن‌ها و اگر نداشتیم نیز وظیفه تشکیلاتی و تولید محتوا را به پیش خواهیم برد.

در انتخابات ۹۸ شخصیت شناخته شده در جریان اصولگرایی نهایتًا آقای قالیباف بود، ولی در انتخابات پیش رو با وجود آقای باهنر، شما و خود آقای قالیباف علاوه بر اینکه با تکثر کاندیدا مواجه هستید، چالش سرلیستی نیز به هر حال وجود دارد. درباره این موضوع بحثی در شورای وحدت صورت گرفته است؟

متکی: ما در شورای وحدت برایمان موضوع سرلیستی خیلی موضوعیت ندارد به طوری که در جلسات متعددی که داشتیم حتی یکبار هم مسئله سرلیستی مطرح نشده است. ما در جلساتی که برگزار کردیم تاکنون به دنبال این بودیم که بررسی‌ها درباره نامزد‌ها را چطور آغاز کنیم؛ به‌طور مثال ۳۰۰ اسم داریم که آمدند و گفتند که "می‌خواهیم شورای وحدت از ما حمایت کند".

۳۰۰ نفر از بین داوطلبان تأییدصلاحیت‌شده؟

متکی: خیر، از آنجا که دو ماه است که افراد برای قرار گرفتن در لیست شورای وحدت به ما رجوع پیدا می‌کنند، طبیعتاً برخی از این افراد در مرحله بررسی صلاحیت‌ها، رد شده‌اند.

یعنی هنوز به این جمع‌بندی نرسیدید که چه‌تعداد از افراد رجوع‌کرده به شما تأیید صلاحیت شده‌اند؟

متکی: در حال جمع‌بندی و پیگیری این موضوع هستیم و پس از این کار فرآیند بررسی فهرست نامزد‌ها برای رسیدن به لیست ۳۰ نفره را از اواخر دی آغاز می‌کنیم و حداکثر تا نیمه بهمن ماه فهرست شورای وحدت برای تهران را نهایی کنیم. آن زمان اگر ضرورت داشت درباره سرلیست هم بحث می‌کنیم. برای ما برخلاف آنچه که در فضای عمومی وجود دارد و برخی‌ها برای ما سرلیست تعیین می‌کنند، این مسئله برای ما در اولویت نیست.

بحث‌هایی در رسانه مطرح می‌شود مبنی بر اینکه شورای ائتلاف به‌شکل ضمنی اعلام کرده که تاکنون از ۳۰‌نفره لیست خود به ۲۰ نفر نهایی رسیده و ۱۰ نفر را برای احتمال بسته شدن لیست مشترک با سایر گروه‌های اصولگرا باقی گذاشته است، شما چنین مسئله‌ای را شنیده‌اید؟

متکی: این‌که دوستان ما در شورای ائتلاف چه کردند و نگاه‌شان چیست را ما نمی‌دانیم؛ بنابراین هنوز صحنه قابل تولید شرایط جدید است و ما فکر می‌کنیم که تا ۱۵ روز دیگر آرایش صحنه انتخابات تفاوت‌هایی خواهد کرد. ما در شورای وحدت آمادگی گفتگو داریم و به خودِ دوستان هم اعلام کردیم و تاکنون با شورای ائتلاف و جبهه پایداری در طی یک ماه گذشته گفتگو‌های اولیه را آغاز کردیم و احتمالاً در روز‌های آینده با شریان هم جلسه خواهیم داشت؛ بنابراین ما از جلسات و گفتگو‌ها استقبال می‌کنیم، اما معتقدیم که ذیل این تعاملات، منطقی باید حاکم باشد.

رویکرد شورای وحدت درباره انتخابات مجلس خبرگان چگونه است؟

متکی: برای انتخابات خبرگان نیز موضع ما همان موضع جامعتین است و از سازوکاری که این مجموعه در نظر می‌گیرد، حمایت می‌کنیم.