با پیشروی زمستان کار طاقت‌فرسای پارو کردن برف‌ها هم ادامه خواهد داشت. با این حال کارشناسان توصیه می‌کنند که نباید به فعالیت شدید پرداخت.
به گزارش ایسنا، بر اساس مطالعه‌ای که در سال ۲۰۱۰ منتشر شد، به طور متوسط حدود ۱۱ هزار و ۵۰۰ نفر بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۶ به دلیل حوادث مربوط به پارو کردن برف، تحت درمان قرار گرفتند. همچنین ۱۶۴۷ مورد مرگ ناشی از بیماری قلبی در آن زمان گسترش یافت.
به گفته «بری فرانکلین»، مدیر بخش توانبخشی قلب در رویال اوک در میشیگان، افراد بالای ۴۵ سال، افراد مبتلا یا مشکوک به بیماری قلبی احتمالاً باید پارو‌های برف‌روب را زمین بگذارند.
فرانکلین پس از شناسایی دو فرد ۶۰ ساله که در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۹۰ در حین پارو کردن برف جان خود را از دست داده بودند، تحقیقات متعددی را در راستای حوادث مربوط به پارو کردن برف‌ها انجام داده است.
فرانکلین هشدار می‌دهد پارو کردن برف یک «عامل خطر تمام و کمال» برای ایست قلبی و حتی مرگ است.
بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های آمریکا، بیماری قلبی عامل اصلی مرگ و میر در ایالات متحده است و هر ۳۳ ثانیه یک نفر بر اثر بیماری‌های قلبی عروقی جان خود را از دست می‌دهد.
بنا به توضیحات فرانکلین، اگر فردی در گذشته دچار حمله قلبی شده یا تحت عمل جراحی یا آنژیوپلاستی قرار گرفته باشد، جزو افراد مبتلا به بیماری قلبی قرار می‌گیرد.
افرادی که ظاهر نامناسب و چاق دارند و یا دچار اضافه وزن هستند، افراد مبتلا به دیابت و همچنین افراد با سابقه کلسترول بالا یا فشار خون بالا به احتمال زیاد مشکوک به بیماری قلبی‌اند.
فرانکلین می‌گوید: افرادی که معمولا در طول سال بی‌تحرکند و کاری انجام نمی‌دهند و ناگهان با بارش برف سنگین تصمیم به پارو کردن برف و پاکسازی مسیر می‌گیرند، همان کسانی هستند که دچار مشکل می‌شوند.
به گفته فرانکلین، پارو کردن برف فعالیت ایزومتریک یا ایستا را شامل می‌شود، به این معنی که وقتی فردی خم می‌شود و سعی می‌کند حجم سنگین برف را بلند کند با افزایش شدید ضربان قلب و فشار خون روبه‌رو می‌شود.
همچنین هنگامی که شخصی هنگام برف پارو کردن در حال اعمال فشار است، احتمالا موقع بلندکردن بار سنگین برف، نفس خود را حبس می‌کند که باعث افزایش بیشتر ضربان قلب و فشار خون می‌شود.
یکی دیگر از عوامل خطر، تنفس در هوای سرد است که رگ‌های خون را منقبض می‌کند و فشار خون را افزایش می‌دهد.
این عوامل در کنار هم، پارو کردن برف را برای افراد مبتلا یا مشکوک به بیماری قلبی به کاری خطرناک تبدیل می‌کند.
بنابراین افراد مبتلا به این بیماری و یا افراد در معرض خطر بهتر است برای پارو کردن برف‌ها، شخصی را به کار گیرند. اگر هم فردی مسن یا دارای عوامل خطر قصد پارو زدن برف‌ها را دارد بهتر است نکات ایمنی را رعایت کند.
یکی از راه‌های ایمنی این است که به جای بلند کردن برف با پارو بهتر است آن را هل بدهید یا جارو کنید.
برای پارو کردن برف‌ها، دهان و بینی خود را بپوشانید و لباس‌های چند لایه بپوشید. کلاه، دستکش و ژاکت باعث می‌شود که سرما تأثیر کمتری بر بدن داشته باشد.
به جای آنکه همه برف‌ها را به یکباره پارو کنید، این کار را به مدت چند بار با وقفه و هر بار ۱۰ تا ۱۵ دقیقه انجام دهید. همچنین مراقب باد‌های سرد باشید، زیرا باد سرد باعث انقباض بیشتر رگ‌های خونی می‌شود.
سعی کنید بدنتان را در تمام طول سال به فعالیت وادارید. بی‌تحرکی یک عامل خطر مهم است و فرانکلین پیشنهاد می‌کند اگر مجبورید برف را خودتان پارو کنید، انجام فعالیت بدنی در طول سال می‌تواند خطر آسیب را کاهش دهد.
در عین حال استفاده از دستگاه‌های خودکار به جای استفاده از پارو‌ها یا بیل‌های معمولی، یک روش مناسب برای کم کردن خطر است.
